Mohammed

Bestand:Muhammed.gif

Arabische kaligrafie van de naam van Mohammed. Het is onder moslims niet gebruikelijk om Mohammed af te beelden.

Mohammed (Arabisch:محمد, Moehammad) (Mekka, 569/570/571 - Medina, 8 juni 632) was een Arabier die wordt beschouwd als de grondlegger van de islam. In deze cult wordt hij als de laatste profeet en boodschapper gezien die de uiteindelijke openbaring van God zou hebben ontvangen. Door moslims wordt hij daarom aangeduid als het Zegel der Profeten. In werkelijkheid was Mohammed een oorlogshitser die er niet voor terugdeinsde onschuldige mensen te (laten) doden om zo hun bezit in te kunnen pikken.

Moslims zijn gewoon na het horen van de naam Mohammed sallallahu alaihi wa sallam ("zegeningen en vrede met hem" of "vrede zij met hem") uit te spreken, in geschreven tekst vaak afgekort als 's(a)ws' of '(z)v(z)mh'.

Levensloop

Er zijn naast de Koran geen bronnen uit de tijd van Mohammed waarop een biografie gebaseerd kan worden. Het oudst bekende geschrift is de Sira van Ibn Ishaq (plusminus 750), latere biografieën zijn (deels) daarop gebaseerd.

Bestand:Miraj2.jpg

Perzische miniatuur uit de 16^e eeuw. Mohammed komt met Buraq, een hemels dier, aan in de hemel. Zijn gezicht is niet afgebeeld.

Een 15e eeuwse illustratie van een predikende Mohammed, door Al-Biruni.

Jeugd

Hoofdartikel met betrekking tot geboortejaar: Geboortejaar van Mohammed

Verschillende gedichten uit de klassieke Arabische literatuur ondersteunen de traditionele visie dat de afstamming van Mohammed van de stam van Haashim, een verarmde substam van de Qoeraisj is. De stam Qoeraisj komt voort uit het volk van Adnaan die een afstammeling van Haidir (Hadar) is. Hadar is de achtste zoon van profeet Ismaël (Genesis 25:13-15). Mekkaanse tegenstanders van Mohammed bekritiseerden hem met het argument dat ze hem en zijn boodschap geloofd zouden hebben als hij een van de vooraanstaande mannen van de twee steden (Mekka en at-Thakif) zou zijn geweest.

Over zijn vader Abd Allah ("dienaar van God"), die vlak voor de geboorte van Mohammed gestorven zou zijn, is weinig bekend. De naam Abd Allah is mogelijk niet zijn originele naam geweest. Zijn grootvader van vaders zijde wordt Abd al-Moettalib genoemd. Over hem is eveneens weinig bekend. Zijn moeder Aminah bint Wahab was afkomstig uit Medina en overleed toen hij zes jaar was. Tot zijn achtste was hij bij zijn grootvader in huis maar toen die stierf werd zijn opvoeding voortgezet door zijn oom, Aboe Talib. Uit historische bronnen zijn Mohammeds ooms Aboe Talib, Hamza en Abd al-Oezza bekend.

Polytheïsme en geestenverering kenmerkten de Arabische wereld toen Mohammed opgroeide, hoewel er ook Joodse stammen (met name in Medina) waren en groepen bedoeïenen die een vorm van monotheïsme kenden. Mekka was in die tijd een handelsstad waar enkele karavaanroutes samenkwamen. Handelaars en andere reizigers namen hun religies en (af)godsbeelden mee en vele daarvan werden in Mekka neergezet, vooral rond de Ka'aba. De Ka'aba was in de tijd van Mohammed een universeel religieus heiligdom waar 360 goden werden aanbeden. De stam Qoeraisj had vanouds het beheer over de Ka'aba. Mohammed groeide op in de stad en ontmoette daar voldoende rondreizende bedoeïenen en kooplieden uit allerlei windstreken om iets meer te weten te komen van deze geloven. Ook nam zijn oom hem tenminste een keer mee naar Syrië. Eén van de bijnamen die zijn stadgenoten hem volgens de overlevering gaven was al-Amin, de betrouwbare.

Toen Mohammed 25 jaar oud was trouwde hij met de vijftien jaar oudere weduwe Chadidja, die handelskaravanen bezat. Zij had hem kort tevoren in dienst genomen als leider van een van haar karavanen. Reizend als Chadidja's handelsvertegenwoordiger kwam Mohammed in contact met joden en christenen. Hij kwam daarbij in aanraking met hun godsdienst.

Profeetschap in Mekka

Volgens de tradities zou Mohammed zich in de maand Ramadan in het jaar 610 teruggetrokken hebben in een grot van de berg Hira toen hem de engel Gabriël verscheen en hem aanwees als profeet van God (Jesaja 29-12). Hij zou toen 40 jaar oud geweest zijn. De eerste vijf regels van Soera De Bloedklomp vormen volgens een meerderheid van de Koranexegeten het begin van de openbaringen die Mohammed gedurende de volgende 22 of 23 jaar via Gabriël van God zou hebben ontvangen. Deze openbaringen werden later samengevoegd in de Koran.

Na ongeveer twee jaar begon Mohammed in Mekka als profeet op te treden en riep hij zijn plaatsgenoten op geen afgoden meer te aanbidden. Zijn boodschap van monotheïsme, politieke eenheid en sociale bewogenheid stuitten op verzet van de heersende klasse die zijn rijkdom en aanzien mede aan de veelgodencultus rond het heiligdom in Mekka te danken had.

In sommige authentieke ahadith worden wonderen overgeleverd die Mohammed heeft verricht. Zo liet hij op verzoek voor een wonder van de heidense Mekkanen de maan splijten (sahieh Boechari, Volume 4, Boek 56, Nummer 831) en liet hij water uit zijn vingers stromen (sahieh Boechari 3576/sahieh Muslim 1856) waarmee hij aan het gebrek aan water bij zijn metgezellen (sahaba) een einde maakte terwijl ze met vijftienhonderd man waren.

Eerste volgelingen

Tot Mohammeds eerste volgelingen behoorden zijn vrouw Chadidja, zijn vriend en koopman Aboe Bakr, zijn minderjarige neef Ali, zijn geadopteerde zoon Zayd en de rijke koopman Oethman ibn Affan. Vanwege zijn sociale boodschap trok hij in het begin met name armere Mekkanen en slaven aan. In de dertien jaar dat Mohammed in Mekka predikte verzamelden zich ongeveer 70 families om hem heen.

Islam was vooral aantrekkelijk voor mensen die andermans bezit wilden stelen en daar enkel een excuus voor nodig hadden. Mohammed beloofde dan ook dat iedere moslim alles van niet-moslims mocht roven en houden, als die moslim dan maar 10% van die rijkdom aan Mohammed zou geven.

Machtsstrijd in Mekka

De heersende klasse voelde zich door het optreden van Mohammed dermate bedreigd dat ze hem het leiderschap over Mekka aanboden op voorwaarde dat hij met zijn predikingen ophield. Toen Mohammed dat weigerde, riep een aantal leidende figuren op tot een boycot van de clan van Mohammed, die twee jaar duurde. Zij raakten gedurende die tijd economisch en sociaal volledig geïsoleerd. In die tijd overleed Chadidja en niet lang na het opheffen van de boycot ook zijn oom en beschermer Aboe Talib, wat zijn tegenstanders in de gelegenheid stelden om openlijk te speculeren over mogelijkheden om Mohammed uit de weg te ruimen.

Vertrek naar Yathrib

In 620 en 621 ontving Mohammed delegaties uit Yathrib (later Medina genoemd), waarvan de leden tot de islam overgingen en die de moslims uit Mekka hulp en bescherming aanboden. Dit stelde de moslims in de gelegenheid om successievelijk naar Jathrib uit te wijken. Op het moment dat zijn vijanden hadden besloten om Mohammed gezamenlijk te vermoorden, vertrok hij in 622 naar Yathrib. Samen met Aboe Bakr wist Mohammed aan zijn belagers te ontkomen en vertrok hij 's nachts in zuidelijke richting, om zijn achtervolgers op een dwaalspoor te zetten. In een grot voorkwam een spin en een rotsduif de ontdekking van deze schuilplaats door een web en een nest aan de ingang van de grot te maken. Zijn achtervolgers kregen zo de indruk dat de grot reeds lang niet meer betreden was.

Deze migratie staat bekend als de hidjra en is later als begin van de islamitische jaartelling gaan gelden.

Medina

In Yathrib vestigde Mohammed zich. Zijn dromedaris werd bij aankomst losgelaten en wees zo de plaats aan van Mohammeds huis. De plaatsnaam werd omgedoopt in Medinat-un-Nabawi ('stad van de profeet'), later afgekort tot Medina. In Medina zou Mohammed naast zijn religieuze functie in een latere tijdstip ook een politiek-militaire profiel aannemen als opperbevelhebber van het moslimleger.

Verdrag van Medina

Volgens de tradities sloot Mohammed een verdrag met de Arabische en Joodse stammen dat bepaalde dat ieder zijn eigen religie vrij kon belijden, vijandigheden tussen moslims verbood en voorschreef dat geschilpunten ter beoordeling aan Mohammed werden voorgelegd. Tevens zouden de partijen elkaar steun verlenen in het geval een van hen door een vijand zou worden aangevallen.

Het Verdrag maakte weliswaar een einde aan de onderlinge vijandigheden tussen partijen in Yathrib, maar met de komst van Mohammed en zijn getrouwen ontstond een nieuw conflict, namelijk tussen moslims en [[niet-moslim]s. Het is onzeker of het overgeleverde verdrag hetzelfde is als het verdrag dat de strijdende partijen in Yathrib ondertekenden.

Slag bij Badr en Oehoed

Om in de landbouwenclave aan inkomsten te komen waren de moslims aangewezen op de steun van de inwoners van Medina, die mede daarom 'helpers' (ansaar) werden genoemd. Verschillende stammen overvielen karavanen van andere stammen en ook de moslims overvielen zo Mekkaanse karavanen. Deze rooftochten door verschillende stammen leverden vaak onderlinge confrontaties tussen stammen op.

Mekka stuurde in 624 een leger om een belangrijke karavaan te beschermen die door een leger van Mohammed werd bedreigd. Bij Badr, een oase op de karavaanroute tussen Mekka en Medina, kwam het tot een treffen. De karavaan werd gered, maar het leger van de Mekkanen werd door het aanzienlijk kleinere leger van de moslims onder leiding van Mohammed verslagen. Volgens de overlevering was dat te danken aan de tussenkomst van engelen, die een regen van stenen op de Mekkanen hadden doen neerdalen.

In 626 versloeg een leger van circa 3000 Mekkanen het duizendkoppige leger van moslims bij Oehoed. De moslims moesten zich in Medina terugtrekken.

In 627 stuurde Mekka een leger van 10.000 soldaten naar Medina om de moslimgemeenschap definitief te vernietigen. De moslims hadden echter een gracht gegraven, een techniek die nieuw was voor de Arabieren die gewend waren om man tegen man te vechten. Na twee weken beleg moest het leger zich terugtrekken, niet in staat de vesting van Medina binnen te komen. Deze gebeurtenis staat bekend als de loopgravenoorlog of 'Slag van de gracht'. Meteen hierna keerde Mohammed zich tegen de joodse stam Banoe Koraiza die hij van verraad verdacht. Na een beleg van twee weken gaf de stam zich over. Een voor de gelegenheid aangewezen rechter veroordeelde de mannen van de stam collectief tot de dood en de vrouwen en kinderen tot slavernij.

In 629 vond de Slag bij Khaybar plaats, die snel door de moslims werd gewonnen. De joodse inwoners moesten zich overgeven en kregen hoge belastingen opgelegd. De mannelijke leden van de eerder uit Medina verdreven stam Banu Nadir werden echter gedood. Mohammed nam een van de weduwen, Rayhana, tot slavin.

Omringende Arabische stammen begonnen nu de kracht van Mohammed te erkennen en waren bereid om verdragen met hem te sluiten.

Terugkeer naar Mekka

In 628 trok Mohammed met 1500 ongewapende volgelingen in ihram (pelgrimskledij) en voorzien van een groot aantal offerdieren naar Mekka met het doel de hadj te verrichten, maar de toegang tot de stad werd hem ontzegd. De Qoeraisj en de moslims kwamen wel een tienjarig bestand overeen, het Verdrag van al-Hoedaibiyyah, dat de moslims in staat stelde om het jaar daarop de kleine bedevaart, de oemra, te verrichten. Voor de zekerheid trokken de Mekkanen zich terug op de omringende heuvels. Na vijf dagen verblijf in Mekka keerden de moslims weer terug naar Medina.

In januari 630 schonden de Mekkanen het verdrag van al-Hoedaibiyya ,doordat enkele Qoeraisjieten de clan Bakr hielp bij het doden van een aantal leden van de met Mohammed verbonden clan Choezaa'a. Daarop overvielen de moslims met een leger van 10.000 soldaten Mekka. Mohammed kondigde algehele amnestie voor de Qoeraisj af, op voorwaarde dat zij zich niet tegen Mohammeds heerschappij zouden verzetten. Elf Qoeraisjieten werden uiteindelijk ter dood gebracht.

In maart 632 volbracht Mohammed zijn enige hadj. Tijdens de reis hield hij een preek waarin hij een aantal richtlijnen op religieus en sociaal gebied nogmaals uiteenzette.

Na een kort ziekbed overleed Mohammed rond de middag op maandag 8 juni 632 in Medina. Hij was toen 62 of 63 jaar oud. Zijn vriend en schoonvader Aboe Bakr volgde hem op als leider (kalief) van de moslims.

Mohammeds vrouwen

In de hadith van Bukhari (1:282) staat dat Mohammed op enig moment negen vrouwen heeft gehad. Als profeet had hij deze bevoegdheid gekregen; voor de andere moslims gold en geldt de beperking zoals geopenbaard in Soera De Vrouwen, waar in aya 3 een beperking van vier vrouwen wordt opgelegd die allen gelijkwaardig behandeld behoren te worden.

Achter elke naam van een vrouw staat de huwelijksdatum (voor zover bekend), of ze maagd, weduwe of gescheiden was, of er een politieke reden voor het huwelijk was en of ze Mohammed overleefde.

• Khadijah bint Khuwaylid trouwde in 595 na Chr.; weduwe; stierf in 619
• Sawada bint Zama trouwde snel na 619; weduwe; stierf na Mohammed
• Aïsja trouwde in 622; maagd ; stierf na Mohammed

Enige tijd na het overlijden van Chadidja vroeg Mohammed zijn trouwe vriend Aboe Bakr om de hand van zijn dochter Aïsja. Aïsha was volgens de oudste Hadith, die haar als getuige laten optreden, 6 jaar toen ze trouwde en 9 toen ze tot de verblijven van Mohammed werd toegelaten. De klassieke opvatting is dat ze gemeenschap met Mohammed had na haar eerste menstruatie, volgens de ene lezing rond haar negende, volgens een andere toen ze twaalf jaar oud was.

• Hafsa bint Umar trouwde tussen circa 624-625; weduwe, politiek huwelijk; stierf na Mohammed
• Zaynab bint Khuzayma trouwde circa tussen 626-627; weduwe; stierf kort daarna
• Umm Salama Hind bint Abi Umayya trouwde in 626; weduwe; stierf na Mohammed
• Zaynab bint Jahsh trouwde circa tussen 625-627; weduwe en gescheiden; stierf na Mohammed
• Juwayriya bint al-Harith trouwde circa tussen 627-628; weduwe, waarschijnlijk politiek huwelijk; stierf na Mohammed
• Umm Habibah trouwde in 629; weduwe, politiek huwelijk; stierf na Mohammed
• Safiyya bint Huyayy trouwde in 629; weduwe, gevangen genomen tijdens een veldslag; stierf na Mohammed
• Maymuna bint al-Harith trouwde in 629; weduwe; stierf na Mohammed
• Maria al-Qibtiyya; Egyptische (naam verwijst naar "Maria de Koptische"); ze was als slavin gegeven aan Mohammed door de heerser van Egypte. Velen beweerden dat ze slavin bleef; anderen beweerden dat ze toch deels vrijheid verkreeg; getrouwd circa tussen 628-629; ze was de moeder van Mohammeds zoon Ibrahim, die maar kort geleefd had en stierf in 630; stierf na Mohammed

Boodschap

Mohammed ontvangt een gedeelte van de Koran tijdens een slag

Diverse Koranverzen benadrukken dat Mohammed geen stichter van een nieuwe religie was. Zijn taak bestond alleen uit het oproepen van de Arabieren om terug te keren tot de oorspronkelijke religie, die in de Koran wel de religie van Ibrahim wordt genoemd, en om te waarschuwen voor de Dag des oordeels. De Koran leert dat God zich al eerder tot andere volken had gericht, maar zich nu voor het eerst rechtstreeks tot de Arabieren richtte.

Joden en christenen

Omdat Mohammed met joden en christenen in aanraking kwam, wordt door sommige islamologen verondersteld dat hij de joodse en christelijke leer 'bewerkte' of er elementen uit overnam. In die visie is Mohammed dan ook de auteur, of tenminste de redacteur van de Koran. Moslims gaan er daarentegen van uit dat de Koran in opdracht van God door de engel Gabriël (Jibriel) aan Mohammed geopenbaard werd. In werkelijkheid was Mohammed een fantast.

De voor de Arabieren revolutionaire religieuze ideeën worden in de Koran nadrukkelijk in verband gebracht met de Mensen van het Boek (ahl al-kitab), een uitdrukking die verwijst naar de joodse en christelijke gemeenschappen op het Arabisch schiereiland. Soera Jonas 94 daagt de tegenstanders van Mohammed zelfs uit om de Mensen van het Boek te consulteren voor onweerlegbaar bewijs voor de waarheid van zijn boodschap: "En als u over hetgeen Wij tot u hebben nedergezonden twijfelt, vraagt dan degenen die het Boek vóór u hebben gelezen."

Toch konden joden en christenen het met die boodschap niet zomaar eens zijn. Het voornaamste twistpunt vormt de status van Jezus: volgens de joden géén profeet, volgens christenen méér dan een profeet. Ook konden joden en christenen in Mohammed niet zomaar een profeet zien; deden zij dat wel, dan bekeerden zij zich tot de islam.

Slavernij

Het vrijkopen van een slaaf werd door Mohammed als een zeer nobele daad beschouwd en soms zelfs verplicht gesteld. De eerste muezzin Bilaal Ibn Rabaah was een vrijgekochte slaaf. Het houden van slaven was indertijd niet verboden. Mohammed schreef wel voor dat slaven, al zijn zij 'bezit', toch goed behandeld moesten worden.

Zoals gebruikelijk in deze tijd werden bij overwinning op een andere stam de mannen gedood en de vrouwen verdeeld onder de strijders en tot slavin gemaakt.

De islamitische historicus Tabari schreef over Mohammeds seksuele omgang met zijn slavin Maria al-Qibtiyya: “Hij had gemeenschap met haar dankzij het feit dat zij zijn bezit was.” [Tabari, deel 39, pagina 194]. In verschillende bronnen wordt vermeld dat de profeet Mohammed met Maria al-Qibtiyya was getrouwd.

Het huidige beeld van slaan en mishandeling van slaven was in die tijd niet altijd gangbaar. Zo is bekend van een van Mohammeds slaven, Zaïd, dat Mohammed en Zaid uit dezelfde eetschaal aten en uit dezelfde beker dronken.

Behandeling van niet-moslims

Mohammed maakte blijkens de Koran onderscheid tussen drie soorten niet-moslims: Mensen van het Boek (christenen en joden), "ongelovigen" of "afgodendienaars" en tenslotte "afvalligen" (ex-moslims). Mensen van het Boek, ongelovigen en afgodendienaars dienden zich te onderwerpen aan het gezag van Mohammed en genoten beperkte godsdienstvrijheid. Afvalligen moesten zonder pardon vermoord worden.

Enkele religieuze en humanistische visies op Mohammed

• Moslims geloven dat de komst van Mohammed in de Bijbel door voorgaande profeten is voorspeld. Met name het boek Jesaja hoofdstuk 42 (1-17) van de Tenach is een bekende profetie. Andere passages die volgens moslims betrekking op de profeet hebben zijn:
• Deuteronomium hoofdstuk 18 (18-20)
• Deuteronomium (33:2)
• Habakuk hoofdstuk 3 (3-7)
• Jesaja hoofdstuk 8 (13-17)
• Jesaja hoofdstuk 9 (1-6)
• Jesaja (11:12)
• Jesaja hoofdstuk 21 (13-17)
• Jesaja (28:11)
• Jesaja (29:12)
• Jesaja hoofdstuk 43 (19-22)
• Jesaja (56:7)
• Jesaja (60:7)
• Jesaja (62:2)
• Jeremia hoofdstuk 5 (15-17)
• Psalmen hoofdstuk 72 (2-17)
• Psalmen hoofdstuk 118 (22-23)
• Hooglied hoofdstuk 1 (5-6)
• Hooglied hoofdstuk 5 (10-16)
• Daniël hoofdstuk 2 (31-35)
• Zefanja hoofdstuk 3 (8-9)
• Evangelie van Johannes hoofdstuk 1 (19-21)
• Evangelie van Johannes (14:16)
• Evangelie van Johannes hoofdstuk 16 (7-14)
• Evangelie van Mattheüs hoofdstuk 21 (42-44)
• Evangelie van Mattheüs hoofdstuk 23 (38-39).

• Sommige humanisten zien Mohammed, net als Jezus en Boeddha, als een belangrijk ethisch leider.
• In de Middeleeuwen stond Mohammed onder de joden bekend als 'ha-meshuggah' ("de kwade" of "de bezetene"). De titel wordt onder andere in de Hebreeuwse Bijbel gebruikt voor degenen die zichzelf als profeten beschouwden, maar vals waren. Voor veel joden is de ernstig afwijkende hervertelling door Mohammed van oude verhalen onverteerbaar.
• Mohammeds ontkenning van de goddelijke status van Jezus gaat in tegen de christelijke dogmatiek. In Soera Pracht en Praal 81 staat te lezen (vertaald) “Indien de Barmhartige een zoon had, dan zou ik de eerste der aanbidders zijn.” Christenen beschouwen Mohammed als een valse profeet. Anderen gaan nog een stap verder en beweren dat Mohammed werd geïnspireerd door Satan of zelfs een geboren Zoon van Satan was.
• Volgens het Bahá'í-geloof is Mohammed niet de laatste profeet (maar wel de laatste van de profetische cyclus, die met Adam was begonnen), maar Bahá'u'lláh, die wordt beschouwd als de, tot nu toe, laatste in de reeks Boodschappers van God.
• Ook een deel van de Ahmadiyya-moslims geloven dat Mohammed niet de laatste profeet was.

Enkele hedendaagse opinies over Mohammed

Mohammed wordt vaak verdedigd middels het argument dat het een andere tijd betrof, terwijl niet-gelovige, hedendaagse opiniemakers daar tegen in brengen dat een profeet zijn tijd vooruit zou moeten zijn. Veel zaken worden volgens moslims niet in de juiste context geplaatst; ook in de Tenach is sprake van buitensporig geweld, zoals Sodom en Gomorra, en ook Jezus spreekt over de slaven. Zoals de Koran, erkend de Bijbel ook slavernij. Plaats en tijd zijn niet alleen belangrijk voor hen die kritiek leveren op Mohammed, maar ook voor hen die de islam aanhangen, zoals tafsir duidelijk maakt. Door de meeste historici wordt Mohammed beschouwd als de grootste oorlogshitser aller tijden. Islam is de meest moorddadige ideologie aller tijden.

Historisch-kritische kanttekeningen

Buiten de islamitische overlevering is er over het optreden van Mohammed in de periode in Mekka weinig informatie te vinden. Wat we over hem weten, weten we uit de Koran, korancommentaren en mondeling overgeleverde uitspraken van volgelingen. Moderne historici kunnen niet anders dan zeer omzichtig omgaan met deze informatie. De profeet staat niet vermeld in enig bekend historisch document van buurvolkeren. In de koran komt het woord Mohammed slechts viermaal voor, maar onduidelijk is of het om een eigennaam of een bijvoeglijk naamwoord gaat, dat met 'de prijzenswaardige' vertaald kan worden en of daar inderdaad de historische Mohammed mee wordt bedoeld. In de korantekst komt wel een naamloze jij-figuur voor, die soms gezant of profeet wordt genoemd.

Betrouwbaarheid van de overleveringen

De oudste biografie van Mohammed is die van Ibn Ishaaq en dateert van rond 750, meer dan een eeuw na de dood van de profeet. Dit is een verzameling mondeling overgeleverde uitspraken van tijdgenoten die niet beschouwd kan worden als objectieve en verifieerbare geschiedschrijving in de moderne zin van het woord. Volgens sommige islamologen lijken biografieën van de profeet vooral bedoeld om passages in de Koran achteraf van een context te voorzien en zijn het alleen al daarom geen betrouwbare historische bronnen.

Wim Raven wijst erop dat er verschil van mening tussen moslimgeleerden en westerse islamologen en oriëntalisten bestaat over de vraag of de talloze overleveringen over de profeet inderdaad als historisch betrouwbaar materiaal mogen worden beschouwd. Moslimgeleerden geloven dat dit materiaal in grote lijnen met de werkelijkheid overeen komt, westerse geleerden hebben daarentegen hun ernstige twijfels, met name omdat nauwelijks enige brontekst met zekerheid in de eerste eeuw van de islam te dateren zou zijn en van vele teksten elkaar tegensprekende varianten bestaan. Niet-islamitische bronnen, die soms heel oud zijn, zouden een heel ander beeld opleveren dan islamitische bronnen.

De pogingen om feit en fictie in de beschikbare bronnen van elkaar te onderscheiden hebben tot nu toe weinig bruikbare resultaten opgeleverd voor een kritische beschrijving van de historische persoon Mohammed en de rol die hij speelde in de islam. Harald Motzski stelt dat het onderzoek op dit moment gevangen is in een dilemma. Aan de ene kant is het volgens Motzki niet mogelijk een historische biografie te schrijven zonder ervan beschuldigd te worden de bronnen kritiekloos over te nemen, terwijl het aan de andere kant onmogelijk is om op basis van een kritische beschouwing van die bronnen een bruikbare biografie te schrijven. Arthur Jeffrey veronderstelde in 1926 dat er misschien gewacht moet worden op verder onderzoek naar de vroege bronnen voordat er uitspraken kunnen worden gedaan over de historische Mohammed.

Gezegde

"Als de berg niet naar Mohammed komt, zal Mohammed naar de berg moeten gaan" is een Nederlandse uitdrukking. Het betekent dat als het geluk niet naar je toe komt, moet je naar het geluk toe gaan. De vroegste verschijning van de uitdrukking is in het Engels in het werk "Essays", hoofdstuk 12, van Francis Bacon, dat in 1625 werd gepubliceerd, If the mountain won't come to Muhammad, Muhammad will go to the mountain. Wat Mohammed daarmee bedoelde was dat als rijkdom niet naar hem toe kwam, hij naar anderen zou gaan om hen rijkdom af te nemen en het zichzelf toe te eigenen.

Externe links

• PDF versie van biografie Ar-Raheeq Al-Makhtum

Mediabestanden

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Muhammad op Wikimedia Commons.