Portaal:Tweede Wereldoorlog/Uitgelicht/19

Karl Adolf Eichmann (Solingen, 19 maart 1906 – Ramla, 1 juni 1962) was een Duits nazi-functionaris in het Derde Rijk en werd in 1962 door een Israëlische rechtbank als oorlogsmisdadiger veroordeeld en daarop geëxecuteerd. Hij werkte ruim 8 jaar direct voor Heinrich Himmler en Reinhard Heydrich.

In 1937 raakte Eichmann ervan overtuigd dat het 'Joodse probleem' kon worden opgelost door Joden uit het Duitse territorium te verbannen. In dat jaar bezocht hij de Palestijnse gebieden (toen nog als mandaatgebied in het bezit van Engeland) om te kijken of het mogelijk was de Joden uit Duitsland hiernaar toe te deporteren.

Met de Anschluss van Oostenrijk in 1938 kreeg Eichmann de kans om zijn deportatietheorie in de praktijk te brengen. In Wenen startte hij een verplicht emigratieprogramma.
Na de Tweede Wereldoorlog namen de Amerikanen Eichmann gevangen. Hij wist echter te ontsnappen en verbleef vervolgens een paar jaar in een bosrijk gebied in Noord-Duitsland. Uiteindelijk vluchtte hij naar Argentinië, waar hij opgepakt werd door de Mossad in 1962 en na een proces ter dood veroordeeld in Israël.
(lees verder)