Naar inhoud springen

Bleekgroen leermos

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Bleekgroen leermos
Bleekgroen leermos
Taxonomische indeling
Rijk:Fungi (Schimmels)
Stam:Pezizomycotina
Klasse:Lecanoromycetes
Orde:Peltigerales
Familie:Peltigeraceae
Geslacht:Peltigera (Leermos)
Soort
Peltigera leucophlebia
(Nyl.) Gyeln. (1926)
Bleekgroen leermos
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Bleekgroen leermos op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Schimmels

Het bleekgroen leermos (Peltigera leucophlebia) is een korstmos uit de familie Peltigeraceae. Het fotobiont is Nostoc.

Uiterlijke kenmerken

[bewerken | brontekst bewerken]

Peltigera leucophlebia is een folieus korstmos met een diameter van 5-15 cm. De lobben zijn afgeplat en langwerpig, met een breedte van 1-3 cm en lengte tot 4 cm, soms overlappend of gescheiden. De bovenkant van het thallus varieert van grijs of blauwachtig grijs tot bruin wanneer droog, en heldergroen wanneer nat, met een gladde textuur. De onderkant is wit met vertakte aderen en rhizinen. Apothecia komen vrij zeldzaam voor. Ze zijn rond tot langwerpig, met een gladde tot gekartelde rand en donkerbruine tot zwarte schijven.

Het heeft geen kenmerkende kleurreacties.

Microscopische kenmerken

[bewerken | brontekst bewerken]

De ascosporen zijn kleurloos tot bleekbruin, langwerpig en 3(-5) septaat.

Verwarrende soorten

[bewerken | brontekst bewerken]

Peltigera leucophlebia werd oorspronkelijk beschouwd als een variëteit van het soortgelijke korstmos Peltigera aphthosa. Het kan worden onderscheiden door zijn dikke thallus, niet-geaderde onderzijde en aanwezigheid van groene corticale plekken onder de apothecia.

Het korstmos groeit voornamelijk in het bergachtige gebied tot boven de boomgrens op schaduwrijke (vochtige) locaties tussen mossen of op rotsen (zowel carbonaat- als silicaatgesteente).

Het komt voor in gematigde en boreale gebieden van Noord-Amerika, Europa en Azië. In Nederland kwam het bleekgroen leermos voor, maar is sinds 1900 niet meer waargenomen. Het staat op de rode lijst in de categorie verdwenen.

Het korstmos werd voorheen gebruikt als laxeermiddelen en wormafdrijvend middel onder de naam Herba musci cumatilis.