BRAVO (tijdschrift)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Het tijdschrift BRAVO is een jeugdblad van de Bauer Media Group. De verkochte oplage is 90.803 exemplaren, een daling van 90,6 procent sinds 1998.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Het tijdschrift is opgestart door de journalist Peter Boenisch en de uitgever Helmut Kindler. Het werd voor het eerst gepubliceerd op 26 augustus 1956 met de ondertitel 'Die Zeitschrift für Film und Fernsehen' door de uitgeverij Kindler & Schiermeyer in München. De oorspronkelijke oplage was 30.000 exemplaren en de verkoopprijs was 50 pfennig (ongeveer € 1,24 vandaag gecorrigeerd voor inflatie). Op de voorkant stond Marilyn Monroe. Nummer 13/57 verscheen op 31 maart 1957 met de nieuwe ondertitel 'Het tijdschrift met het jonge hart' en de toevoeging 'Film, Fernsehen, Schlager'. Vanaf nummer 34/57 van 13 augustus 1957 met een oplage van 200.000 exemplaren waren er geen ondertitels meer. Medio 1959 steeg de oplage tot 523.000 exemplaren.[1] In april 1967 werd Bravo samengevoegd met OK en korte tijd gedragen onder de titel Bravo/OK. In augustus 1968 nam Bauer-Verlag het tijdschrift over van Kindler & Schiermeyer.[2]

De verkochte oplage overschreed voor het eerst de grens van een miljoen in het eerste kwartaal van 1966 en piekte in het eerste kwartaal van 1991 met 1,58 miljoen exemplaren. In april 2014 werd Jutta Stiehler, het oude hoofd van het Dr. Sommer-team, als onderdeel van bezuinigingsmaatregelen na 16 jaar bij Bravo ontslagen, net als Christina Bigl, het hoofd van de fotoafdeling van Bravo. In januari 2015 werd de publicatiefrequentie gewijzigd van wekelijks naar tweewekelijks en in januari 2020 van tweewekelijks naar maandelijks. In oktober 2020 werd aangekondigd dat de redactie van München op 1 januari 2021 zou worden opgeheven en dat de inhoud voortaan zou worden verkregen van de redactie van Keulen, Wipperfürth.

Doelgroep en klassieke categorieën[bewerken | brontekst bewerken]

Bravo behandelt onderwerpen die vooral jongeren interesseren, waaronder actuele informatie over sterren uit muziek en televisie. Daarnaast voert zij (vanaf 2013) ook intensieve relatie- en seksuele begeleiding (adviesjournalistiek).

Marie Louise Fischer (op dat moment de succesvolle auteur van verschillende romantische romans) gaf eerste advies over relatieproblemen van 1964 tot 1969 (onder de pseudoniemen Dr. Christoph Vollmer en Dr. Kirsten Lindstroem). b.v. schreef ze de series Knigge für Verliebte en Liebe ohne Geheimnis.

Vanaf 20 oktober 1969 antwoordde Martin Goldstein (arts, psychotherapeut en godsdienstleraar) onder het pseudoniem (uitgevonden door de redactie) Dr. Jochen Sommer vragen van jongeren over hun seksualiteit. Goldstein had als jeugdpedagoog naam gemaakt met de publicatie Anders als bei Schmetterlingen (ook omdat hij taboe-vocabulaire gebruikte als 'lid' of 'schede'). Voor de specifiek seksuele vragen schreef hij later als Dr. Alexander Korff, terwijl Dr. Sommer voornamelijk was gewijd aan psychische problemen. In 1984 beëindigde hij zijn activiteit als Dr. Sommer. In 1986 nam Margit Tetz, een afgestudeerde maatschappelijk werkster, de leiding van het Dr.Sommer-team over.[3]

Een team beantwoordt al sinds het begin van de jaren 1970 de vragen van lezers. De redactie benadrukt dat in dit Dr.Sommer-team experts blijven werken, bijvoorbeeld gynaecologen, kinderartsen en jeugdpsychologen. Tijdens zijn hoogtepunt ontving Bravo tussen de 3.000 en 5.000 brieven per week over kwesties met betrekking tot puberteit en seksualiteit, in 2006 waren dat ongeveer 400 per week. Het doel van het team is om elke brief te beantwoorden. Naast de sectie van het Dr.Sommer-team was de zogenaamde Bravo-sterrensnede een vroege uitvinding van de Bravo. Hiermee kon men (net als bij een puzzel) de stukjes die van boekje tot boekje verschenen in elkaar zetten om individueel uitgesneden te worden en zo een poster van de ster op ware grootte te ontvangen - een middel tot loyaliteit van de lezer. De eerste ster-cut-campagne vond plaats in 1959 en was een poster van Brigitte Bardot.

Opvallend aan de taal van de Bravo is een relatief groot aantal anglicismen en Denglische termen. Deze ontwikkeling begon halverwege de jaren 1980. Bravo was - vooral in de jaren 1970 en 1980 - vormend en stijlvormend voor vele jaargangen jonge mensen.[4] Op sommige scholen is het boekje door leerkrachten in beslag genomen. Veel van de hedendaagse volwassenen danken hun seksuele opvoeding bijna volledig aan de artikelen van het Dr.Sommer-team dat ze destijds lazen.[5]

74 procent van de Bravo-lezers is 12-19 jaar oud, 58 procent is vrouw.

Oplage[bewerken | brontekst bewerken]

Bravo is een van de Duitse tijdschriften met het grootste oplageverlies van de afgelopen jaren. Het aantal verkochte exemplaren is sinds 1998 met 90,6 procent gedaald. Het zijn momenteel 90.803 exemplaren. Dit komt overeen met een daling van 878.878 eenheden. Het aandeel van de verkochte abonnementen in de oplage is 14,1 procent.

Controversen[bewerken | brontekst bewerken]

In 1972 werden twee nummers van artikelen over het onderwerp masturbatie geïndexeerd, ze werden geclassificeerd als schadelijk voor minderjarigen.[6]

De meeste indexen in het tijdschrift zijn gemaakt in de loop van het onderwerp seksualiteit. Maar in de jaren 1990 kwamen er andere problemen naar voren. Zo werd nummer 21 van 18 mei 1995 geïndexeerd omdat o.a. in het artikel Love & Sex Report '95 een 13-jarige zich naakt liet fotograferen en interviewen. Een andere indexering van een Bravo uit 1994 met de fotoroman Im Bann des Teufel (over een rituele verkrachting door satanisten) mislukte nipt.

In 1996 was indexering van nummer 8 van 15 februari het gevolg van een concertverslag van twee pagina's over de Amerikaanse heavy metal band GWAR, met foto's van hun geweldverheerlijkende show met monsterkostuums en nepbloed en nummer 11 van 7 maart geïndexeerd vanwege een pornografische songtekst.[7]

Bravo kwam onder vuur te liggen door de reclamesamenwerking Jobattacke met de Bundesagentur für Arbeit. De Duitse Persraad heeft in maart 2010 publiekelijk een berisping afgegeven. Bravo had op geen enkel moment in de redactionele sectie aangegeven dat het reclame was voor de Bundesagentur. De Bundesrechnungshof bekritiseerde het advertentiecontract van het federale agentschap met Bravo vanwege het gebrek aan transparantie.[8]

In maart 2017 ontving Bravo twee berispingen van de Duitse persraad voor verschillende heimelijke overtredingen op Instagram. In maart 2017 kreeg Bravo opnieuw kritiek toen het onderzoeksnetwerk CORRECTIV ontdekte dat een Bravo-redacteur managementtaken op zich nam voor de zanger Wincent Weiss.

Een voormalig model vertelde twee interviewers dat ze niet wist dat zijn naaktfoto door de fotograaf aan Bravo zou worden verkocht voor publicatie in That's Me!.[9]

Uitlopers[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdschriften
  • Bravo Girl is een tijdschrift voor meisjes dat in 1988 werd gelanceerd.
  • Bravo Sport is een sportmagazine dat in 1994 werd gelanceerd.
  • Bravo Screenfun was een tijdschrift over computer- en videogames dat verscheen van 1997 tot 2009.[10]
  • Bravo Hiphop Special was een tijdschrift over hiphop dat verscheen van 2005 tot 2012.
Website

De redactioneel onafhankelijke website Bravo.de werd gelanceerd op 18 april 2001.[11][12] Op 17 augustus 2010 vond een uitgebreide doorstart plaats[13].

Televisie-uitzendingen

Bravo TV liep van januari 1985 tot december 1986 op Sat 1, van mei 1993 tot december 2002 op RTL II, van januari 2003 tot december 2004 op ZDF en van november 2005 tot mei 2007 op ProSieben. In oktober 2010 werden vier afleveringen uitgezonden op schülerVZ.[14] Bravo Sport TV werd van oktober 2005 tot juli 2007 uitgezonden op DSF.[15]

Bravo Hits

Bravo Hits is sinds 1992 een serie muzieksamplers met actuele hitlijsten.

Bravo Otto

Het tijdschrift beloont met de Bravo Otto, een klein Indiaas beeldje, in verschillende categorieën. Deze onderscheiding is optisch geïnspireerd door het beroemde speelfilmpersonage Winnetou, gespeeld door Pierre Brice, die jarenlang nauw verbonden was met Bravo in zijn filmische rol. De winnaars waren al Pierre Brice (Winnetou), Inge Meysel met elf Otto's, Manuela, Sandra, Joachim Fuchsberger, Creedence Clearwater Revival, Stefan Raab, David Hasselhoff, Blümchen, Britney Spears, Michael Jackson, Madonna, Mariah Carey, Leonardo DiCaprio, Boris Becker, Bro'Sis, Overground, Eminem, Christina Aguilera, Heike Makatsch, Kate Winslet, Horst Janson, Justin Bieber, Miley Cyrus, Big Time Rush, Y-Titty en nog veel meer. De meeste Otto's tot nu toe (13) gingen naar Bon Jovi, gevolgd door Pierre Brice met twaalf Otto's.

Bravo Charts

Elke week stemmen lezers op de Bravo Charts, die soms contrasteren met de Duitse Media Control Singles Charts. Nummers bereiken vaak de top of de top 10 van de Bravo-hitlijsten die commercieel minder succesvol zijn. Niettemin worden deze grafieken gebruikt als een graadmeter voor de populariteit van de artiesten van die tijd. De Bravo jaargrafieken geven een overzicht van de respectievelijke jaren.

Literatuur voor het jubileum

In 2006, net op tijd voor het jubileum, verscheen een bloemlezing die een overzicht geeft van de kijk van de Bravo op de wereld van de afgelopen 50 jaar.

De bundel 50 Jahre Bravo uit het Archiv der Jugendkulturen, die in het najaar van 2005 verscheen en in december 2006 weer in een sterk uitgebreide oplage op de markt kwam, gaat kritischer naar Bravo en zijn effecten en mogelijkheden.

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Archiv der Jugendkulturen: 50 Jahre Bravo. 2. stark erweiterte Auflage. Tilsner, Bad Tölz 2006 (Erstausgabe: 2005). ISBN 978-3-940213-34-1.
  • Erwin In het Panhuis: Aufklärung und Aufregung. 50 Jahre Schwule und Lesben in der BRAVO. Archiv der Jugendkulturen, Berlin 2010, ISBN 978-3-940213-58-7 und ISBN 978-3-940213-80-8 (E-Book)
  • Manfred Berger: Bravo: 50 Jahre Pubertätserotik und Teenie-Pop, in: Unsere Jugend, 58. Jhg. 2006, S. 341–344.
  • Manfred Berger: Bravo BRAVO! – 50 Jahre Leitmedium (?) der Jugend in: Kinder-/Jugendliteratur und Medien in Forschung, Schule und Bibliothek, 59. Jhg. 2007, S. 63–67.
  • Teddy Hoersch (Hrsg.): Bravo 1956–2006. Heyne, München 2006. ISBN 978-3-89910-307-6.
  • Joachim H. Knoll, Elke Monssen-Engberding (Hrsg.): Bravo, Sex und Zärtlichkeit. Forum-Verl. Godesberg, Mönchengladbach 2000. ISBN 3-930982-54-4.
  • Lutz Sauerteig: Die Herstellung des sexuellen und erotischen Körpers in der westdeutschen Jugendzeitschrift BRAVO in den 1960er und 1970er Jahren. In: Medizinhistorisches Journal. 42. 2007, S. 142–179.
  • Herrwerth Thommi: Partys, Pop und Petting. Die Sixties im Spiegel der BRAVO, Jonas, Marburg 1997. ISBN 3-89445-219-6.
  • Heiko Trimpel: Seelsorge bei Dr. Sommer. Religion und Religiosität in der Jugendzeitschrift BRAVO. Don Bosco, München 1997. ISBN 3-7698-1062-7.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=BRAVO_(tijdschrift)&oldid=64408524"