Rode dwerg

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Impressie van een planeet in een baan rond een rode dwerg
De voorspelde verblijftijd van een rode dwerg op de hoofdreeks als functie van zijn massa[1]

Een rode dwerg is een ster uit de hoofdreeks, van spectraalklasse K5 tot K9 of M en lichtkrachtklasse V, met een massa tussen 0,08 en 0,5 maal die van de zon. Door de relatief kleine massa is de temperatuur in de kern van een rode dwerg lager dan in die van grotere sterren, zodat de kernfusiereactie ("verbranding") van waterstof tot helium langzamer gaat.

Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Typische eigenschappen
Klasse Massa
(M)
Straal
(R)
Lichtkracht
(L)
Teff
(K)
M0V 60% 62% 7,2% 3800
M1V 49% 49% 3,5% 3600
M2V 44% 44% 2,3% 3400
M3V 36% 39% 1,5% 3250
M4V 20% 26% 0,55% 3100
M5V 14% 20% 0,22% 2800
M6V 10% 15% 0,09% 2600
M7V 9% 12% 0,05% 2500
M8V 8% 11% 0,03% 2400
M9V 7,5% 8% 0,015% 2300

De effectieve temperatuur van het oppervlak van een rode dwerg is 2300 tot 3500 kelvin. Rode dwergen zijn zo lichtzwak (absoluut 10 tot 300.000 maal zwakker dan de zon) dat geen enkele met het blote oog te zien is (de helderste rode dwerg is Lacaille 8760 met een visuele magnitude van 6,68). Een groot deel van de sterren van de Melkweg zijn rode dwergen. Vanwege de langzame verbranding van waterstof en de lage temperatuur kan de levensduur van de minst massieve ster 10-20 biljoen jaar bedragen. Omdat het heelal nog maar zo'n 13,8 miljard jaar oud is, is de verdere evolutie van rode dwergen vooralsnog onbekend.

Rode dwergen met een massa van minder dan 0,25 zonnemassa zullen aan het einde van hun evolutie niet eerst een rode reus en daarna een witte dwerg worden, zoals onze zon. Als een rode dwerg is uitgebrand, zal hij naar verwachting uiteindelijk een witte dwerg worden en vervolgens afkoelen tot een zwarte dwerg.

Voorbeelden van rode dwergen[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Red dwarfs van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.