AIDC F-CK-1 Ching-kuo
| AIDC F-CK-1 Ching-kuo | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemeen | ||||
| Fabrikant |  AIDC
| |||
| Rol | Multirol-luchtoverwicht | |||
| Bemanning | 1 of 2 | |||
| Stukprijs | €18 miljoen | |||
| Status | ||||
| Eerste vlucht | 28 mei 1989 | |||
| Aantal gebouwd | 130 | |||
| Gebruik | Taiwanese luchtmacht | |||
| Afmetingen | ||||
| Lengte | 14,21 m | |||
| Hoogte | 4,42 m | |||
| Spanwijdte | 9,46 m | |||
| Vleugeloppervlak | 24,2 m² | |||
| Gewicht | ||||
| Leeggewicht | 6486 kg | |||
| Startgewicht | 9072 kg | |||
| Max. gewicht | 12.247 kg | |||
| Krachtbron | ||||
| Motor(en) | 2 × ITEC (Honeywell+AIDC) TFE1042-70 | |||
| Stuwkracht | 27 kN Met naverbrander: 42 kN | |||
| Prestaties | ||||
| Topsnelheid | 2220 km/u | |||
| Vliegbereik | 1100 km | |||
| Dienstplafond | 16.800 m | |||
| Bewapening | ||||
| Boordgeschut | 1 × 20 mm M61A1 zesloopssnelvuurkanon | |||
| Raketten | 4 × TC-1 4 × TC-2 | |||
| ||||
De AIDC F-CK-1 Ching-kuo (經國號戰機) is een door de Taiwan ontwikkeld gevechtsvliegtuig genoemd naar voormalig president Chiang Ching-kuo dat in 1994 in dienst werd genomen bij de Taiwanese luchtmacht. Taiwan zag zich genoodzaakt zelf een gevechtsvliegtuig te ontwikkelen toen de Verenigde Staten onder druk van China weigerden het land F-20's en F-16's te verkopen. De F-CK-1 wordt in Taiwan ook "IDF" genoemd, inheems verdedigingsgevechtsvliegtuig.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Toen de VS eind jaren 1970 diplomatieke betrekkingen aangingen met China en het defensieverdrag met Taiwan opzegden besloot president Chiang Ching-kuo de eigen defensie-industrie uit te breiden. In 1980 al vroeg hij aan vliegtuigbouwer AIDC een onderscheppingsvliegtuig te ontwerpen. In 1982 beloofde de VS aan China om de wapenleveringen aan Taiwan terug te schroeven. Daarom weigerde de VS om Taiwan F-20's, die nota bene voor Taiwan waren ontwikkeld, en F-16's te verkopen. Doch liet men Taiwan niet geheel vallen en kwam men de zogenaamde zes garanties overeen. Die openden de deur voor samenwerking tussen Amerikaanse en Taiwanese defensiebedrijven.
Aldus ontwikkelde AIDC een gevechtsvliegtuig in samenwerking met een aantal Amerikaanse bedrijven. In 1989 maakte de F-CK-1 de eerste vlucht. In 1994 werd het toestel in dienst genomen door de Taiwanese luchtmacht en in 1999 waren alle 130 — oorspronkelijk waren dubbel zoveel toestellen gepland, maar de bestelling werd om budgettaire redenen gehalveerd — exemplaren afgeleverd. Halverwege de jaren 1990 had de VS alsnog F-16's verkocht aan Taiwan.
Ontwikkeling[bewerken | brontekst bewerken]
Het ontwikkelingsprogramma genaamd Veilige Vlucht begon officieel in mei 1982 en werd opgedeeld in vier secties:
- Hoogvliegende adelaar
- ontwikkeling van de romp in samenwerking met General Dynamics. De bijdrage van General Dynamics werd door de VS beperkt tot consultatie bij de ontwerpfase.
- Wolkman
- ontwikkeling van de aandrijving met Garrett, thans Honeywell. De motoren mochten niet te krachtig zijn en ook het bereik mocht niet al te groot zijn om China niet tegen de borst te stoten. Een motor van de plank kopen was om politieke redenen uitgesloten. Daarom werd met Garrett een nieuwe motor ontwikkeld op basis van diens TFE731.
- Luchtdonder
- ontwikkeling van de avionica met Smiths Industries, thans onderdeel van General Electric. De radar was een doorontwikkelde versie van deze die door GE voor de F-20 was ontwikkeld en kon gelijktijdig tien doelwitten volgen en er twee van aanvallen.
- Luchtzwaard
- ontwikkeling van lucht-luchtraketten: de TC-1 korte-afstandsraket met infraroodzoeker en de TC-2 middellange-afstandsraket met radarzoeker.
Versies[bewerken | brontekst bewerken]
- A-reeks
- Vier prototypes genummerd van A-1 tot A-4.
- F-CK-1A
- Eenpersoonsgevechtstoestel.
- F-CK-1B
- Tweepersoonsaanvalstoestel.
- F-CK-1C
- Verbeterde F-CK-1A.
- F-CK-1D
- Verbeterde F-CK-1B.
- IDF LIFT
- Tweepersoonsopleidings- en aanvalstoestel.
