Naar inhoud springen

August Ferdinand Möbius

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
August Ferdinand Möbius
August Ferdinand Möbius
August Ferdinand Möbius
Algemene informatie
Land Koninkrijk Saksen
Geboortedatum 17 november 1790
Geboorteplaats Schulpforte
Overlijdensdatum 26 september 1868
Overlijdensplaats Leipzig
Werk
Beroep wiskundige, astronoom, academisch docent
Werkveld meetkunde, getaltheorie, wiskunde, mechanica, astronomie
Werkgever(s) Universiteit Leipzig
Werkplaats Leipzig
Functies professor
Studie
School/universiteit Georg-August-Universität Göttingen, Universiteit Leipzig, Maarten Luther-Universiteit, Landesschule Pforta
Promotor Johann Friedrich Pfaff
Academische graad Doctor of Philosophy
Familie
Vader Johann Heinrich Möbius
Moeder Johanne Katherine Christiane Keil
Kinderen Theodor Möbius, Paul Möbius
Persoonlijk
Woonplaats Koninkrijk Saksen
Moedertaal Duits
Diversen
Lid van Saksische Academie van Wetenschappen, Pruisische Academie van Wetenschappen, Académie des sciences
De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata.
U kunt die informatie bewerken.

Augustus Ferdinand Möbius (Schulpforte (Keurvorstendom Saksen), 17 november 1790Leipzig, 26 september 1868) was een Duitse wiskundige en astronoom.

Möbius is vooral bekend door zijn ontdekking van de naar hem genoemde Möbiusband: een tweedimensionaal oppervlak ingebed in de driedimensionele euclidische ruimte, met slechts één kant. Het werd onafhankelijk van hem ontdekt door Johann Benedict Listing, rond dezelfde tijd. Möbius was de eerste die homogene coördinaten in de projectieve meetkunde introduceerde. De Möbius-transformatie, belangrijk in de projectieve meetkunde, en de Möbius-functie dragen ook zijn naam. Hij droeg ook bij aan de getaltheorie.

De stelling van Chasles-Möbius is ook naar hem genoemd.

August Ferdinand Möbius studeerde eerst Rechten, maar van 1809 tot 1814 wiskunde aan de Universiteit van Leipzig. Hij promoveerde bij Johann Friedrich Pfaff op De computandis occultationibus fixarum per planetas (Berekening van stereclipsen door planeten). In 1815 verkreeg hij zijn Habilitation door sterrenkundig werk. Een jaar later werd hij buitengewoon hoogleraar en Observator van de sterrenwacht van Leipzig, op aanbeveling van Carl Friedrich Gauss, en in 1848 directeur van die sterrenwacht.

  • (de) Der Barycentrische Calcul: ein neues Hülfsmittel zur analytischen Behandlung der Geometrie (Barycentrische analyse: een nieuw hulpmiddel voor de analytische behandeling van de meetkunde) zie hier, Leipzig (1827)
  • (de) Lehrbuch der Statik. 2 Bde. Leipzig (1837)
  • (de) Die Elemente der Mechanik des Himmels. Leipzig (1843)
Een Mobiusband heeft maar één kant.