Charles Quaedvlieg
Charles Quaedvlieg | ||||
---|---|---|---|---|
Via Appia, 1871
| ||||
Persoonsgegevens | ||||
Volledige naam | Karel Max Gerlachus Antoon Quaedvlieg | |||
Geboren | Valkenburg, 1823 | |||
Overleden | Rome, 1874 | |||
Nationaliteit | Nederland | |||
Beroep(en) | Schilder | |||
Oriënterende gegevens | ||||
Jaren actief | 1838–1874 | |||
RKD-profiel | ||||
|
Karel Max Gerlachus Antoon Quaedvlieg, ook wel Charles Quaedvlieg, (Valkenburg, 31 maart 1823[1] – Rome, 3, 4 of 8 maart 1874[2]) was een Nederlands genreschilder. Aanvankelijk schilderde hij christelijk-religieuze voorstellingen, eenmaal in Rome italianiserende landschappen en historische taferelen.
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
Quaedvlieg bleek vroeg getalenteerd. Reeds in zijn middelbareschooltijd werd hij gestimuleerd door zijn tekenleraar, L. Hastenrath, waarop zijn vader, Frederik Willem Quaedvlieg (burgemeester van Valkenburg) hem aan de kunstacademie in Antwerpen en Düsseldorf liet studeren om zich te ontwikkelen. Hij was een leerling van Pierre Henri Lipkens.[3] In 1848 trouwde hij met Marie Eymael. Na de vroegtijdige dood van zijn vrouw vestigde hij zich in Rome, waar hij een groot deel van zijn werkzame leven heeft doorgebracht en waar hij een tijd onderdak vond bij prinses Marianne (de jongere zus van koning Willem II) in Villa Celimontana. Marianne begunstigde kunstenaars door hen opdrachten te verstrekken en werken aan te kopen. Quaedvlieg behoorde tot kunstenaarskolonie van Rome. Hij verbleef acht maanden in het atelier van de villa waar hij in opdracht van Marianne vijf schilderijen vervaardigde van het interieur met de verzameling kunstschatten. Marianne kocht zeven andere werken van hem, waaronder Een namiddag op Ischa en Landvrouwen bij de bron.
In Rome behaalde Quaedvlieg tijdens een wedstrijd de eerste plaats met het historieschilderij Koning Saul bij de waarzegster van Endor dat later een plaats kreeg in het Pantheon.[4] Ter gelegenheid daarvan werd een fakkeltocht gehouden met alle kunstenaars die in Rome verbleven. Quaedvlieg ontving een gouden medaille plus toestemming om het speciale gewaad te dragen waarmee hij toegang kreeg tot elke Academie voor Schone Kunsten in Europa.[5] Hij schilderde in Rome landschappen en taferelen uit het volksleven.[6]
- De Liefde - van Brakel, Tiny (2010), Prinses Marianne 1810-1883, een leven van liefde en kunst (Uitgeverij Waanders B.V.) ISBN 978 90 400 7678 7
- (Het betreft hier het tweede deel van het boek, het eerste deel is van Kees van der Leer)
- ↑ Geboorteakte
- ↑ Bronnen zijn niet eensluidend over zijn overlijdensdatum. Het Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie noemt 8 maart 1874. J. Fruytier noemt in het artikel in het NNBW 3 maart 1874, een datum die ook wordt genoemd door De Tijd d.d. 11 maart 1874 en de Tilburgsche courant d.d. 12 maart 1874. In het Allgemeines Künstlerlexikon worden drie mogelijke data genoemd: 3, 4 en 8 maart 1874.
- ↑ Biografische gegevens bij het RKD-Nederlands Instituut voor Kunstgeschiedenis
- ↑ De Liefde-van Brakel (2010) pag. 162
- ↑ B.H.F.M. Meijlink: De nijverheid: verschillende mededeelingen der merkwaardigste proefnemingen, uitgave: Van Kesteren (1854) bladzijde 288
- ↑ P.J. Blok en P.C. Molhuysen: Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek, Deel 9 (1933). Via de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren. Gearchiveerd op 26 oktober 2020.