Rosse woestijnleeuwerik
| Rosse woestijnleeuwerik IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Rosse woestijnleeuwerik (Ammomanes cinctura), illustratie van J.G. Keulemans) | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Ammomanes cinctura (Gould, 1839) | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Rosse woestijnleeuwerik op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De rosse woestijnleeuwerik (Ammomanes cinctura) is een zangvogelsoort uit de familie leeuweriken (Alaudidae). Het is een vogel van vlakke woestijnen met zand en kiezelstenen.
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De woestijnleeuwerik is 13 tot 14 cm lang. Het is een zandkleurige vogel die lijkt op de gewone woestijnleeuwerik, maar hij is kleiner, minder robuust, heeft een rondere kop en een kortere snavel. De rosse woestijnleeuwerik heeft een smallere, scherp afgesneden zwarte band op de roestrode staart, waar de (gewone) woestijnleeuwerik een staart met een vrij brede zwarte band heeft die diffuus overgaat in het roestbruin. Verder verschilt de rosse leeuwerik qua habitatkeuze.[2]
Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]
Er worden drie ondersoorten onderscheiden in diverse regio's:[3]
- A. c. cinctura (Kaapverdië)
- A. c. arenicolor (Alle woestijngebieden in Noord-Afrika tot in de Sinaï en het westen van het Arabisch Schiereiland)
- A. c. zarudnyi (Oost-Iran, Zuid-Afghanistan en Pakistan)
Het leefgebied bestaat uit vlakke open zandwoestijnen of halfwoestijnen met grind en spaarzame vegetatie. De vogel mijdt berggebieden en rotsig terrein.[2]
Status[bewerken | brontekst bewerken]
De rosse woestijnleeuwerik heeft een enorm groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) uiterst gering. Plaatselijk is de vogel nog zeer algemeen. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd, maar de indruk bestaat dat de aantallen plaatselijk achteruit gaan. Echter, het tempo van achteruitgang ligt onder de 30% in tien jaar (minder dan 3,5% per jaar). Om deze redenen staat deze leeuwerik als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
Foto |