Berylliumbromide

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Berylliumbromide
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van berylliumbromide (polymeer)
Algemeen
Molecuulformule BeBr2
IUPAC-naam berylliumbromide
Andere namen berylliumdibromide
Molmassa 168,820182 g/mol
SMILES
[Be+2].[Br-].[Br-]
InChI
1S/Be.2BrH/h;2*1H/q+2;;/p-2
CAS-nummer 7787-46-4
EG-nummer 232-115-9
PubChem 82230
Wikidata Q420768
Beschrijving Wit poeder
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
ToxischSchadelijk voor de gezondheidMilieugevaarlijk
Gevaar
H-zinnen H301 - H315 - H317 - H319 - H330 - H335 - H350 - H372 - H411
EUH-zinnen geen
P-zinnen P201 - P260 - P273 - P280 - P284 - P301+P310
Hygroscopisch? ja
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur wit
Dichtheid (bij 20°C) 3,465 g/cm³
Smeltpunt 508 °C
Kookpunt 520 °C
Goed oplosbaar in water, ethanol
Geometrie en kristalstructuur
Kristalstructuur orthorombisch
Thermodynamische eigenschappen
ΔfHos −2,094 kJ/mol
Sos 9,5395 J/mol·K
Cop,m 0,4111 J/mol·K
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Berylliumbromide (BeBr2) is een extreem giftige anorganische verbinding van beryllium en broom. De stof komt voor als een wit reukloos hygroscopisch poeder.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Berylliumbromide kan bereid worden uit een carbothermische reductie van berylliumoxide met dibroom bij 1100-1200 °C:[1]

Het kan ook rechtstreeks bereid worden uit de samenstellende elementen (bij 1100 °C):[1]

Een alternatieve methode is de reactie van berylliumoxide met waterstofbromide:

Berylliumbromide werd voor het eerst bereid in 1828 door de Duitse scheikundige Friedrich Wöhler.

Kristalstructuur[bewerken | brontekst bewerken]

Berylliumbromide neemt een orthorombische kristalstructuur aan.[2] Het behoort tot ruimtegroep en de parameters van de eenheidscel bedragen:[1]

  • a = 10,32 Å
  • b = 5,52 Å
  • c = 5,54 Å

In de gasfase komt het voor als dimeer; in de vaste fase neemt het een polymere structuur aan.[1]