Azaleanetwants

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Azaleanetwants
Azaleanetwants
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Arthropoda (Geleedpotigen)
Klasse:Insecta (Insecten)
Orde:Hemiptera (Halfvleugeligen)
Onderorde:Heteroptera (Wantsen)
Familie:Tingidae (Netwantsen)
Geslacht:Stephanitis
Stål, 1873
Soort
Stephanitis pyrioides
(Scott, 1874)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Azaleanetwants op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Insecten

De azaleanetwants (Stephanitis pyrioides) is een wants uit de familie van de Tingidae (Netwantsen). De soort werd het eerst wetenschappelijk beschreven door Scott in 1874.

Uiterlijk[bewerken | brontekst bewerken]

De wants kan 3 tot 4 mm lang worden. Net als de andere netwantsen hebben de vleugels van deze wants een fijnmazig netwerkpatroon van aders. Net als de andere soorten uit het genus Stephanitis heeft de wants een opvallende grote bolvormige halsblaas. Het randveld van het halsschild is naar voren uitgerekt maar steekt niet voorbij de ogen. De halsblaas is kleiner en lichter van kleur dan die van Stephanitis takeyai en bedekt niet de volledige kop. De halsblaas van Stephanitis oberti ziet er wel nagenoeg hetzelfde uit en daardoor is het niet eenvoudig om onderscheid te maken tussen deze twee soorten.

Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]

De volwassen wantsen kunnen waarschijnlijk het hele jaar worden aangetroffen, voornamelijk in de periode augustus tot november op azalea (Rhododendron) waar ze met hun steeksnuit zuigen aan de bladeren. De natuurlijk vijanden zijn Stethoconus japonicus (een blindwants) en Anagrus takeyanus maar die zijn nog niet waargenomen in Europa.

Leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]

De wants is oorspronkelijk een Zuidoost-Aziatische soort die met de waardplant mee is geïntroduceerd in een groot aantal landen over de hele wereld. In onder andere Australië, Europa, Noord-Amerika, de Kaukasus, het Indisch subcontinent, Zuid-Amerika, Rusland en Japan. In Nederland is de soort voornamelijk te vinden in parken, kwekerijen en tuinen.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

  • Kaarten met waarnemingen: