Stina Nilsson

Stina Nilsson
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Täpp Karin Stina Nilsson
Geboortedatum	24 juni 1993
Geboorteplaats	Malung
Nationaliteit	Zweden
Lengte	1,74 m
Gewicht	68 kg
Sportieve informatie
Discipline	Langlaufen
Onderde(e)l(en)	Sprint
Trainer/coach	Mattias Persson
Club	IFK Mora SK
Olympische Spelen	2014, 2018
Debuut	2012
Medailleoverzicht
Portaal	Sport

Täpp Karin Stina Nilsson (Malung, 24 juni 1993) is een Zweedse biatlete en voormalig langlaufster. Ze vertegenwoordigde haar vaderland op de Olympische Winterspelen 2014 in Sotsji en Olympische Winterspelen 2018 in Pyeongchang waar ze olympisch kampioene op de sprint werd.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Bij haar wereldbekerdebuut, in maart 2012 in Drammen, scoorde Nilsson direct haar eerste wereldbekerpunten. In februari 2013 behaalde de Zweedse in Davos haar eerste top tien-klassering in een wereldbekerwedstrijd. Op de wereldkampioenschappen langlaufen 2013 in Val di Fiemme eindigde ze als vijfde op de sprint. Tijdens de Olympische Winterspelen van 2014 in Sotsji eindigde Nilsson als tiende op de sprint, op het onderdeel teamsprint veroverde ze samen met Ida Ingemarsdotter de bronzen medaille. In maart 2014 stond de Zweedse in Drammen voor de eerste maal in haar carrière op het podium van een wereldbekerwedstrijd.

In Falun nam Nilsson deel aan de wereldkampioenschappen langlaufen 2015. Op dit toernooi sleepte ze de zilveren medaille in de wacht op de sprint. Samen met Ida Ingemarsdotter behaalde ze de zilveren medaille op de teamsprint, op de estafette legde ze samen met Sofia Bleckur, Charlotte Kalla en Maria Rydqvist beslag op de zilveren medaille. Op 13 december 2015 boekte de Zweedse in Davos haar eerste wereldbekerzege. Op de wereldkampioenschappen langlaufen 2017 in Lahti eindigde ze als twaalfde op sprint, als dertiende op de 10 kilometer klassieke stijl en als 26e op de 15 kilometer skiatlon. Op de estafette veroverde ze samen met Anna Haag, Charlotte Kalla en Ebba Andersson de zilveren medaille, samen met Ida Ingemarsdotter eindigde ze als vierde op de teamsprint. Tijdens de Olympische Winterspelen van 2018 in Pyeongchang werd Nilsson olympisch kampioene op de sprint. Daarnaast behaalde ze de bronzen medaille op de 30 kilometer klassieke stijl en eindigde ze als tiende op de 15 kilometer skiatlon. Op de teamsprint legde ze samen met Charlotte Kalla beslag op de zilveren medaille, samen met Anna Haag, Charlotte Kalla en Ebba Andersson sleepte ze de zilveren medaille in de wacht op de estafette.

In Seefeld nam de Zweedse deel aan de wereldkampioenschappen langlaufen 2019. Op dit toernooi veroverde ze de zilveren medaille op de sprint. Op de teamsprint werd ze samen met Maja Dahlqvist wereldkampioen, samen met Ebba Andersson, Frida Karlsson en Charlotte Kalla behaalde ze de wereldtitel op de estafette.

Op 22 maart 2020 besloot Nilsson over te stappen naar biatlon. Op 14 januari haalde Nilsson haar eerste podium in een wereldbeker in de 4×6 km estafette samen met Johanna Skottheim, Mona Brorsson en Anna Magnusson in Ruhpolding. Op 5 maart 2022 behaalde ze haar eerste individuele podiumplek in een wereldbeker door derde te worden op de 7,5 km sprint in Kontiolahti.

Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Langlaufen[bewerken | brontekst bewerken]

Olympische Winterspelen[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Plaats	Resultaten
2014	Sotsji	10e Sprint (vrije stijl) 3 Teamsprint (klassieke stijl)
2018	Pyeongchang	1 Sprint (klassieke stijl) 10e 15 km skiatlon 3 30 km klassieke stijl 2 Teamsprint (vrije stijl) 2 4×5 km estafette

Wereldkampioenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Plaats	Resultaten
2013	Val di Fiemme	5e Sprint (klassieke stijl)
2015	Falun	2 Sprint (klassieke stijl) 2 Teamsprint (vrije stijl) 2 4×5 km estafette
2017	Lahti	12e Sprint (vrije stijl) 13e 10 km klassieke stijl 26e 15 km skiatlon 4e Teamsprint (klassieke stijl) 2 4×5 km estafette
2019	Seefeld	2 Sprint (vrije stijl) 1 Teamsprint (klassieke stijl) 1 4×5 km estafette

Wereldbeker[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
TdS	Tour de Ski
NO	Nordic Opening
LT	Lillehammer Triple
RT	Ruka Triple
WBF	Wereldbekerfinale
STC	Ski Tour Canada
ST	Ski Tour

Eindklasseringen

Seizoen	Algm	DI	SP	TdS
2011/2012	93e	-	63e	-
2012/2013	67e	-	38e	-
2013/2014	35e	72e	12e	-
2014/2015	12e	41e	4e	DNF
2015/2016	11e	23e	3	24e
2016/2017	4e	6e	2	3
2017/2018	12e	33e	2	–
2018/2019	5e	20e	1	DNF
2019/2020	29e	46e	16e	–

Wereldbekerzeges

Nr.	Datum	Plaats	Onderdeel
1.	13 december 2015	Davos	Sprint (vrije stijl)
2.	16 januari 2016	Planica	Sprint (vrije stijl)
3.	4 maart 2016	Quebec	Sprint (vrije stijl) STC
4.	26 november 2016	Kuusamo	Sprint (klassieke stijl)
5.	31 december 2016	Val Müstair	Sprint (vrije stijl) TdS
6.	3 januari 2017	Oberstdorf	10 km skiatlon TdS
7.	4 januari 2017	Oberstdorf	10 km vrije stijl (handicapstart) TdS
8.	7 januari 2017	Val di Fiemme	10 km klassieke stijl (massastart) TdS
9.	28 januari 2017	Falun	Sprint (vrije stijl)
10.	18 februari 2017	Otepää	Sprint (vrije stijl)
11.	8 maart 2017	Drammen	Sprint (klassieke stijl)
12.	17 maart 2017	Quebec	Sprint (vrije stijl)
13.	24 november 2017	Kuusamo	Sprint (klassieke stijl)
14.	9 december 2017	Davos	Sprint (vrije stijl)
15.	20 januari 2018	Planica	Sprint (klassieke stijl)
16.	15 december 2018	Davos	Sprint (vrije stijl)
17.	29 december 2018	Toblach	Sprint (vrije stijl) TdS
18.	1 januari 2019	Val Müstair	Sprint (vrije stijl) TdS
19.	12 januari 2019	Dresden	Sprint (vrije stijl)
20.	16 maart 2019	Falun	Sprint (vrije stijl)
21.	22 maart 2019	Quebec	Sprint (vrije stijl) WBF
22.	23 maart 2019	Quebec	10 kilometer klassieke stijl (massastart) WBF
23.	24 maart 2019	Quebec	Wereldbekerfinale