Am I Not Your Girl?
| Am I Not Your Girl? | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| (Albumhoes op en.wikipedia.org) | |||||||
| Uitgebracht | 22 september 1992 | ||||||
| Opgenomen | 1991-1992 | ||||||
| Duur | 47:38 | ||||||
| Label(s) | Chrysalis Records, Ensign Records | ||||||
| Producent(en) | Phil Ramone, Sinéad O'Connor | ||||||
| Professionele recensie | |||||||
| Chronologie | |||||||
| |||||||
| (en) Allmusic-pagina (en) MusicBrainz-pagina | |||||||
| |||||||
Am I Not Your Girl? is het derde album van de Ierse zangeres Sinéad O'Connor, uitgebracht in 1992. Het was de opvolger van het enorm succesvolle I Do Not Want What I Have't Got .
Achtergronden[bewerken | brontekst bewerken]
Het album is een verzameling covers van jazzstandaarden die O'Connor in haar jeugd beïnvloed hebben. De betreffende jazznummers werden oorspronkelijk geschreven tussen 1936 en 1978.
De albumtitel komt van het nummer Success Has Made a Failure of Our Home. Het album is opgedragen aan de daklozen in New York.
Controverse[bewerken | brontekst bewerken]
Op 3 oktober 1992 verscheen O'Connor bij Saturday Night Live en zong daar de eerste single van het album, Success Has Made a Failure of Our Home. Vervolgens zou ze Scarlet Ribbons van het album zingen, maar op het laatste moment besloot ze dat te veranderen in Bob Marley's War, als protest tegen het seksueel misbruik van kinderen in de katholieke kerk. Ze had hierbij de tekst aangepast, zodat er nu verwezen werd naar kindermishandeling in plaats van racisme. Tijdens het optreden toonde O'Connor een foto van paus Johannes Paulus II aan de camera terwijl ze het woord kwaad (evil) zong, waarna ze de foto in stukken scheurde met de woorden: "Vecht tegen de echte vijand".
De actie van O'Connor leidde tot een enorme mediastorm. Televisiezender NBC ontving na de uitzending rond de duizend telefoontjes, met op zeven na allemaal kritiek op O'Connor. Hoewel enkele decennia na de actie van O'Connor duidelijk is dat haar beschuldigingen aan de katholieke kerk en Ierse staat gegrond waren, weigert NBC nog steeds de aflevering opnieuw uit te zenden. O'Connor kreeg ook vanuit verschillende hoeken doodsbedreigingen.
Ontvangst[bewerken | brontekst bewerken]
Vanwege het grote (commerciële) succes van O'Connors twee vorige albums verwachtten zowel de pers als het publiek opnieuw een commercieel aantrekkelijk album. Het album werd door de muziekpers echter niet goed ontvangen. De combinatie van de andere koers van de muziek en de bovengenoemde controverse leidden ertoe dat het album commercieel geen succes werd.
In de Nederlandse Album Top 100 kwam de plaat niet verder dan de vijftiende plek. Het album leverde O'Connor in Nederland, Spanje, VK en VS en Zwitserland een gouden plaat op.
Tracklijst[bewerken | brontekst bewerken]
| Nr. | Titel | Schrijver(s) | Duur |
|---|---|---|---|
| 1. | Why Don't You Do Right? | Joe McCoy | 2:30 |
| 2. | Bewitched, Bothered and Bewildered | Lorenz Hart, Richard Rodgers | 6:15 |
| 3. | Secret Love | Sammy Fain, Paul Francis Webster | 2:56 |
| 4. | Black Coffee | Sonny Burke, Paul Francis Webster | 3:21 |
| 5. | Success Has Made a Failure of Our Home | Johnny Mullins | 4:29 |
| 6. | Don't Cry for Me Argentina | Andrew Lloyd Webber, Tim Rice | 5:39 |
| 7. | I Want to Be Loved by You | Bert Kalmar, Harry Ruby, Herbert Stothart | 2:45 |
| 8. | Gloomy Sunday | László Jávor, Sam L. Lewis, Rezső Seress | 3:56 |
| 9. | Love Letters | Edward Heyman, Victor Young | 3:07 |
| 10. | How Insensitive | Vinicius de Moraes, Norman Gimbel, Antônio Carlos Jobim | 3:28 |
| 11. | Scarlet Ribbons | Evelyn Danzig, Jack Segal | 4:14 |
| 12. | Don't Cry for Me Argentina (Instrumentaal) | Andrew Lloyd Webber, Tim Rice | 5:10 |