Portaal:Esoterie/Uitgelicht 27
Nicolas Flamel (Pontoise?, ca. 1340 - Parijs, 22 maart 1418) was een Parijse alchemist, publieke schrijver, kopiist, kalligraaf en beëdigd boekhandelaar. Dankzij een succesvolle carrière, zijn huwelijk met een rijke weduwe en vastgoedspeculaties verzamelde hij een aanzienlijk fortuin. Een groot deel van dat geld besteedde hij aan vrome doelen en goede werken. Dit vermogen, waarschijnlijk door de geruchtenmolen nog aangedikt, is de oorsprong van de mythe dat hij een succesvol alchemist zou zijn geweest die erin was geslaagd de Steen der wijzen te maken om onedele metalen om te zetten in goud. Vanwege deze reputatie zijn talrijke alchemistische traktaten aan Flamel toegeschreven, waarvan het in 1612 verschenen Le Livre des figures hiéroglyphiques (Het Boek van de hiërogliefen) het bekendste is.
Levensbeschrijving[brontekst bewerken]
Flamel was niet van adel. Toch zijn historici nu in staat om een vrij goed beeld te krijgen van het leven van deze 'gewone' middeleeuwse burger. Behalve de religieuze gebouwen en monumenten die hij liet oprichten, liet hij ook heel wat documentatie achter: de in de 18e eeuw verzamelde akten van de parochie van Saint-Jacques-de-la-Boucherie, diverse persoonlijke documenten van hem en zijn vrouw waaronder zijn testament, postume beschrijvingen en illustraties.
Nicolas Flamel werd geboren rond 1340, mogelijk te Pontoise "op zeven mijlen van Parijs". Hij overleefde in zijn jeugd de pestepidemie van 1348. Zijn leven speelde zich af in Parijs tijdens de Honderdjarige Oorlog, vanaf de Slag bij Crecy in 1346 tot die van Agincourt in 1415.