Carazolol

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Carazolol
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van carazolol
Algemeen
Molecuulformule C18H22N2O2
IUPAC-naam 1-(9H-carbazol-4-yloxy)-3-(propan-2-ylamino)propan-2-ol
Molmassa 298,38 g/mol
SMILES
CC(C)NCC(COC1=CC=CC2=C1C3=CC=CC=C3N2)O
InChI
1S/C18H22N2O2/c1-12(2)19-10-13(21)11-22-17-9-5-8-16-18(17)14-6-3-4-7-15(14)20-16/h3-9,12-13,19-21H,10-11H2,1-2H3
CAS-nummer 57775-29-8
EG-nummer 260-945-1
PubChem 71739
Wikidata Q5037818
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Schadelijk
Waarschuwing
H-zinnen H302 - H315 - H319 - H335
EUH-zinnen geen
P-zinnen P261 - P305+P351+P338
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Smeltpunt 133-137 °C
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Carazolol (INN) is een niet-selectieve bètablokker die in de diergeneeskunde gebruikt wordt bij varkens. Het wordt toegediend voor de preventie en behandeling van tachycardie als gevolg van een overstimulatie van het sympathisch zenuwstelsel, dit is bij stress die optreedt bijvoorbeeld bij het transport van de dieren, bij inseminatie of partus. Het effect van carazolol is een vertraging van het hartritme.

De ATCvet-code is QC07AA90.

Carazolol is een tricyclisch difenylamine-derivaat. Het werd in de jaren '70 ontwikkeld door het Duitse Boehringer Mannheim GmbH.[1] Het wordt onder meer verkocht onder de merknaam Suacron.[2]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]