Anningasaura

Anningasaura lymense is een lid van de Plesiosauria dat tijdens de vroege Jura leefde in het gebied van het huidige Engeland.

In 1889/1890 meldde Richard Lydekker in een catalogus een gedeeltelijk skelet van een kleine plesiosauriër dat deel uitmaakte van de collectie van het British Museum. Het was gevonden in Pinhay Bay- Charmouth op de kust van Lyme Regis. Hij wees het toe aan Plesiosaurus macrocephalus.

Mary Anning

In 1896 beschreef Charles William Andrews het stuk in groter detail. Ook hij wees het toe aan Plesiosaurus macrocephalus. Daarna werd het specimen lange tijd verwaarloosd totdat Roger Benson in de vroege eenentwintigste eeuw de traditionele indeling van plesiosauriërs in langnekkige en kortnekkige vormen verwierp. Hij begreep dat er heel basale soorten moesten zijn geweest terwijl het geslacht Plesiosaurus duidelijk als een afvalbak gefungeerd had voor onduidelijke typen. Hij besloot het skelet opnieuw te beschrijven en als een nieuwe basale soort te benoemen.

In 2012 werd de typesoort Anningasaura lymense benoemd en beschreven door Peggy Vincent en Roger Bjarnason John Benson. De geslachtsnaam eert de befaamde commerciële fossielenverzamelaarster Mary Anning die in het begin van de negentiende eeuw bij Lyme Regis vele fossielen vond. Zij was de eerste vrouw die door mannelijke paleontologen als professionele kracht serieus genomen werd. Zij was ook een van de eersten die complete plesiosauriërs borg, in 1823, zij het niet deze plesiosauriër. In dit verband werd ook voor de vrouwelijke vorm ~saura gekozen. De soortaanduiding verwijst naar de herkomst uit Lyme Regis en had eigenlijk "lymensis" moeten luiden.

Het holotype, NHMUK OR49202, moet gevonden zijn in de Lower Lias Group maar de precieze locatie is niet gedocumenteerd. Plesiosauriërs uit Lyme Regis waar dat wel het geval is, stammen alle uit het Sinemurien maar in dit geval zou het ook het eerdere Hettangien kunnen zijn. Benson stelde dat de ouderdom in wezen onbekend was. Bij zijn hypothese dat het een basale soort betreft, zou een hoge geologische leeftijd goed passen. Het bestaat uit een vrij volledige schedel met onderkaken, met eraan verbonden nog een reeks van acht voorste halswervels: de atlas, draaier en zes volgende wervels. Verder zijn er vijf losse nekribben. Het betreft getuige de mate van verbening een jong individu, vermoedelijk nog lang niet volgroeid.

Benson stelde dat het holotype op vele punten afweek van specimen NHMUK OR1336, het typespecimen van P. macrocephalus, ook een jong dier waar volgens hem nog een apart geslacht voor benoemd zou moeten worden.

Literatuur

• Lydekker, R. 1889. Catalogue of the Fossil Reptilia and Amphibia in the British Museum (Natural History). Part. II. Containing the Orders Ichthyopterygia and Sauropterygia. British Museum (Natural History), London, 307 pp
• Andrews, C.W. 1896. "On the structure of the plesiosaurian skull". Quarterly Journal of the Geological Society, London 52: 246–253
• Vincent, P. & Benson, R.B.J. 2012. "Anningasaura, a basal plesiosaurian (Reptilia, Plesiosauria) from the Lower Jurassic of Lyme Regis, United Kingdom". Journal of Vertebrate Paleontology. 32(5): 1049