Dana Lixenberg
| Dana Lixenberg | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Drie jaar oude Dana Lixenberg en Amsterdamse burgemeestersvrouw Emma Nijhoff bij de presentatie van de kinderpostzegels 1966
| ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Geboren | Amsterdam, 1964 | |||
| Land(en) van nationaliteit | Koninkrijk der Nederlanden | |||
| Opleiding | Gerrit Rietveld Academie | |||
| Beroep(en) | fotograaf, schilder, beeldhouwer, muzikant | |||
| RKD-profiel | ||||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| ||||
Dana Lixenberg (Amsterdam, 1964) is een Nederlands fotografe.
Achtergrond
[bewerken | brontekst bewerken]Ze is de dochter van Saskia Henriëtte Maria Thomas (1942-2000) en kunstenaar Cyril Lixenberg (1932-2015). Ze werd geboren in de periode dat haar ouders op De Wallen woonden (en haar vader ook atelier had). Het gezin vestigde zich meer permanent aan de Leliegracht in de grachtengordel.[1]
Werk
[bewerken | brontekst bewerken]Aanvankelijk vertrok Lixenberg op haar achttiende naar New York om te werken als au pair. Door een avondcursus kwam ze daar in aanraking met fotografie, waarop ze naar Londen ging voor een opleiding aan het London College of Printing. Vervolgens volgde ze nog een studie fotografie aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Sinds 2017 woont Lixenberg na wat omzwervingen mede door hoge huren en ziektekosten in de Verenigde Staten weer aan die Leliegracht. Ze kon het zich mede veroorloven omdat ze een aantal rechtszaken omtrent copyright had gwonnen. Lixenberg werkt met een 4-bij-5-camera op statief. Zij voert langetermijn projecten uit met een nadrukkelijke focus op individuen en gemeenschappen die leven aan de rafelranden van de maatschappij, zoals in 'Jeffersonville, Indiana' (2005), een verzameling landschappen en portretten van de dakloze bevolking in dit kleine stadje, en 'The Last Days of Shishmaref' (2008), de documentatie van een Inupiaq gemeenschap op een wegslijtend eiland voor de kust van Alaska.
Verder heeft Dana Lixenberg vele redactionele opdrachten uitgevoerd voor tijdschriften zoals The New Yorker, The New York Times Magazine, Vibe, Vogue, Newsweek en Vrij Nederland. Naast fotografie houdt Lixenberg zich bezig met regisseren. In 2005 regisseerde ze de videoclip One Word van de Nederlandse zangeres Anouk.
United States
[bewerken | brontekst bewerken]In het boek United States (2001) komen personen uit verschillende lagen van de Amerikaanse bevolking voor. Naast gewone mensen had Lixenberg een aantal Amerikaanse beroemdheden, zoals Whitney Houston en Prince voor de camera.
Imperial Courts
[bewerken | brontekst bewerken]Een van Lixenbergs bekendste werken is het omvangrijke project 'Imperial Courts, 1993-2015' (2015); een portret van een kleine gemeenschap in Watts, Los Angeles. 'Imperial Courts' is bekroond met de Deutsche Börse Photography Foundation Prize in 2017, en de bijbehorende publicatie heeft de Nederlandse Fotoboekprijs gewonnen in datzelfde jaar.
De Wallen
[bewerken | brontekst bewerken]In 2021 werd ze door de curator fotografie van het Stadsarchief Amsterdam gevraagd een serie te maken over De Wallen; het gebied waar ze (deels) opgroeide. Normaliter werden er drie fotografen gevraagd, maar dit keer moest zij het alleen volbrengen. Ze kreeg te maken met lege straat en pleinen zonder mensen, terwijl haar voorkeur naar het fotograferen van mensen gaat, ook staan ze stoms niet afgebeeld. Ze voelde zichzelf een Ansichtkaartenfotograaf. Toch kon ze ook niet haar werk doen toen de stad na de coronapandemie weer volstroomde met toeristen. Ze vond een uitdaging in “een beschouwend portret” van De Wallen. Een barriere daarbij vormde het werken vanuit huis. Ze moest iedere keer de apparatuur verplaatsen. Er diende zich oplossingen aan in de vorm van een studio in een steegje op De Wallen en uiteindelijk een voormalige peeskamer op De Wallen. Van daaruit kwamen portretten, interieurs etc. tot stand, die vanaf het najaar tot en met februari 2026 te zien zijn in het Stadsarchief in Gebouw de Bazel. [2]
Werk in openbare collecties (selectie)
[bewerken | brontekst bewerken]- Frans Hals Museum De Hallen (Frans Hals Museum), Haarlem
- Rijksmuseum Amsterdam[3]
- Huis Marseille, Amsterdam
- Stedelijk Museum, Amsterdam
- Museum Voorlinden, Wassenaar
- Nederlands Fotomuseum Rotterdam, eregalerij[4][5]
Prijzen
[bewerken | brontekst bewerken]- 2018: De Best Verzorgde Boeken (Tupac Biggie)[6]
- 2017: Deutsche Börse Photography Foundation Prize (Imperial Courts, 1993-2015)[7]
- 2017: Nederlandse Fotoboekenprijs (Imperial Courts, 1993-2015)
- 2008: De Best Verzorgde Boeken (The Last Days of Shishmaref)[8]
- 2005: De Best Verzorgde Boeken (Jeffersonville, Indiana)
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- GRIMM Website
- Interview met Lixenberg – Documentary film 'Dana Lixenberg; thru Dutch eyes' (Pieter v.d. Houwen:1999)
- ↑ Stadsarchief Amsterdam: Archiefkaart Cyril Lixenberg met naam dochter
- ↑ Jan Pieter Ekker (kunstredactie), Toevallige ontmoetingen. Het Parool - PS (13 september 2025). Geraadpleegd op 13 september 2025.
- ↑ Objecten in het Rijksmuseum. Gearchiveerd op 20 juni 2023.
- ↑ Nederlands Fotomuseum koopt iconische foto’s van Dana Lixenberg, de Volkskrant (22 februari 2021)
- ↑ Nieuw Nederlands Fotomuseum, Nederlands Fotomuseum (14 juli 2023)
- ↑ [1]
- ↑ [2]
- ↑ [3]