Naar inhoud springen

Brandaris (vuurtoren)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Magere Hein (overleg | bijdragen) op 25 sep 2018 om 14:57. (Bewerkingen door 217.100.208.146 (overleg) teruggedraaid tot de laatste versie van Bitbotje. Ongedefieerde velden in sjabloon)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Brandaris
Brandaris
Plaats West-Terschelling
Coördinaten 53° 22′ NB, 5° 13′ OL
Status actief
Start bouw 1593
Opening 1594
Monument Rijksmonument sinds 1965
Karakter 1 schittering per 5 seconde
0,3 sec. licht, 4,7 sec. donker
BA B0904
NGA 114-9980
Bouwwerk
Hoogte 53,7 m
Vorm vierkant
Kleur geel
Bouwmateriaal gele steen
Uitrusting
Lichtpatroon Fl W 5s. Fl W 5s.
Lichthoogte 55,5 m boven zeeniveau
Lichtsterkte 3.500.000 cd
Nominale dracht 54 km of 29 zeemijl
Lens Fresnellens
Radar ja, sinds 1979
Bemand 24 uur per dag
Brandaris (Friesland)
Brandaris
Portaal  Portaalicoon   Maritiem

De Brandaris is een vuurtoren op Terschelling, en tevens de oudste vuurtoren van Nederland.

De naam is een afleiding van Sint Brandarius, een heilige waarnaar het huidige dorp West-Terschelling in de Middeleeuwen was vernoemd. Sommige mensen denken dat de naam is afgeleid van Sint-Brandaan, een zeevarende heilige, maar dat is nooit bewezen.

De eerste Brandaristoren werd in 1323 gebouwd, om voor schepen, op weg naar Amsterdam, via de Zuiderzee, de nauwe opening tussen Vlieland en Terschelling te markeren. Een goede markering was nodig omdat de Waddeneilanden veel op elkaar lijken gezien vanuit de Noordzee. De Hanzestad Kampen betaalde mee aan de eerste vuurtoren.[1]

Het eiland Terschelling verplaatste zich geleidelijk, daardoor stortte de eerste Brandaris omstreeks 1570 in zee. Het heeft tot 1592 geduurd voordat men aan de constructie van een tweede toren begon, maar deze stortte in voordat hij klaar was, doordat er slechte bouwmaterialen waren gebruikt. De huidige toren stamt uit 1594. In 1837 werd de Brandaris de eerste Nederlandse vuurtoren met een draaiende fresnellens. Elektrificatie volgde in 1907. De lamp met elektrische aandrijving werd in 1920 geïnstalleerd. In 1977 kreeg de vuurtoren een lift. Het licht is nu volkomen automatisch.

Door inwerking van weer en wind en zoute zeelucht is regelmatig onderhoud aan de Brandaris noodzakelijk. In 2010 is de toren in opdracht van Rijkswaterstaat geheel opnieuw gevoegd. De toren heeft speciale vogelverlichting om te voorkomen dat vogels er tegenaan vliegen.

Fotogalerij

Trouwen

De eerste verdieping is een van de locaties die door de gemeente Terschelling is aangewezen als ruimte voor het voltrekken van huwelijken. De locatie is enkel bereikbaar via de stenen wenteltrap.

Zie ook

Zie de categorie Brandaris van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.