Runeninscriptie van Bergakker

De runeninscriptie van Bergakker werd ontdekt in 1996 op een in een akker aangetroffen zwaardschede en heeft tot veel discussie onder taalkundigen geleid. Er wordt aangenomen dat de inscriptie van ongeveer 425-450 stamt en Frankisch is. Van deze tijd is er van de Franken in wat nu Nederland is bitter weinig overgebleven. De inscriptie bevestigt daarmee enerzijds de aanwezigheid van de Franken in het gebied van de Betuwe en laat anderzijds zien dat de Franken wel degelijk van runen gebruik maakten. Van hun Friese buren was dat veel duidelijker. De op de zwaardschede aangebrachte runen behoren, op één rune na, tot het oude futhark.

Bernard Mees interpreteert de runen als haþuþȳwas ann kusjam logūns, met als betekenis "(van) Haþuþȳw. Ik(hij?) gun(t) een vlam (zwaard) aan de uitverkorenen", hoewel Mees toegeeft dat de betekenis van een aantal letters niet goed duidelijk is. Hij gaat voort te betogen dat de vorm van de woorden al kenmerken vertoont die overeenkomen met het latere Oudnederfrankisch, waarvan de westelijke tak ook wel Oudnederlands genoemd wordt. Indien deze interpretatie steek houdt kan de inscriptie dus gezien worden als de alleroudste zin in het Nederlands.