Parabohaiornis
| Parabohaiornis Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Vroeg-Krijt | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
| Geslacht | |||||||||||
| Parabohaiornis Wang et al., 2014 | |||||||||||
| Typesoort | |||||||||||
| Parabohaiornis martini | |||||||||||
| |||||||||||
Parabohaiornis is een geslacht van uitgestorven vogels uit het Vroeg-Krijt van het huidige China, behorend tot de Enantiornithes.
Vondst en naamgeving[bewerken | brontekst bewerken]
In 2014 benoemden en beschreven Wang Min, Zhou Zhonghe, Jingmai Kathleen O'Connor en Nikita V. Zelenkov de typesoort Parabohaiornis martini. De geslachtsnaam is een combinatie van het Grieks para, 'bij', en het geslacht Bohaiornis, een verwijzing naar de nauwe verwantschap tussen beide soorten. De soortaanduiding eert wijlen de Amerikaanse paleoörnitholoog Larry Dean Martin, een man die vaak belachelijk gemaakt was om zijn onzinnige ideeën over de evolutie van vogels en zo na zijn dood als goedmakertje toch nog een soort naar zich genoemd kreeg.
Het holotype IVPP V 18690 is bij de stad Lamadong, in de prefectuur Jianchang in Liaoning gevonden in een laag van de Jiufotangformatie die dateert uit het late Aptien. Het bestaat uit een vrijwel compleet skelet met schedel platgedrukt op een enkele plaat. Het skelet ligt grotendeels in verband. Het gaat om een jongvolwassen dier. Toegewezen is specimen IVPP V 18690, een skelet van een jongvolwassen dier zonder schedel en onderarmen uit dezelfde locatie.
In 2023 werd een nieuw exemplaar gemeld.
Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]
Het holotype is een twintig centimeter lang maar was wellicht nog niet volgroeid.
De beschrijvers wisten enkele onderscheidende kenmerken vast te stellen. De praemaxilla draagt drie tanden en het bovenkaaksbeen vier. Het neusbeen heeft geen tak naar het bovenkaaksbeen lopen. De tibiotarsus, het onderbeen, heeft geen groeve lopen tussen de onderste gewrichtsknobbels. Bij het schouderblad loopt de processus acromialis evenwijdig aan de schacht in plaats van er haaks op te staan. De pygostyle, het vergroeide staartuiteinde, heeft 92 tot 99 procent van de lengte van het derde middenvoetsbeen. Het eerste kootje van de vierde teen is veel korter dan het vierde kootje, met minder dan 70 procent van de lengte ervan.
De schedel, ongeveer tweeënveertig millimeter lang, loopt naar voren spits af. De tanden zijn robuust en recht maar iets naar achteren gebogen. De ribben bewaren processus uncinati.
het in 2023 gemelde exemplaar zou een zeer basale bouw van het verhemelte en onderste slaapvenster hebben.
Fylogenie[bewerken | brontekst bewerken]
Parabohaiornis werd in 2014 binnen de Eoenantiornithiformes in een voor de gelegenheid benoemde Bohaiornithidae geplaatst, als zustersoort van Bohaiornis.
Het volgende kladogram toont de positie van Parabohaiornis in de evolutionaire stamboom volgens de kladistische analyse uit het beschrijvende artikel:
| Enantiornithes |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Bronnen, noten en/of referenties
Literatuur
|