Veenluzernevlinder

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Colias palaeno)
Veenluzernevlinder
mannetje
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Arthropoda (Geleedpotigen)
Klasse:Insecta (Insecten)
Orde:Lepidoptera (Vlinders)
Familie:Pieridae (Witjes)
Onderfamilie:Coliadinae
Geslacht:Colias
Soort
Colias palaeno
Linnaeus, 1761
Veenluzernevlinder
vrouwtje
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Veenluzernevlinder op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Insecten

De veenluzernevlinder, veengeeltje of rijsbesvlinder (Colias palaeno) is een dagvlinder uit de familie Pieridae (witjes).

Uiterlijk[bewerken | brontekst bewerken]

De grondkleur is lichtgeel tot wit (bij het mannetje citroengeel) met een brede zwarte band langs de vleugels aan de bovenzijde van zowel voor- als achtervleugel. Beide vleugels zijn fijnrood omrand en op de kop heeft de vlinder een rode halskraag. De onderkant van de achtervleugel heeft in het midden een witte punt. De spanwijdte bedraagt 50 tot 56 millimeter. In rust zijn de vleugels gesloten.

De rups is groen met een gele lengtestreep aan beide zijdes van het lichaam.

Biotoop[bewerken | brontekst bewerken]

De veenluzernevlinder leeft op de grens van hoogvenen en open loofbossen. De waardplant is rijsbes. De rupsen eten aanvankelijk alleen van de bovenkant van het blad, later het hele blad. De soort overwintert als rups. De vliegtijd is van juli tot en met augustus.

Voorkomen[bewerken | brontekst bewerken]

De soort komt voor in Noord-Europa, delen van de Alpen, Siberië tot aan de Amoer, en Japan. De vlinder komt voor op hoogtes van 100 tot 2500 meter. In Nederland en België komt de soort niet meer voor. In Nederland werden in 1925 acht exemplaren en in 1945 één vlinder aangetroffen. In België kwam de soort voor in de Hoge Ardennen. De laatste waarneming dateert er van 1956 (Baraque Michel). Pogingen tot herintroductie in 1959 en 1970 waren niet succesvol[1].

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]