Clare Wood

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Clare Wood
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Geboorteplaats Zululand, Zuid-Afrika
Geboortedatum 8 maart 1968
Profdebuut 1984
Met pensioen 1998
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 572.295 US dollar
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 212–223
Titels 0 WTA, 1 ITF
Hoogste positie 77e (2 mei 1994)
Olympische Spelen 1e ronde (1988, 1996)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (1991)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (1994)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (1989, 1993)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (1990, 1992, 1993)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 156–186
Titels 1 WTA, 6 ITF
Hoogste positie 59e (21 oktober 1996)
Olympische Spelen kwartfinale (1996)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (1992, 1996)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (1991, 1992)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (1997)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (1991, 1992)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 9–13
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (1992)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (1992, 1995)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon kwartfinale (1995)
Laatst bijgewerkt op: 12 januari 2019
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Posities op de WTA-ranglijst
Positie per einde seizoen:
jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
1985 304
1986 283 166
1987 171 238
1988 143 145
1989 181 217
1990 149 148
1991 130 64
1992 175 94
1993 87 95
1994 136 71
1995 184 109
1996 244 73
1997 586 75
1998 712

Clare Jacqueline Wood (Zululand, 8 maart 1968) is een voormalig tennisspeelster uit het Verenigd Koninkrijk, waar zij de eerste plaats op de nationale ranglijst bereikte.[1] Wood speelt rechtshandig. Zij was actief in het proftennis van 1984 tot en met 1998.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Wood debuteerde in 1984 op het ITF-toernooi van Peterborough (Engeland). Zij stond in 1986 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Lissabon (Portugal) – hier veroverde zij haar enige enkelspeltitel, door de Spaanse María José Llorca te verslaan.

In 1985 speelde Wood voor het eerst op een grandslamtoernooi, op Wimbledon. Zij kwalificeerde zich in 1987 voor het eerst voor een WTA-hoofdtoernooi, op het Tier V-toernooi van Straatsburg. Zij bereikte er de tweede ronde. In 1988 nam Wood deel aan de Olympische Spelen in Seoel, en in 1996 aan de Olympische Spelen in Atlanta – zij strandde in beide gevallen in de eerste ronde. Haar beste resultaat op de WTA-toernooien is het bereiken van de kwartfinale, op het Tier II-toernooi van Brighton in 1993.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de derde ronde, op het Australian Open 1991. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 77e plaats, die zij bereikte in mei 1994.

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Wood behaalde in het dubbelspel betere resultaten dan in het enkelspel. Zij debuteerde in 1984 op het ITF-toernooi van Peterborough (Engeland), samen met landgenote Suzie Mair. Zij stond in 1986 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van San Antonio (VS), samen met de Zuid-Afrikaanse Dianne Van Rensburg – zij verloren van het Nederlandse duo Manon Bollegraf en Marianne van der Torre. Later dat jaar veroverde Wood haar eerste titel, op het ITF-toernooi van Croydon (Engeland), samen met landgenote Valda Lake, door het Nederlandse duo Digna Ketelaar en Simone Schilder te verslaan. In totaal won zij zes ITF-titels, de laatste in 1998 in Jaffa (Israël).

In 1987 speelde Wood voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Eastbourne, samen met landgenote Valda Lake. In 1988 nam zij ook in het dubbelspel deel aan de Olympische Spelen in Seoel, evenals in 1992 aan de Olympische Spelen in Barcelona, weer zonder enige winst te boeken. Zij stond in 1991 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Wellington, samen met landgenote Belinda Borneo – zij verloren van het koppel Jo-Anne Faull en Julie Richardson. Een jaar later veroverde Wood haar enige WTA-titel, op datzelfde toernooi van Wellington, met dezelfde partner, waarbij zij afrekenden met het­zelfde koppel dat hen een jaar eerder de eindzege onthield. Bij haar deelname in 1996 aan de Olympische Spelen in Atlanta bereikte zij samen met Valda Lake de kwartfinale.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de derde ronde. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 59e plaats, die zij bereikte in oktober 1996.

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Haar beste resultaat in deze discipline is het bereiken van de kwartfinale, op Wimbledon 1995 samen met landgenoot Mark Petchey.

Tennis in teamverband[bewerken | brontekst bewerken]

In de periode 1988–1997 maakte Wood deel uit van het Britse Fed Cup-team – zij behaalde daar een winst/verlies-balans van 34–18. In 1990 bereikten zij de kwartfinale van de Wereldgroep.

Driemaal (1987–88–89) vertegenwoordigde zij het Verenigd Koninkrijk bij de Wightman Cup. De Ameri­kaanse tegenstandsters gingen evenwel alle drie edities met de eer strijken. Na 1989 is de Hopman Cup niet meer georganiseerd.

Latere loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Nadat zij het actieve beroepstennis vaarwel had gezegd, werd Wood tennis-official. Van 1999 tot 2002 was zij toernooisupervisor bij de WTA. Daarna werd zij assistent-scheidsrechter op Wimbledon. Deze functie vervulde zij ook op de Olympische Spelen van 2004 (Athene) – voor de Spelen van 2012 (Londen) werd zij aangesteld als Tennis Competition Manager.[1]

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Tier I
Tier II
Tier III
Tier IV & V

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

geen

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 1992-02-09 Vlag van Nieuw-Zeeland WTA Wellington hardcourt Vlag van Verenigd Koninkrijk Belinda Borneo Vlag van Australië Jo-Anne Faull
Vlag van Nieuw-Zeeland Julie Richardson
6-0, 7-6
verloren finales
1. 1991-02-10 Vlag van Nieuw-Zeeland WTA Wellington hardcourt Vlag van Verenigd Koninkrijk Belinda Borneo Vlag van Australië Jo-Anne Faull
Vlag van Nieuw-Zeeland Julie Richardson
6-2, 5-7, 6-7

Gewonnen ITF-toernooien enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi dotatie ondergrond tegenstandster in finale score
1. 1986-09-08 Vlag van Portugal Lissabon $10.000 gravel Vlag van Spanje María José Llorca 6-2, 6-2

Gewonnen ITF-toernooien dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi dotatie ondergrond partner tegenstandsters in finale score
1. 1986-11-17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Croydon $10.000 tapijt (i) Vlag van Verenigd Koninkrijk Valda Lake Vlag van Nederland Digna Ketelaar
Vlag van Nederland Simone Schilder
7-6, 2-6, 7-5
2. 1995-07-17 Vlag van Verenigde Staten Wilmington $25.000 hardcourt Vlag van Zuid-Afrika Tessa Price Vlag van Australië Catherine Barclay
Vlag van Verenigde Staten Audra Keller
3-6, 6-1, 6-1
3. 1996-02-26 Vlag van Verenigd Koninkrijk Southampton $50.000 tapijt (i) Vlag van Verenigd Koninkrijk Valda Lake Vlag van Italië Laura Golarsa
Vlag van Slovenië Tina Križan
6-4, 4-6, 6-3
4. 1996-08-12 Vlag van Verenigde Staten The Bronx $25.000 hardcourt Vlag van Finland Nanne Dahlman Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Liezel Horn
Vlag van Griekenland Christína Papadáki
6-2, 6-3
5. 1997-02-24 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bushey $25.000 tapijt (i) Vlag van Oekraïne Olha Loehina Vlag van Duitsland Kirstin Freye
Vlag van Oekraïne Olena Tatarkova
7-6, 6-7, 6-1
6. 1998-03-16 Vlag van Israël Jaffa $10.000 hardcourt Vlag van Verenigd Koninkrijk Helen Reesby Vlag van Israël Limor Gabai
Vlag van Verenigd Koninkrijk Kate Warne-Holland
7-5, 7-5

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1985 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R 1R 3R 1R 1R 1R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 1R 1R 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 1R 1R 2R 1R 1R 1R 2R 1R 1R 1R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 2R 1R 2R 2R 1R

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R 1R 2R 3R 2R 2R 1R 3R 2R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 3R 3R 1R 1R 1R 2R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 1R 2R 1R 2R 1R 1R 2R 1R 3R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 2R 2R 1R 1R 1R 1R 1R

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1989 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997  w-v 
Vlag van Australië Australian Open 1R 0-1
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 3R 3R 1R 4-4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 1R 1R 2R 1R KF 1R 2R 5-8
Vlag van Verenigde Staten US Open 0-0

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]