Robert de Lotharinger

Robert de Lotharinger (ook bekend als Robert de Losinga en Robert van Lotharingen; gestorven op 26 juni 1095) was een priester die bisschop van Hereford werd na de Normandische verovering van Engeland.

Leven[bewerken | brontekst bewerken]

Robert was afkomstig uit Lotharingen^[1] en vermoedelijk een kanunnik van de Sint-Lambertuskathedraal in Luik alvorens hij naar Engeland kwam,^[2] en heeft mogelijk daar ook zijn opleiding genoten aan de kathedraalschool.^[3] De school in Luik was namelijk gespecialiseerd in wiskunde, hetwelke later de specialiteit van Robert werd. Hij wordt vaak Robert de Losinga genoemd, maar de vroegste bron noemt hem Robert de Lotharinger. Zijn geboortedatum is onbekend, maar het was waarschijnlijk voor 1049.^[4]

Robert kwam vermoedelijk aan in Engeland in de jaren 1050,^[3] of misschien na de Normandische verovering. Er zijn argumenten aangehaald voor beide visies.^[4] Koning Willem de Veroveraar zijn aanstelling van Robert tot bisschop was enigszins ongebruikelijk, niet omdat hij geen Normandiër was, maar omdat hij geen religieuze geleerde was, maar een astronoom en wiskundige.^[5] Robert werd tot priester gewijd door Wulfstan, de bisschop van Worcester, enige tijd voor 29 december 1079.^[2] Robert werd tot bisschop van Hereford gewijd door Lanfranc op 29 december 1079^[6] te Canterbury.^[4]

Robert bracht de kroniek van Marianus Scotus naar Engeland,^[1] maar het had weinig invloed op de historiografie in Engeland,^[7] buiten het gebruik ervan door Florence van Worcester.^[8] Robert voegde in zijn eigen kopie van Marianus, een notie over de onderneming achter het Domesday Book, in die een van de beste informatiebronnen is over het proces van het tot stand komen van het Domesday Book.^[9] Het enige andere werk dat van hem is overgeleverd is een korte introductie tot Marianus' kroniek dat een aantal vergissingen verbeterd en hoe men een berekening doet behandeld.^[4] Hij stond ook bekend als wiskundige en astroloog,^[10] en bracht continentale kennis met zich mee naar zijn diocese.^[11] Hij was ook vertrouwd met de abacus,^[12] en sommige historici zijn van mening dat hij dit hielp te introduceren in Engeland.^[13] Anderen zijn het hier echter mee oneens en zijn van mening dat de abacus al eerder was bekend geraakt in Engeland.^[14] Hij was goede vrienden met Wulfstan, de bisschop van Worcester en het was Robert die de toekomstige heilige begroef.^[10] Het is mogelijk dat Robert aan Wulfstan een kopie van Marianus' kroniek gaf, dewelke de monniken te Worcester toeliet deze te gebruiken in hun eigen werken.^[8] Robert was ook bevriend met Osmund, die de bisschop van Salisbury was.^[15]

Robert was aanwezig op het Concilie van Rockingham in februari 1095, hetwelke het conflict tussen koning Willem II van Engeland en Anselmus, de aartsbisschop van Canterbury, behandelde. Robert koos de kant van de koning tegen de aartsbisschop.^[16] Nadien zouden Robert en Osmund, de bisschop van Salisbury, zich verzoenen met Anselmus.^[17]

Robert stierf op 26 juni 1095.^[18] Hij was begraven in kathedraal van Hereford.^[4] Hij bouwde een kapel bij de kathedraal van Hereford, gebaseerd op de kerk van Aaken.^[19] Dit was een kapel met twee verdiepingen van een type voorbehouden aan leden van koninklijke huizen of aartsbisschoppen in Duitsland.^[3] Hij verbeterde ook de financiële toestand van zijn diocese, hoewel deze arm bleef.^[20]

Verder lezen[bewerken | brontekst bewerken]

J. Moreton, Before Grosseteste: Roger of Hereford and Calendar Reform in Eleventh- and Twelfth-Century England, in Isis 86 (1995), pp. 562–586.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Robert (15), in Prosopography of Anglo-Saxon England.

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Robert the Lotharingian op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

Bronnen

(en) F. Barlow, The English Church 1066–1154: A History of the Anglo-Norman Church, New York, 1979. ISBN 0582502365
(la) J.S. Barrow, Fasti Ecclesiae Anglicanae 1066–1300, 8, Hereford, 2002, pp. 1-7.
(en) J. Barrow, art. Robert the Lotharingian (d. 1095), in Oxford Dictionary of National Biography (2008).
(en) Bartlett, England Under the Norman and Angevin Kings: 1075–1225, Oxford, 2000. ISBN 0198227418
(en) C.N.L. Brooke, The Diocese of Hereford, 676–1200, in Churches and Churchmen in Medieval Europe, Londen, 1999, pp. 19–36. ISBN 185285183X
(en) N.F. Cantor, Church, Kingship, and Lay Investiture in England 1089–1135, Princeton, 1958.
(en) M. Chibnall, Anglo-Norman England 1066–1166, Oxford, 1986. ISBN 0631154396
(en) G.R. Evans, Schools and Scholars: The Study of the Abacus in English Schools c. 980-c 1150, in The English Historical Review 94 (1979), pp. 71–89.
(en) E.B. Fryde - D.E. Greenway - S. Porter - I. Roy, Handbook of British Chronology, Cambridge, 1996³. ISBN 052156350X
(en) E. Mason, William II: Rufus, the Red King, Stroud, 2005. ISBN 0752435280
(en) S.N. Vaughn, Anselm of Bec and Robert of Meulan: The Innocence of the Dove and the Wisdom of the Serpent, Berkeley, 1987. ISBN 0520056744
(en) M.C. Welborn, Lotharingia as a Center of Arabic and Scientific Influence in the Eleventh Century, in Isis 16 (1931), pp. 188–199.
(en) A. Williams, The English and the Norman Conquest, Ipswich, 2000. ISBN 0851157084

Noten

↑ ^a ^b M.C. Welborn, Lotharingia as a Center of Arabic and Scientific Influence in the Eleventh Century, in Isis 16 (1931), p. 197.
↑ ^a ^b J.S. Barrow, Fasti Ecclesiae Anglicanae 1066–1300, 8, Hereford, 2002, pp. 1-7.
↑ ^a ^b ^c E. Mason, William II: Rufus, the Red King, Stroud, 2005, pp. 76–77
↑ ^a ^b ^c ^d ^e J. Barrow, art. Robert the Lotharingian (d. 1095), in Oxford Dictionary of National Biography (2008).
↑ M.C. Welborn, Lotharingia as a Center of Arabic and Scientific Influence in the Eleventh Century, in Isis 16 (1931), p. 197, F. Barlow, The English Church 1066–1154: A History of the Anglo-Norman Church, New York, 1979, pp. 63–64.
↑ J.S. Barrow, Fasti Ecclesiae Anglicanae 1066–1300, 8, Hereford, 2002, pp. 1-7, E.B. Fryde - D.E. Greenway - S. Porter - I. Roy, Handbook of British Chronology, Cambridge, 1996³, p. 250.
↑ Bartlett England Under the Norman and Angevin Kings p. 621
↑ ^a ^b F. Barlow, The English Church 1066–1154: A History of the Anglo-Norman Church, New York, 1979, p. 15.
↑ M. Chibnall, Anglo-Norman England 1066–1166, Oxford, 1986, pp. 110–111.
↑ ^a ^b A. Williams, The English and the Norman Conquest, Ipswich, 2000, p. 149.
↑ F. Barlow, The English Church 1066–1154: A History of the Anglo-Norman Church, New York, 1979, pp. 63–64.
↑ M. Chibnall, Anglo-Norman England 1066–1166, Oxford, 1986, p. 124.
↑ C.N.L. Brooke, The Diocese of Hereford, 676–1200, in Churches and Churchmen in Medieval Europe, Londen, 1999, p. 32.
↑ G.R. Evans, Schools and Scholars: The Study of the Abacus in English Schools c. 980-c 1150, in The English Historical Review 94 (1979), p. 77.
↑ N.F. Cantor, Church, Kingship, and Lay Investiture in England 1089–1135, Princeton, 1958, pp. 36–37.
↑ S.N. Vaughn, Anselm of Bec and Robert of Meulan: The Innocence of the Dove and the Wisdom of the Serpent, Berkeley, 1987, pp. 180–182 (n. 158).
↑ N.F. Cantor, Church, Kingship, and Lay Investiture in England 1089–1135, Princeton, 1958, p. 95.
↑ E.B. Fryde - D.E. Greenway - S. Porter - I. Roy, Handbook of British Chronology, Cambridge, 1996³, p. 250.
↑ J. Barrow, art. Robert the Lotharingian (d. 1095), in Oxford Dictionary of National Biography (2008), F. Barlow, The English Church 1066–1154: A History of the Anglo-Norman Church, New York, 1979, p. 259.
↑ E. Mason, William II: Rufus, the Red King, Stroud, 2005, p. 139.

[Welborn197-1] M.C. Welborn, Lotharingia as a Center of Arabic and Scientific Influence in the Eleventh Century, in Isis 16 (1931), p. 197.

[BHOHereford-2] J.S. Barrow, Fasti Ecclesiae Anglicanae 1066–1300, 8, Hereford, 2002, pp. 1-7.

[Mason76-3] E. Mason, William II: Rufus, the Red King, Stroud, 2005, pp. 76–77

[DNB-4] J. Barrow, art. Robert the Lotharingian (d. 1095), in Oxford Dictionary of National Biography (2008).

[5] M.C. Welborn, Lotharingia as a Center of Arabic and Scientific Influence in the Eleventh Century, in Isis 16 (1931), p. 197, F. Barlow, The English Church 1066–1154: A History of the Anglo-Norman Church, New York, 1979, pp. 63–64.

[6] J.S. Barrow, Fasti Ecclesiae Anglicanae 1066–1300, 8, Hereford, 2002, pp. 1-7, E.B. Fryde - D.E. Greenway - S. Porter - I. Roy, Handbook of British Chronology, Cambridge, 1996³, p. 250.

[Bartlett621-7] Bartlett England Under the Norman and Angevin Kings p. 621

[Church15-8] F. Barlow, The English Church 1066–1154: A History of the Anglo-Norman Church, New York, 1979, p. 15.

[Chibnall110-9] M. Chibnall, Anglo-Norman England 1066–1166, Oxford, 1986, pp. 110–111.

[Williams149-10] A. Williams, The English and the Norman Conquest, Ipswich, 2000, p. 149.

[Church63-11] F. Barlow, The English Church 1066–1154: A History of the Anglo-Norman Church, New York, 1979, pp. 63–64.

[Chibnall124-12] M. Chibnall, Anglo-Norman England 1066–1166, Oxford, 1986, p. 124.

[BrookeHereford32-13] C.N.L. Brooke, The Diocese of Hereford, 676–1200, in Churches and Churchmen in Medieval Europe, Londen, 1999, p. 32.

[Evans77-14] G.R. Evans, Schools and Scholars: The Study of the Abacus in English Schools c. 980-c 1150, in The English Historical Review 94 (1979), p. 77.

[Cantor36-15] N.F. Cantor, Church, Kingship, and Lay Investiture in England 1089–1135, Princeton, 1958, pp. 36–37.

[Vaughn180-16] S.N. Vaughn, Anselm of Bec and Robert of Meulan: The Innocence of the Dove and the Wisdom of the Serpent, Berkeley, 1987, pp. 180–182 (n. 158).

[Cantor95-17] N.F. Cantor, Church, Kingship, and Lay Investiture in England 1089–1135, Princeton, 1958, p. 95.

[Handbook250-18] E.B. Fryde - D.E. Greenway - S. Porter - I. Roy, Handbook of British Chronology, Cambridge, 1996³, p. 250.

[19] J. Barrow, art. Robert the Lotharingian (d. 1095), in Oxford Dictionary of National Biography (2008), F. Barlow, The English Church 1066–1154: A History of the Anglo-Norman Church, New York, 1979, p. 259.

[Mason139-20] E. Mason, William II: Rufus, the Red King, Stroud, 2005, p. 139.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]