Only (film)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Only
(Filmposter op en.wikipedia.org)
Regie Takashi Doscher
Producent Gabrielle Pickle
Eyal Rimmon
Scenario Takashi Doscher
Hoofdrollen Freida Pinto
Leslie Odom jr.
Chandler Riggs
Jayson Warner Smith
Muziek John Kaefer
Michael Dean Parsons
Montage Josh Land
Cinematografie Sean Stiegemeier
Productiebedrijf Tadmor
Distributie Dutch FilmWorks
Première 27 april 2019 (New York)
Genre Sciencefiction
Speelduur 98 minuten
Taal Engels
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Only is een Amerikaanse post-apocalyptische romantische film uit 2019, geregisseerd door Takaschi Doscher. De hoofdrollen worden vertolkt door Freida Pinto en Leslie Odom jr.. De film ging in première op 27 april 2019 op het Tribeca Film Festival.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Wanneer een komeet dichtbij de Aarde passeert, ontstaat op een dag een onnatuurlijk verschijning waarbij as uit de lucht komt gevallen. Daardoor ontstaat een onbekend virus, die ervoor zorgt dat bijna alle vrouwen worden besmet en na een paar dagen sterven. Will neemt geen risico en laat zijn vrouw Eva in hun woning in quarantaine verblijven. Gaande weg wordt het voor het stel duidelijk dat vrouwen schaars worden en zelfs een beloning op staat, als ze worden uitgeleverd aan de overheid voor medisch onderzoek. Will en Eva houden zich bijna 400 dagen verborgen totdat de autoriteiten ze op het spoor zijn. Will en Eva besluiten te vluchten naar een veilig oord.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur Personage
Freida Pinto Eva
Leslie Odom jr. Will
Chandler Riggs Casey
Jayson Warner Smith Arthur

Ontvangst[bewerken | brontekst bewerken]

De film ontving op Rotten Tomatoes 40% goede review, gebaseerd op 20 beoordelingen.[1] Op Metacritic werd de film beoordeeld met een metascore van 53/100, gebaseerd op 4 critici.[2]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]