PDC Pro Tour 2016

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De PDC Pro Tour 2016 is een reeks van dartstoernooien die werden georganiseerd door de Professional Darts Corporation (PDC). Deze Tour bestond uit de Professional Dart Players Organisation (PDPA) Players Championships, UK Open Qualifiers en de European Tour-evenementen. Deze editie werden er 36 PDC Pro Tour-evenementen gespeeld, bestaande uit 20 Players Championships, 6 UK Open Qualifiers en 10 European Tour-evenementen.[1] De wedstrijden werden niet op televisie uitgezonden.

Prijzengeld[bewerken | brontekst bewerken]

Op 29 december 2015 maakte de PDC het prijzengeld bekend voor PDC Pro Tour 2016.[2] Ten opzichte van de PDC Pro Tour 2015 was het prijzengeld voor alle Players Championships verhoogd met £15.000 van £60.000 naar £75.000 en was het prijzengeld voor de UK Open Qualifiers en de European Tour gelijk gebleven.

Plaats UK Open Qualifiers
Winnaar £10.000
Runner-up £5.000
Halvefinalisten £2.500
Kwartfinalisten £1.500
Laatste 16 £1.000
Laatste 32 £500
Laatste 64 £250
Totaal £50.000
Plaats Players Championships
Winnaar £10.000
Runner-up £6.000
Halvefinalisten £3.000
Kwartfinalisten £2.250
Laatste 16 £1.500
Laatste 32 £1.000
Laatste 64 £500
Totaal £75.000
Plaats Europese Tour
Winnaar £25.000
Runner-up £10.000
Halvefinalisten £5.000
Kwartfinalisten £3.500
Laatste 16 £2.000
Laatste 32 £1.500
Laatste 48 £1.000
Totaal £115.000

PDC Pro Tour Card[bewerken | brontekst bewerken]

Aan 128 spelers werden Tour Cards toegekend, waarmee zij mochten deelnemen aan alle Players Championships, UK Open Qualifiers en European Tour-evenementen.

De Tour Cards van 2016 werden toegekend aan:

Daarna werd het spelersveld aangevuld met de hoogst gekwalificeerde spelers van de Q School Order of Merit, tot het maximumaantal van 128 Pro Tour Card spelers was bereikt. In 2016 waren er dus 14 spelers die zich op deze manier kwalificeerden.

Q School[bewerken | brontekst bewerken]

De PDC Pro Tour Qualifying School werd gehouden in het Robin Park Tennis Centre in Wigan van 13 tot 16 januari 2016. De volgende spelers wonnen een tweejarige Tourkaart:

Datum Aantal Deelnemers Qualifiers Bron
Dag 1 - 13 januari 371 Vlag van Engeland John Bowles, Vlag van Engeland Andy Parsons, Vlag van Engeland Ricky Williams, Vlag van Engeland Simon Stevenson [3]
Dag 2 - 14 januari 372 Vlag van Engeland James Richardson, Vlag van Wales Jonathan Worsley, Vlag van Engeland Ted Evetts, Vlag van Engeland Ryan Meikle [4]
Dag 3 - 15 januari 364 Vlag van Nederland Jeffrey de Graaf, Vlag van Noord-Ierland Ray Campbell, Vlag van Engeland Tony Newell, Vlag van Engeland Brian Woods [5]
Dag 4 - 16 januari 350 Vlag van Engeland Ryan Palmer, Vlag van Engeland Ross Smith, Vlag van Nederland Yordi Meeuwisse, Vlag van Nederland Vincent Kamphuis [6]

Een Q School Order of Merit werd gemaakt met behulp van het volgende puntensysteem:

Plaats Punten
Laatste 8 Negen punten
Laatste 16 Vijf punten
Laatste 32 Drie punten
Laatste 64 Twee punten
Laatste 128 Eén punt

Op basis van deze Q School Order of Merit werden nog veertien tweejarige Tourkaarten verdeeld:

Plaats Speler Punten
1 Vlag van Engeland Mark Walsh 18
2 Vlag van Griekenland John Michael 17
3 Vlag van Schotland Mark Barilli 13
4 Vlag van Engeland Harry Robinson 13
5 Vlag van Nederland Dick van Dijk 13
6 Vlag van Engeland Terry Temple 12
7 Vlag van Engeland Matt Clark 12
8 Vlag van Engeland Dennis Smith 12
9 Vlag van Engeland Darron Brown 12
10 Vlag van Wales Robert Owen 11
11 Vlag van Engeland Simon Preston 11
12 Vlag van Engeland Matthew Dennant 11
13 Vlag van Ierland Mick McGowan 11
14 Vlag van Nederland Ron Meulenkamp 10

Players Championships[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Plaats Winnaar Uitslag Runner-up Bron
1 Zaterdag 12 maart Vlag van Engeland Barnsley, Metrodome Vlag van Schotland Peter Wright 6-5 Vlag van Engeland Adrian Lewis [7]
2 Zondag 13 maart Vlag van Engeland Stephen Bunting 6-4 Vlag van Nederland Michael van Gerwen [8]
3 Vrijdag 8 april Vlag van Nederland Michael van Gerwen 6-3 Vlag van Nederland Benito van de Pas [9]
4 Zaterdag 9 april Vlag van Nederland Benito van de Pas 6-5 Vlag van Nederland Michael van Gerwen [10]
5 Zondag 10 april Vlag van Engeland Ian White 6-0 Vlag van Nederland Michael van Gerwen [11]
6 Zaterdag 30 april Vlag van Engeland Josh Payne 6-5 Vlag van Engeland James Wade [12]
7 Zondag 1 mei Vlag van Wales Gerwyn Price 6-3 Vlag van Schotland Peter Wright [13]
8 Zaterdag 21 mei Vlag van Engeland Coventry, Ricoh Arena Vlag van Wales Gerwyn Price 6-1 Vlag van Engeland Jamie Caven [14]
9 Zondag 22 mei Vlag van Nederland Benito van de Pas 6-0 Vlag van Engeland Joe Cullen [15]
10 Zaterdag 2 juli Vlag van Engeland Barnsley, Metrodome Vlag van Engeland Dave Chisnall 6-2 Vlag van Engeland Steve Beaton [16]
11 Zondag 3 juli Vlag van Engeland Ian White 6-3 Vlag van Engeland Joe Cullen [17]
12 Zaterdag 6 augustus Vlag van Schotland Gary Anderson 6-5 Vlag van Engeland Terry Jenkins [18]
13 Zondag 7 augustus Vlag van Engeland Ian White 6-4 Vlag van Nederland Benito van de Pas [19]
14 Dinsdag 20 september Vlag van Nederland Michael van Gerwen 6-0 Vlag van Oostenrijk Mensur Suljović [20]
15 Woensdag 21 september Vlag van Nederland Michael van Gerwen 6-3 Vlag van Engeland James Wilson [21]
16 Donderdag 22 september Vlag van Nederland Michael van Gerwen 6-5 Vlag van Engeland Steve West [22]
17 Vrijdag 30 september Vlag van Ierland Dublin, City West Hotel Vlag van Nederland Michael van Gerwen 6-1 Vlag van Nederland Christian Kist [23]
18 Zaterdag 1 oktober Vlag van Australië Simon Whitlock 6-5 Vlag van België Ronny Huybrechts [24]
19 Vrijdag 21 oktober Vlag van Engeland Barnsley, Metrodome Vlag van Australië Simon Whitlock 6-4 Vlag van Engeland Chris Dobey [25]
20 Zaterdag 22 oktober Vlag van Nederland Benito van de Pas 6-1 Vlag van Engeland Dave Chisnall [26]

UK Open Qualifier[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Plaats Winnaar Uitslag Runner-up Bron
1 Vrijdag 5 februari Vlag van Engeland Wigan, Robin Park Arena Vlag van Engeland Adrian Lewis 6-2 Vlag van Engeland Phil Taylor [27]
2 Zaterdag 6 februari Vlag van Nederland Michael van Gerwen 6-4 Vlag van Engeland Alan Norris [28]
3 Zondag 7 februari Vlag van Engeland Phil Taylor 6-2 Vlag van Nederland Michael van Gerwen [29]
4 Vrijdag 19 februari Vlag van Schotland Gary Anderson 6-1 Vlag van Engeland James Wade [30]
5 Zaterdag 20 februari Vlag van Nederland Michael van Gerwen 6-2 Vlag van Wales Gerwyn Price [31]
6 Zondag 21 februari Vlag van Nederland Michael van Gerwen 6-2 Vlag van Engeland Steve Beaton [32]

European Tour[bewerken | brontekst bewerken]

Er waren tien European Tour-toernooien dit jaar:

Nr. Datum Ook bekend als Plaats Winnaar Uitslag Runner-up Bron
1 12-14 februari Dutch Darts Masters Vlag van Nederland Venray, Evenementenhal Michael van Gerwen Vlag van Nederland 6-2 Vlag van Noord-Ierland Daryl Gurney [33]
2 26-28 maart German Darts Masters Vlag van Duitsland München, Ballhausforum Michael van Gerwen Vlag van Nederland 6-4 Vlag van Schotland Peter Wright [34]
3 6-8 mei Gibraltar Darts Trophy Vlag van Gibraltar Gibraltar, Victoria Stadium Michael van Gerwen Vlag van Nederland 6-2 Vlag van Engeland Dave Chisnall [35]
4 13-15 mei European Darts Matchplay Vlag van Duitsland Hamburg, Alsterdorfer Sporthalle James Wade Vlag van Engeland 6-5 Vlag van Engeland Dave Chisnall [36]
5 10-12 juni Austrian Darts Open Vlag van Oostenrijk Wenen, Multiversum Schwechat Phil Taylor Vlag van Engeland 6-4 Vlag van Engeland Michael Smith [37]
6 29-31 juli European Darts Open Vlag van Duitsland Düsseldorf, Maritim Hotel Michael van Gerwen Vlag van Nederland 6-5 Vlag van Schotland Peter Wright [38]
7 2-4 september International Darts Open Vlag van Duitsland Riesa, Sachsen Arena Mensur Suljović Vlag van Oostenrijk 6-5 Vlag van België Kim Huybrechts [39]
8 9-11 september European Darts Trophy Vlag van Duitsland Mülheim, RWE Sporthalle Michael van Gerwen Vlag van Nederland 6-5 Vlag van Oostenrijk Mensur Suljović [40]
9 16-18 september European Darts Grand Prix Vlag van Duitsland Sindelfingen, Glaspalast Michael van Gerwen Vlag van Nederland 6-2 Vlag van Schotland Peter Wright [41]
10 14-16 oktober German Darts Championship Vlag van Duitsland Hildesheim, Halle 39 Alan Norris Vlag van Engeland 6–5 Vlag van Nederland Jelle Klaasen [42]

PDC Challenge Tour[bewerken | brontekst bewerken]

De PDC Unicorn Challenge Tour was toegankelijk voor alle PDPA-leden die tijdens de Q School geen Tourkaart hadden weten te bemachtigen. De spelers die aan het einde van het jaar als nummer 1 en 2 op de PDC Unicorn Challenge Tour Order of Merit waren geëindigd, ontvingen een tweejarige Tourkaart, waarmee zij konden deelnemen aan de PDC Pro Tour 2017 en 2018. De nummers 3 tot en met 8 mochten gratis deelnemen aan de PDC Q School-editie in 2017.

Nr. Datum Plaats Winnaar Legs Runner-Up Bron
1 Zaterdag 19 maart Vlag van Engeland Wigan, Robin Park Arena Chris Quantock Vlag van Engeland 5-3 Vlag van Engeland Rob Cross [43]
2 Barry Lynn Vlag van Engeland 5-4 Vlag van Australië Rob Modra [43]
3 Zondag 20 maart Ritchie Edhouse Vlag van Engeland 5-0 Vlag van Engeland Mark Dudbridge [44]
4 Bryan de Hoog Vlag van Nederland 5-4 Vlag van Engeland Peter Hudson [44]
5 Zaterdag 28 mei Vlag van Engeland Nick Fullwell 5-1 Vlag van Engeland Rob Cross [45]
6 Vlag van Engeland Adam Hunt 5-3 Vlag van Engeland Jamie Bain [45]
7 Zondag 29 mei Vlag van Engeland Ryan Searle 5-2 Vlag van Engeland Mark Dudbridge [46]
8 Vlag van Engeland Scott Taylor 5-4 Vlag van Engeland Barry Lynn [46]
9 Zaterdag 25 juni Vlag van Engeland Milton Keynes, ArenaMK Vlag van Engeland Matt Padgett 5-4 Vlag van Engeland Lee Evans [47]
10 Vlag van Engeland Rob Cross 5-2 Vlag van Engeland Mark Dudbridge [47]
11 Zondag 26 juni Vlag van Wales Richie Burnett 5-2 Vlag van Engeland Ryan Searle [48]
12 Vlag van Engeland Kelvin Hart 5-3 Vlag van Duitsland René Eidams [48]
13 Zaterdag 10 september Vlag van Engeland Wigan, Robin Park Arena Vlag van Engeland Rob Cross 5-1 Vlag van Engeland Michael Barnard [49]
14 Vlag van Wales Richie Burnett 5-1 Vlag van Engeland Arron Monk [49]
15 Zondag 11 September Vlag van Engeland Rob Cross 5-0 Vlag van Engeland Martyn Turner [50]
16 Vlag van Engeland Ryan Searle 5-1 Vlag van Wales Barrie Bates [50]

PDC Development Tour[bewerken | brontekst bewerken]

De PDC Unicorn Development Tour was toegankelijk voor spelers van 16 tot 23 jaar. De spelers die aan het einde van het jaar als nummer 1 en 2 op de PDC Development Tour Order of Merit waren geëindigd, ontvingen een tweejarige Tourkaart, waarmee zij konden deelnemen aan de PDC Pro Tour 2017 en 2018. De nummers 3 tot en met 8 mochten gratis deelnemen aan de PDC Q School-editie in 2017.

Nr. Datum Plaats Winnaar Legs Runner-Up Bron
1 Zaterdag 26 maart Vlag van Engeland Wigan, Robin Park Arena Callum Loose Vlag van Engeland 4-0 Vlag van Oostenrijk Rowby-John Rodriguez [51]
2 Steve Lennon Vlag van Ierland 4-2 Vlag van Wales Kurt Parry [51]
3 Zondag 27 maart Josh Payne Vlag van Engeland 4-1 Vlag van Oostenrijk Rowby-John Rodriguez [52]
4 Adam Hunt Vlag van Engeland 4-2 Vlag van Wales Dean Reynolds [52]
5 Zaterdag 23 april Vlag van Duitsland Mülheim, RWE Sporthalle Max Hopp Vlag van Duitsland 4-2 Vlag van Ierland Steve Lennon [53]
6 Ross Twell Vlag van Engeland 4-2 Vlag van Engeland Adam Hunt [53]
7 Zondag 24 april Kenny Neyens Vlag van België 4-1 Vlag van Engeland Callum Loose [54]
8 Dean Reynolds Vlag van Wales 4-3 Vlag van Oostenrijk Rowby-John Rodriguez [54]
9 Zaterdag 14 mei Vlag van Engeland Wigan, Robin Park Arena Dean Reynolds Vlag van Wales 4-3 Vlag van Engeland Bradley Kirk [55]
10 Ross Twell Vlag van Engeland 4-2 Vlag van Nederland Jimmy Hendriks [55]
11 Zondag 15 mei Aden Kirk Vlag van Engeland 4-3 Vlag van Engeland Keegan Brown [56]
12 Ross Twell Vlag van Engeland 4-3 Vlag van Engeland Luke Humphries [56]
13 Zaterdag 3 september Dean Reynolds Vlag van Wales 4-2 Vlag van Engeland Aaron Dyer
14 Dimitri Van den Bergh Vlag van België 4-2 Vlag van Ierland Steve Lennon
15 Zondag 4 september Dean Reynolds Vlag van Wales 4-3 Vlag van Nederland John de Kruif
16 Dean Reynolds Vlag van Wales 4-1 Vlag van Engeland Aden Kirk
17 Zaterdag 15 oktober Dean Reynolds Vlag van Wales 4-3 Vlag van Nederland Justin van Tergouw
18 Corey Cadby Vlag van Australië 4-2 Vlag van Nederland Jeffrey de Zwaan
19 Zondag 16 oktober Mike De Decker Vlag van België 4-3 Vlag van Nederland Berry van Peer
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=PDC_Pro_Tour_2016&oldid=64347138"