Bosnisch voetbalelftal (mannen): verschil tussen versies
k robot Erbij: az:Bosniya və Herseqovina Milli Futbol Komandası |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 27: | Regel 27: | ||
}} |
}} |
||
Het '''voetbalelftal van Bosnië en Herzegovina''' is een team van [[voetballer]]s dat [[Bosnië en Herzegovina]] vertegenwoordigt in internationale wedstrijden, zoals de kwalificatiewedstrijden voor het [[Wereldkampioenschap voetbal|WK]] en het [[Europees kampioenschap voetbal|EK]]. |
Het '''voetbalelftal van Bosnië en Herzegovina''' is een team van [[voetballer]]s dat [[Bosnië en Herzegovina]] vertegenwoordigt in internationale wedstrijden, zoals de kwalificatiewedstrijden voor het [[Wereldkampioenschap voetbal|WK]] en het [[Europees kampioenschap voetbal|EK]]. |
||
== Geschiedenis == |
|||
Bosnië-Herzegovina was, samen met Kroatië, Servië, Macedonië, Slovenië, Montenegro, een van de zes federale republieken die deel uit maakten van het nu niet bestaande Joegoslavië. Tussen Rode Ster's 1990-91 seizoen en de 1998 wereld kampioenschap zijn de meeste mensen bekend met de exploitaties van de eerste twee landen. Minder bekend, echter, is de onofficiële reputatie die Bosnië had als de 3rde voetballende republiek. |
|||
Men kan in voetbal niet ontkennen dat Kroatië en Servië dominant waren. Maar men kan ook niet ontkennen dat Bosnië-Herzegovina een treetje hoger zat dan de overgebleven republieken. Bosnië-Herzegovina speelde een belangrijke rol in de opbouw van Joegoslavische voetbaltraditie. Van de top tien clubs op Joegoslavische Eerste Divisie - aller tijden tabel, zijn er 5 Servisch, 2 Kroatisch en 3 (#7 Sarajevo, #8 Željezničar en #9 Velež) Bosnisch. Van deze drie zijn Sarajevo en Željezničar, de enige niet-kroatisch-servische clubs die de titel hebben gewonnen. Bosnische spelers, van Dušan Bajević tot Safet Sušić, waren niet alleen vertegenwoordigd in het Joegoslavische nationale elftal maar speelden ook een belangrijke rol in hun succes. |
|||
'''Vestiging en de jaren 90''' |
|||
De beruchte oorlog van 1992-1995 bracht alle voetbal activiteiten tot een halt. De clubs waren effectief levenloos, de ultras ruilden de terrasjes in voor loopgraven en alle belovende talenten verlieten het land om hun carrière elders op te bouwen. Hoewel er al in 1993 al een nationale selectie tot stand was gebracht was de logistieke problematiek te groot om deze selectie te laten voetballen. Toen in 1995 een officiële nationale elftal uit de puinhoop was verschenen, kreeg het de zegen van de internationale gemeenschap and niks meer dan dat. |
|||
Het beschikbare talent was het grootste probleem voor de eerste bondscoach van Bosnië-Herzegovina: Fuad Muzurović. De oorlog verspreidde Bosnische talenten over de hele wereld dus een effectieve verandering bleek maar al te moeilijk te zijn. Eveneens problematisch waren de etnische spanningen en politieke onrust die ervoor zorgden dat ster spelers van Servische en Kroatische komaf niet konden of niet wilden uitkomen voor Bosnië-Herzegovina. Spelers als Mario Stanić (Parma, Chelsea) en Risto Vidaković (Rode Ster, Real Betis) zouden de sleutelnamen op het Bosnische lijst zijn geweest in de jaren 90. Maar in plaats daarvan waren ze verloren aan de buurlanden. |
|||
Mario Stanić: http://www.youtube.com/watch?v=Mr7WyqIrx_4 |
|||
Risto Vidaković: http://www.youtube.com/watch?v=5tPgzreucZc |
|||
'''De Slišković saga''' |
|||
De eerste decennia in de geschiedenis van het Bosnische nationale elftal was dus een turbulente. Diverse managers kwamen en gingen. Bosnische voetbal werd herhaaldelijk gereorganiseerd net als het land ook herhaaldelijk werd gereorganiseerd. In 2002 werden de kleinere competities samengevoegd in een geünificeerde competitie genaamd de Premier Liga. Langzamerhand werden de lokaal getrainde Bosnische Servische en Kroatische spelers geïntegreerd in het nationale elftal. In het buitenland bereikte een veelbelovende generatie volwassenheid. Spelers als Elvir Bolić (Fenerbahce), Elvier Baljić (Real Madrid), Hasan Salihamidžić (Bayern Munchen), Sergej Barbarez(HSV), Mirsad Hibic (Atletico Madrid) en Muhammed Konjić (Monaco) |
|||
Deze generatie bereikte haar piek onder de leiding van Blaz Slišković (2002-2006) toen het bijna het belangrijkste doel bereikte van na-oorlogs Bosnisch voetbal: kwalificatie tot een groot toernooi. Spijtig genoeg, beide campagnes – voor Euro 2004 en WK 2006 – eindigden in tranen. In 2004, had Bosnie thuis alleen van Denemarken moeten winnen om als eerste in de groep te eindigen. Helaas speelden ze thuis 1-1 en eindigden ze als derde in de groep. Twee jaar later was een kwalificatie plek nog mogelijk in het laatste duel in Belgrado, Servie, het duel eindigde in een 1-0 verlies en werd gemarkeerd door het beruchte geweld die de Bosnische supporters ondergingen tijdens de wedstrijd. |
|||
De kruistocht naar Euro 2008 begon met groot optimisme. Bosnie kwam in een groep terecht samen met Griekenland, Turkije, Noorwegen, Hongarije, Moldavije en Malta. Het leek een van de makkelijkste kwalificatie groepen. Echter, veranderde het optimisme heel snel, nadat Malta met 5-2 werd verslagen in een uit wedstrijd verloor Bosnië thuis van Hongarije met 3-1. Het debacle begon in 36e minuut toen de Grieks Cypriotische scheidsrechter een niet bestaande penalty aan de Hongaren gaf. Als dat niet genoeg was werd Emir Spahic 3 minuten beloond met een tweede gele kaart voor het protesteren tegen een beslissing van de scheidsrechter. In de chaos dat hierna volgde, scoorden de Hongaren twee doelpunten tussen de 46ste en 49ste minuten. Het was de eerste nederlaag voor Bosnië in Zenica en de natie was in shock. Slišković bood zijn ontslag aan maar de voetbalbond weigerde en gaf hem instructies om zich te concentreren op de aankomende wedstrijden tegen Griekenland en Moldavië. |
|||
De situatie ging van kwaad naar erger met de aankomende wedstrijden. Duidelijk in verwarring, kwam Bosnie met 0-2 achter tegen Moldovie voordat ze terugkropen naar een 2-2 gelijk spel. Tegen Griekenland kreeg het team weer met een twijfelachtig beslissing te maken. Een Griekse speler schoot de bal rechtstreeks naar het gezicht van de verdediger, de verdediger gebruikte zijn armen om zich te verdedigen. De scheidsrechts wijste naar penalty en Griekenland leidde met 0-1. Een moment later in de wedstrijd gaf de scheidsrechter een rode kaart aan Saša Papac voor een overtreding gepleegd door Emir Spahić. Ondanks dat ze met een man minder speelden, domineerden de Bosniers het volgende uur de wedstrijd en kregen ze paar goede schoten op het doel. Jammerlijk genoeg, ging het allemaal neerwaarts in de laatste 8 minuten van de wedstrijd, toen de Grieken drie goals maken om de wedstrijd in een 4-1 winst te laten eindigen. Deze keer hield niemand Slišković tegen toen die zijn ontslag aanbood. De kwalicatiereeks was al voorbij voordat het echt begon. |
|||
Elvir Bolić: http://www.youtube.com/watch?v=wtV5nUe_6ik |
|||
Elvier Baljić: http://www.youtube.com/watch?v=TDG27Mk6dss |
|||
Blaz Slišković http://www.youtube.com/watch?v=HN2xdY6ipks |
|||
'''Savez – de wortel van alle problemen''' |
|||
Voordat ik ga op de reacties op het verlies tegen Griekenland, is het belangrijk om uit te leggen how corrupt en incompetent de voetbalbond van Bosnië-Herzegovina is. De voetbalbond – de NFSBiH of in de volksmond: “Savez” kan haar bestaan terug vinden in het compromis tussen de drie aparte competities en samensmelting tussen Herzeg-Bosnia (Kroatisch), Republika Srpska (Servisch) en Bosnisch (Bosniak gedomineerd). In 2002 kwamen deze competities bij een om de Bosnische Premier Liga te vormen en de Savez werd opgezet als de landelijk bestuurde structuur. |
|||
Helaas resulteerden de compromissen om dit mogelijk te maken in een ongelofelijk corrupt en disfunctionele organisatie. In plaats van een president te hebben, werd positie afgewisseld tussen de drie grootste etnische groepen in het land. In tegenstelling tot andere landen, waar de voetbalbonden door gerenommeerde voetbalnamen werden geleid, waren wittebroden criminelen aan de top van de Bosnische piramide te vinden. Benoemd via achterkamertjes politiek met amper een achtergrond in sport. Om dit het beste weer te geven, hoeven we niet verder te kijken dan de huidige Kroatische president van de Savez: Iljo Dominković. Voor de oorlog werkte hij in een buurtwinkel en was sport journalist van laag niveau. Vandaag de dag is hij een van de machtigste mensen in Bosnische voetbal. Hier is een foto van hem en zijn familie tijdens de 2006 Wereld Kampioenschap. |
|||
http://www.blogger.ba/slike/9805.301470.jpg |
|||
(de vertaling van de tekst bij de foto: voor wie juicht de president van de NFSBiH) |
|||
Vanzelfsprekend wordt Dominković en de overige hoog geplaatste officials bij de NFSBiH gehaat door de overgrote meerderheid van de Bosnische fans. Specifieke redenen? Nou, ze hebben geen klacht ingediend betreffende de beslissingen van de scheidsrechters in de Griekenland en Hongarije wedstrijden. Vervolgens, gevolgd door de aanval op de Bosnische fans in de Servië - Bosnië wedstrijd, gaven ze alle schuld aan hun eigen fans voor de problemen. Ze hebben bijna niks gedaan om Bosnische talenten binnen te halen om voor het nationale elftal te spelen. Ze negeerden Zlatan Ibrahimović toen die zijn diensten aanbood in zijn tiener jaren. Een van de nieuwste talenten in Europa: Miralem Pjanić (Lyon) kon bijna niet uitkomen voor het nationale elftal totdat de president van Bosnie-Herzegovina: Zeljko Komsić zich met de zaak bemoeide. |
|||
Maar het is niet alleen dat ze incompetent zijn om hun baan doen, ze gebruiken zelfs de nationale elftal om geld wit te wassen en om winst te maken. Twee van senior officials zijn nu in de rechtszaak voor het “verliezen” van honderdduizenden euro’s terwijl de NFSBiH openlijk claimt dat ze geld missen. Enkele spelers van Elvir Rahimić(CSKA Moskow) tot Sead Ramović zijn naar buiten gekomen door te zeggen dat ze werden gevraagd om te betalen als ze in het nationale elftal wouden komen. |
|||
Onder tussen, werden spelers van dubieuze kwaliteiten opgeroepen voor het nationale elftal omdat hun managers connecties hadden met de officials van de NFSBiH. Een interland voor de Bosnische nationale elftal ziet er goed uit wanneer je je client probeert te verkopen aan een sub-level Russische club. Er zijn letterlijk dozijnen van deze spelers geweest, gebracht in het nationale elftal via een draaideur, door een opwachting te maken om nooit meer iets van hen te horen. Het meest absurde voorbeeld is Ante Aračić, die werd opgeropen in de tweede wedstrijd tegen Griekenland tijdens de Euro 2008 kwalificaties. Aračić is niet eens Bosnisch – hij komt van een dorpje uit Kroatië. Als dat niet genoeg was, werd hij opgeroepen op het moment dat zijn team in de bodem van de Belgische competitie speelde en hij nooit een debut heeft gemaakt voor zijn club. |
|||
Servie vs Bosnie: http://www.dailymotion.com/video/x1o303_60-minuta-u-paklu-marakane-2-dio_events |
|||
'''RAT SAVEZU – oorlog aan de bond.''' |
|||
Door de oorlog in de jaren 90 woonden er honderduizenden Bosniers als vluchtelingen in het buitenland. Deze “diaspora” was goed geïntegreerd in hun nieuwe landen maar hield een oogje in het zeil op de ontwikkelingen in hun moederland. De nationale elftal – een bron van nationale trots voor elke gemeenchap – werd een belangrijke expressie van de Bosnische identiteit voor degenen die duizenden kilometers verwijderd waren van hun moederland. Rond 2007 kwam georganiseerde steun snel tot stand voor alle nationale teams van Bosnie – BHFanaticos of BHF werd geboren. |
|||
BHF groeide snel, met takken in alle landen die een betekenisvolle Bosnische populatie had. Haar prestaties waren indrukwekkend, het beste voorbeeld was de opkomst van 15.000 Bosnische fans in een uit wedstrijd tegen België. De Belgische voetbalbond probeerde dit in het afgelopen kwalificatiereeks tegen te werken door een contract op dit dwingen aan Belgische fans – ze waren verplicht alleen voor België te juichen. BHF was uitermate kritische op de Savez, toen Bosnië verloor tegen Hongarije en Griekenland begonnen ze hun “rat savezu” of “oorlog aan de bond”. Ze riepen een algehele boycot op het nationale elftal en werden gesteund door haar beste spelers, zoals Sergej Barbarez. Chaos volgde, in de volgende kwalificatie wedstrijd tegen Noorwegen, zorgden zij ervoor dat hun aanwezig werd gevoeld. |
|||
http://www.youtube.com/watch?v=DbvMlVq96tQ&feature=player_embedded |
|||
De protest greep zeker de aandacht maar het eind resultaat was onverwacht: Bosnië won met 2-1. Paar maanden alter, leidde de interne coach Fuad Muzurović het nationale elftal tot weer een onverwachte overwinning. Dit keer was Turkije het slachtoffer en verloor met 3-2 in Sarajevo. Met een stille overwinning tegen Malta met 1-0 had Bosnie zich teruggevochten naar de tweede plaats in de groep. Opeens waren de supporters verdeeld en werd de druk op de Savez stukken minder. |
|||
Maar Muzurović maakte een kostbare fout in de volgende kwalificatiewedstrijd tegen Hongarije. Toen meerdere boycottende spelers hun wens uiten terug te keren, poetste hij ze weg, noemde ze onnodig en hield vol dat het huidige team de klus kon klaren zonder hun hulp. Met een ongeïnspireerde 1-0 verlies in Hongarije barstte het enthousiasme voor zijn team als een bubbel. De boycot van de supporters was op volle kracht en een zielige 4.000 fans kwamen in Sarajevo’s Koševo (capaciteit: 36.000) opdagen om te zien hoe het nationale team met 1-0 verloor van Moldavië. Gepaard met het U-21 team’s verlies tegen Malta had de Savez al haar reputatie verloren. De nationale elftal verloor vervolgens drie keer achter elkaar om als vierde te eindigen in de groep. |
|||
Chaos volgde en Muzurović werd direct ontslagen samen met alle jeugd team coaches. Bestuurslid Ahmet Pašalić, wellicht de meest gehate lid van de Savez, werd onder druk gezet om zijn ontslag in te dienen. Milan Jelić, de Servische lid van de Savez presidentschap en nationalist, overleed door een hart aanval en werd vervangen door relatief gematigde “outsider” Bogdan Čeko. Na veel deliberatie en uitgebreide druk van de supporters,werd Meho Kodro aangesteld als de nieuwe coach van de nationale elftal. |
|||
'''Van Kodro tot Blažević''' |
|||
In de vroege jaren van het nationale Bosnische elftal, was Kodro haar eerste echte ster – een succesvolle spits die door Johan Cruijff naar Barcelona werd gebracht. Bosnische supporters waren verheugd over zijn aanstelling en zagen hem als een “untouchable” voor de corruptie binnen de NFSBiH. Kodro zelf, was voorzichtig optimistisch. Hij bracht Elvir Bolić binnen als assistant – toen de topscoorder aller tijden van het nationale team en een uitgesproken criticus van de NFSBiH. De boycottende spelers keerden allemaal terug en de atmosfeer was algemeen gezien goed. |
|||
Helaas, ging het snel neerwaarts. Voordat dat Kodro werd aangesteld had de NFSBiH een vriendschappelijk gepland tegen Japan in het midden van alle grote Europese club competities. Kodro moest een C team samenstellen van jongeren en spelers uit de Premier Liga om ze te laten vliegen naar de andere kant van de wereld, met minimale voorbereidingen verloren ze met 3-0. NFSBiH beloofde niet meer zulke beslissingen te maken, maar drie maanden later planden ze een vriendschappelijke wedstrijd tegen Iran en een thuiswedstrijd tegen Azerbaijan. |
|||
Bosnie heeft in het verleden meerdere malen tegen Iran gespeeld, de meest recente vriendschappelijke wedstrijd was 12 augustus gespeeld van dit jaar. Het was een publiek geheim dat deze wedstrijden geld binnenhaalden voor de Savez officals. Een speler heeft zelfs gezegd dat hij Pašalić rond zag lopen met een tas vol met geld. Kodro was woedend en weigerde openlijk het team mee te nemen naar Teheran. De spelers en supporters stonden stevig achter hem. BHF dreigde met represailles als de Savez maar iets deed tegen Kodro. |
|||
Op 17 mei werd Kodro ontslagen. Ongelofelijke publieke woede volgde. Er werd opgeroepen voor een nieuwe boycot. Praktische elke speler met naamsbekendheid kreeg opeens last van blessures of weigerde openlijk te komen. De nationale media draaide overuren met artikelen tegen de Savez officials. Massale straat protesten werden in Sarajevo georganiseerd, opstootjes met de politie volgden. Kodro en Bolić zweerden alles in hun macht te doen om de Savez leiderschap te verwijderen. Ze organiseerden een humanitaire wedstrijd in Sarajevo op dezelfde dag dat de Azerbaijan wedstrijd werd gespeeld. Meer dan 20.000 mensen kwamen opdagen terwijl er slechts een dozijn kwam opdagen bij de “officiële” wedstrijd in Zenica. Met een belangrijke vergadering op de horizon, verwachtte het publiek ontslagen en grote hervormingen. In plaats van daarvan, schortte de NFSBiH de vergadering een maand op en verhuisden hun hoofdkwartier naar een andere stad. Op 10 Julie stelden ze Miroslav Blažević aan als Kodro’s vervanger. |
|||
Blažević, geboren in 1935 in de Bosnische stad Travnik, is een van de grootste namen in de geschiedenis van Joegoslavisch voetbal. Dit komt niet zo zeer omdat hij een competente tacticus is, maar meer om zijn charismatische publieke personae, de media volgde elk van zijn stappen en zijn succes met Kroatië tijdens de 1998 wereld kampioenschap valt niet te ontkennen. Toen hij eenmaal op het podium verscheen, verdween veel van de kritiek op de NFSBiH. Hij ontvangt gezonde media steun maar behoud een liefde-haat relatie met de supporters door ze af te leiden van de misbruik van de NFSBiH en daardoor hervormingen uit te stellen. Zijn record is indrukwekkend door voor het eerst Bosnië-Herzegovina naar de barrage te leiden. En als het hem lukt Portugal te verslaan dan zal hij de geschiedenis ingaan als een nationale held van Bosnië-Herzegovina door het land voor het eerst te laten op een groot toernooi. |
|||
Meho Kodro: http://www.youtube.com/watch?v=JSp9S3KKl7k |
|||
Massale straatprotesten: http://www.youtube.com/watch?v=WXxJVUdDnok |
|||
== WK historie == |
== WK historie == |
||
Versie van 31 okt 2009 05:25
Sjabloon:Nationaal voetbalelftal Het voetbalelftal van Bosnië en Herzegovina is een team van voetballers dat Bosnië en Herzegovina vertegenwoordigt in internationale wedstrijden, zoals de kwalificatiewedstrijden voor het WK en het EK.
Geschiedenis
Bosnië-Herzegovina was, samen met Kroatië, Servië, Macedonië, Slovenië, Montenegro, een van de zes federale republieken die deel uit maakten van het nu niet bestaande Joegoslavië. Tussen Rode Ster's 1990-91 seizoen en de 1998 wereld kampioenschap zijn de meeste mensen bekend met de exploitaties van de eerste twee landen. Minder bekend, echter, is de onofficiële reputatie die Bosnië had als de 3rde voetballende republiek.
Men kan in voetbal niet ontkennen dat Kroatië en Servië dominant waren. Maar men kan ook niet ontkennen dat Bosnië-Herzegovina een treetje hoger zat dan de overgebleven republieken. Bosnië-Herzegovina speelde een belangrijke rol in de opbouw van Joegoslavische voetbaltraditie. Van de top tien clubs op Joegoslavische Eerste Divisie - aller tijden tabel, zijn er 5 Servisch, 2 Kroatisch en 3 (#7 Sarajevo, #8 Željezničar en #9 Velež) Bosnisch. Van deze drie zijn Sarajevo en Željezničar, de enige niet-kroatisch-servische clubs die de titel hebben gewonnen. Bosnische spelers, van Dušan Bajević tot Safet Sušić, waren niet alleen vertegenwoordigd in het Joegoslavische nationale elftal maar speelden ook een belangrijke rol in hun succes.
Vestiging en de jaren 90
De beruchte oorlog van 1992-1995 bracht alle voetbal activiteiten tot een halt. De clubs waren effectief levenloos, de ultras ruilden de terrasjes in voor loopgraven en alle belovende talenten verlieten het land om hun carrière elders op te bouwen. Hoewel er al in 1993 al een nationale selectie tot stand was gebracht was de logistieke problematiek te groot om deze selectie te laten voetballen. Toen in 1995 een officiële nationale elftal uit de puinhoop was verschenen, kreeg het de zegen van de internationale gemeenschap and niks meer dan dat.
Het beschikbare talent was het grootste probleem voor de eerste bondscoach van Bosnië-Herzegovina: Fuad Muzurović. De oorlog verspreidde Bosnische talenten over de hele wereld dus een effectieve verandering bleek maar al te moeilijk te zijn. Eveneens problematisch waren de etnische spanningen en politieke onrust die ervoor zorgden dat ster spelers van Servische en Kroatische komaf niet konden of niet wilden uitkomen voor Bosnië-Herzegovina. Spelers als Mario Stanić (Parma, Chelsea) en Risto Vidaković (Rode Ster, Real Betis) zouden de sleutelnamen op het Bosnische lijst zijn geweest in de jaren 90. Maar in plaats daarvan waren ze verloren aan de buurlanden.
Mario Stanić: http://www.youtube.com/watch?v=Mr7WyqIrx_4 Risto Vidaković: http://www.youtube.com/watch?v=5tPgzreucZc
De Slišković saga
De eerste decennia in de geschiedenis van het Bosnische nationale elftal was dus een turbulente. Diverse managers kwamen en gingen. Bosnische voetbal werd herhaaldelijk gereorganiseerd net als het land ook herhaaldelijk werd gereorganiseerd. In 2002 werden de kleinere competities samengevoegd in een geünificeerde competitie genaamd de Premier Liga. Langzamerhand werden de lokaal getrainde Bosnische Servische en Kroatische spelers geïntegreerd in het nationale elftal. In het buitenland bereikte een veelbelovende generatie volwassenheid. Spelers als Elvir Bolić (Fenerbahce), Elvier Baljić (Real Madrid), Hasan Salihamidžić (Bayern Munchen), Sergej Barbarez(HSV), Mirsad Hibic (Atletico Madrid) en Muhammed Konjić (Monaco)
Deze generatie bereikte haar piek onder de leiding van Blaz Slišković (2002-2006) toen het bijna het belangrijkste doel bereikte van na-oorlogs Bosnisch voetbal: kwalificatie tot een groot toernooi. Spijtig genoeg, beide campagnes – voor Euro 2004 en WK 2006 – eindigden in tranen. In 2004, had Bosnie thuis alleen van Denemarken moeten winnen om als eerste in de groep te eindigen. Helaas speelden ze thuis 1-1 en eindigden ze als derde in de groep. Twee jaar later was een kwalificatie plek nog mogelijk in het laatste duel in Belgrado, Servie, het duel eindigde in een 1-0 verlies en werd gemarkeerd door het beruchte geweld die de Bosnische supporters ondergingen tijdens de wedstrijd.
De kruistocht naar Euro 2008 begon met groot optimisme. Bosnie kwam in een groep terecht samen met Griekenland, Turkije, Noorwegen, Hongarije, Moldavije en Malta. Het leek een van de makkelijkste kwalificatie groepen. Echter, veranderde het optimisme heel snel, nadat Malta met 5-2 werd verslagen in een uit wedstrijd verloor Bosnië thuis van Hongarije met 3-1. Het debacle begon in 36e minuut toen de Grieks Cypriotische scheidsrechter een niet bestaande penalty aan de Hongaren gaf. Als dat niet genoeg was werd Emir Spahic 3 minuten beloond met een tweede gele kaart voor het protesteren tegen een beslissing van de scheidsrechter. In de chaos dat hierna volgde, scoorden de Hongaren twee doelpunten tussen de 46ste en 49ste minuten. Het was de eerste nederlaag voor Bosnië in Zenica en de natie was in shock. Slišković bood zijn ontslag aan maar de voetbalbond weigerde en gaf hem instructies om zich te concentreren op de aankomende wedstrijden tegen Griekenland en Moldavië.
De situatie ging van kwaad naar erger met de aankomende wedstrijden. Duidelijk in verwarring, kwam Bosnie met 0-2 achter tegen Moldovie voordat ze terugkropen naar een 2-2 gelijk spel. Tegen Griekenland kreeg het team weer met een twijfelachtig beslissing te maken. Een Griekse speler schoot de bal rechtstreeks naar het gezicht van de verdediger, de verdediger gebruikte zijn armen om zich te verdedigen. De scheidsrechts wijste naar penalty en Griekenland leidde met 0-1. Een moment later in de wedstrijd gaf de scheidsrechter een rode kaart aan Saša Papac voor een overtreding gepleegd door Emir Spahić. Ondanks dat ze met een man minder speelden, domineerden de Bosniers het volgende uur de wedstrijd en kregen ze paar goede schoten op het doel. Jammerlijk genoeg, ging het allemaal neerwaarts in de laatste 8 minuten van de wedstrijd, toen de Grieken drie goals maken om de wedstrijd in een 4-1 winst te laten eindigen. Deze keer hield niemand Slišković tegen toen die zijn ontslag aanbood. De kwalicatiereeks was al voorbij voordat het echt begon.
Elvir Bolić: http://www.youtube.com/watch?v=wtV5nUe_6ik Elvier Baljić: http://www.youtube.com/watch?v=TDG27Mk6dss Blaz Slišković http://www.youtube.com/watch?v=HN2xdY6ipks
Savez – de wortel van alle problemen
Voordat ik ga op de reacties op het verlies tegen Griekenland, is het belangrijk om uit te leggen how corrupt en incompetent de voetbalbond van Bosnië-Herzegovina is. De voetbalbond – de NFSBiH of in de volksmond: “Savez” kan haar bestaan terug vinden in het compromis tussen de drie aparte competities en samensmelting tussen Herzeg-Bosnia (Kroatisch), Republika Srpska (Servisch) en Bosnisch (Bosniak gedomineerd). In 2002 kwamen deze competities bij een om de Bosnische Premier Liga te vormen en de Savez werd opgezet als de landelijk bestuurde structuur.
Helaas resulteerden de compromissen om dit mogelijk te maken in een ongelofelijk corrupt en disfunctionele organisatie. In plaats van een president te hebben, werd positie afgewisseld tussen de drie grootste etnische groepen in het land. In tegenstelling tot andere landen, waar de voetbalbonden door gerenommeerde voetbalnamen werden geleid, waren wittebroden criminelen aan de top van de Bosnische piramide te vinden. Benoemd via achterkamertjes politiek met amper een achtergrond in sport. Om dit het beste weer te geven, hoeven we niet verder te kijken dan de huidige Kroatische president van de Savez: Iljo Dominković. Voor de oorlog werkte hij in een buurtwinkel en was sport journalist van laag niveau. Vandaag de dag is hij een van de machtigste mensen in Bosnische voetbal. Hier is een foto van hem en zijn familie tijdens de 2006 Wereld Kampioenschap.
http://www.blogger.ba/slike/9805.301470.jpg (de vertaling van de tekst bij de foto: voor wie juicht de president van de NFSBiH)
Vanzelfsprekend wordt Dominković en de overige hoog geplaatste officials bij de NFSBiH gehaat door de overgrote meerderheid van de Bosnische fans. Specifieke redenen? Nou, ze hebben geen klacht ingediend betreffende de beslissingen van de scheidsrechters in de Griekenland en Hongarije wedstrijden. Vervolgens, gevolgd door de aanval op de Bosnische fans in de Servië - Bosnië wedstrijd, gaven ze alle schuld aan hun eigen fans voor de problemen. Ze hebben bijna niks gedaan om Bosnische talenten binnen te halen om voor het nationale elftal te spelen. Ze negeerden Zlatan Ibrahimović toen die zijn diensten aanbood in zijn tiener jaren. Een van de nieuwste talenten in Europa: Miralem Pjanić (Lyon) kon bijna niet uitkomen voor het nationale elftal totdat de president van Bosnie-Herzegovina: Zeljko Komsić zich met de zaak bemoeide.
Maar het is niet alleen dat ze incompetent zijn om hun baan doen, ze gebruiken zelfs de nationale elftal om geld wit te wassen en om winst te maken. Twee van senior officials zijn nu in de rechtszaak voor het “verliezen” van honderdduizenden euro’s terwijl de NFSBiH openlijk claimt dat ze geld missen. Enkele spelers van Elvir Rahimić(CSKA Moskow) tot Sead Ramović zijn naar buiten gekomen door te zeggen dat ze werden gevraagd om te betalen als ze in het nationale elftal wouden komen.
Onder tussen, werden spelers van dubieuze kwaliteiten opgeroepen voor het nationale elftal omdat hun managers connecties hadden met de officials van de NFSBiH. Een interland voor de Bosnische nationale elftal ziet er goed uit wanneer je je client probeert te verkopen aan een sub-level Russische club. Er zijn letterlijk dozijnen van deze spelers geweest, gebracht in het nationale elftal via een draaideur, door een opwachting te maken om nooit meer iets van hen te horen. Het meest absurde voorbeeld is Ante Aračić, die werd opgeropen in de tweede wedstrijd tegen Griekenland tijdens de Euro 2008 kwalificaties. Aračić is niet eens Bosnisch – hij komt van een dorpje uit Kroatië. Als dat niet genoeg was, werd hij opgeroepen op het moment dat zijn team in de bodem van de Belgische competitie speelde en hij nooit een debut heeft gemaakt voor zijn club.
Servie vs Bosnie: http://www.dailymotion.com/video/x1o303_60-minuta-u-paklu-marakane-2-dio_events
RAT SAVEZU – oorlog aan de bond.
Door de oorlog in de jaren 90 woonden er honderduizenden Bosniers als vluchtelingen in het buitenland. Deze “diaspora” was goed geïntegreerd in hun nieuwe landen maar hield een oogje in het zeil op de ontwikkelingen in hun moederland. De nationale elftal – een bron van nationale trots voor elke gemeenchap – werd een belangrijke expressie van de Bosnische identiteit voor degenen die duizenden kilometers verwijderd waren van hun moederland. Rond 2007 kwam georganiseerde steun snel tot stand voor alle nationale teams van Bosnie – BHFanaticos of BHF werd geboren.
BHF groeide snel, met takken in alle landen die een betekenisvolle Bosnische populatie had. Haar prestaties waren indrukwekkend, het beste voorbeeld was de opkomst van 15.000 Bosnische fans in een uit wedstrijd tegen België. De Belgische voetbalbond probeerde dit in het afgelopen kwalificatiereeks tegen te werken door een contract op dit dwingen aan Belgische fans – ze waren verplicht alleen voor België te juichen. BHF was uitermate kritische op de Savez, toen Bosnië verloor tegen Hongarije en Griekenland begonnen ze hun “rat savezu” of “oorlog aan de bond”. Ze riepen een algehele boycot op het nationale elftal en werden gesteund door haar beste spelers, zoals Sergej Barbarez. Chaos volgde, in de volgende kwalificatie wedstrijd tegen Noorwegen, zorgden zij ervoor dat hun aanwezig werd gevoeld.
http://www.youtube.com/watch?v=DbvMlVq96tQ&feature=player_embedded
De protest greep zeker de aandacht maar het eind resultaat was onverwacht: Bosnië won met 2-1. Paar maanden alter, leidde de interne coach Fuad Muzurović het nationale elftal tot weer een onverwachte overwinning. Dit keer was Turkije het slachtoffer en verloor met 3-2 in Sarajevo. Met een stille overwinning tegen Malta met 1-0 had Bosnie zich teruggevochten naar de tweede plaats in de groep. Opeens waren de supporters verdeeld en werd de druk op de Savez stukken minder.
Maar Muzurović maakte een kostbare fout in de volgende kwalificatiewedstrijd tegen Hongarije. Toen meerdere boycottende spelers hun wens uiten terug te keren, poetste hij ze weg, noemde ze onnodig en hield vol dat het huidige team de klus kon klaren zonder hun hulp. Met een ongeïnspireerde 1-0 verlies in Hongarije barstte het enthousiasme voor zijn team als een bubbel. De boycot van de supporters was op volle kracht en een zielige 4.000 fans kwamen in Sarajevo’s Koševo (capaciteit: 36.000) opdagen om te zien hoe het nationale team met 1-0 verloor van Moldavië. Gepaard met het U-21 team’s verlies tegen Malta had de Savez al haar reputatie verloren. De nationale elftal verloor vervolgens drie keer achter elkaar om als vierde te eindigen in de groep.
Chaos volgde en Muzurović werd direct ontslagen samen met alle jeugd team coaches. Bestuurslid Ahmet Pašalić, wellicht de meest gehate lid van de Savez, werd onder druk gezet om zijn ontslag in te dienen. Milan Jelić, de Servische lid van de Savez presidentschap en nationalist, overleed door een hart aanval en werd vervangen door relatief gematigde “outsider” Bogdan Čeko. Na veel deliberatie en uitgebreide druk van de supporters,werd Meho Kodro aangesteld als de nieuwe coach van de nationale elftal.
Van Kodro tot Blažević
In de vroege jaren van het nationale Bosnische elftal, was Kodro haar eerste echte ster – een succesvolle spits die door Johan Cruijff naar Barcelona werd gebracht. Bosnische supporters waren verheugd over zijn aanstelling en zagen hem als een “untouchable” voor de corruptie binnen de NFSBiH. Kodro zelf, was voorzichtig optimistisch. Hij bracht Elvir Bolić binnen als assistant – toen de topscoorder aller tijden van het nationale team en een uitgesproken criticus van de NFSBiH. De boycottende spelers keerden allemaal terug en de atmosfeer was algemeen gezien goed.
Helaas, ging het snel neerwaarts. Voordat dat Kodro werd aangesteld had de NFSBiH een vriendschappelijk gepland tegen Japan in het midden van alle grote Europese club competities. Kodro moest een C team samenstellen van jongeren en spelers uit de Premier Liga om ze te laten vliegen naar de andere kant van de wereld, met minimale voorbereidingen verloren ze met 3-0. NFSBiH beloofde niet meer zulke beslissingen te maken, maar drie maanden later planden ze een vriendschappelijke wedstrijd tegen Iran en een thuiswedstrijd tegen Azerbaijan.
Bosnie heeft in het verleden meerdere malen tegen Iran gespeeld, de meest recente vriendschappelijke wedstrijd was 12 augustus gespeeld van dit jaar. Het was een publiek geheim dat deze wedstrijden geld binnenhaalden voor de Savez officals. Een speler heeft zelfs gezegd dat hij Pašalić rond zag lopen met een tas vol met geld. Kodro was woedend en weigerde openlijk het team mee te nemen naar Teheran. De spelers en supporters stonden stevig achter hem. BHF dreigde met represailles als de Savez maar iets deed tegen Kodro.
Op 17 mei werd Kodro ontslagen. Ongelofelijke publieke woede volgde. Er werd opgeroepen voor een nieuwe boycot. Praktische elke speler met naamsbekendheid kreeg opeens last van blessures of weigerde openlijk te komen. De nationale media draaide overuren met artikelen tegen de Savez officials. Massale straat protesten werden in Sarajevo georganiseerd, opstootjes met de politie volgden. Kodro en Bolić zweerden alles in hun macht te doen om de Savez leiderschap te verwijderen. Ze organiseerden een humanitaire wedstrijd in Sarajevo op dezelfde dag dat de Azerbaijan wedstrijd werd gespeeld. Meer dan 20.000 mensen kwamen opdagen terwijl er slechts een dozijn kwam opdagen bij de “officiële” wedstrijd in Zenica. Met een belangrijke vergadering op de horizon, verwachtte het publiek ontslagen en grote hervormingen. In plaats van daarvan, schortte de NFSBiH de vergadering een maand op en verhuisden hun hoofdkwartier naar een andere stad. Op 10 Julie stelden ze Miroslav Blažević aan als Kodro’s vervanger.
Blažević, geboren in 1935 in de Bosnische stad Travnik, is een van de grootste namen in de geschiedenis van Joegoslavisch voetbal. Dit komt niet zo zeer omdat hij een competente tacticus is, maar meer om zijn charismatische publieke personae, de media volgde elk van zijn stappen en zijn succes met Kroatië tijdens de 1998 wereld kampioenschap valt niet te ontkennen. Toen hij eenmaal op het podium verscheen, verdween veel van de kritiek op de NFSBiH. Hij ontvangt gezonde media steun maar behoud een liefde-haat relatie met de supporters door ze af te leiden van de misbruik van de NFSBiH en daardoor hervormingen uit te stellen. Zijn record is indrukwekkend door voor het eerst Bosnië-Herzegovina naar de barrage te leiden. En als het hem lukt Portugal te verslaan dan zal hij de geschiedenis ingaan als een nationale held van Bosnië-Herzegovina door het land voor het eerst te laten op een groot toernooi.
Meho Kodro: http://www.youtube.com/watch?v=JSp9S3KKl7k Massale straatprotesten: http://www.youtube.com/watch?v=WXxJVUdDnok
WK historie
Bosnië en Herzegovina heeft zich nog nooit geplaatst voor het WK. Vanaf 1996 nam het deel aan de kwalificatie.
EK historie
Bosnië en Herzegovina heeft zich nog nooit geplaatst voor het EK. Vanaf 1998 nam het deel aan de kwalificatie.
Interlandwedstrijden
Zie Interlands Voetbalelftal van Bosnië en Herzegovina voor de uitslagen van de EK- en WK-kwalificatie en vriendschappelijke interlands.Huidige Kern
Doelmannen
.svg){kind=small}
Bekende spelers
Externe links
- JadranSport.org - Ex-Yu football news coverage (English language)