Daniëlle van de Donk

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Daniëlle van de Donk
Daniëlle van de Donk
Persoonlijke informatie
Volledige naam Daniëlle van de Donk
Geboortedatum 5 augustus 1991
Geboorteplaats Valkenswaard, Vlag van Nederland Nederland
Lengte 160 cm
Been Rechts
Positie Middenvelder
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Frankrijk Olympique Lyon
Rugnummer 17
Jeugd

2006–2008 		Vlag van Nederland Valkenswaard
Vlag van Nederland UNA
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2008–2011
2011–2012
2012–2015
2015
2015–2021
2021– 		Vlag van Nederland Willem II
Vlag van Nederland VVV-Venlo
Vlag van Nederland PSV
Vlag van Zweden BK Häcken
Vlag van Engeland Arsenal
Vlag van Frankrijk Olympique Lyon 		47(5)
18(8)
66(36)
13(4)
142(45)
71(13)
Interlands **
2006
2007–2008
2008–2009
2010– 		Vlag van Nederland Nederland –15
Vlag van Nederland Nederland –17
Vlag van Nederland Nederland –19
Vlag van Nederland Nederland 		1(0)
7(0)
6(1)
150(36)
Medailles
* Bijgewerkt op 6 augustus 2023
** Bijgewerkt op 6 augustus 2023
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Daniëlle van de Donk (Valkenswaard, 5 augustus 1991)[1] is een Nederlands voetbalster die voor het Franse Olympique Lyon speelt[2] en sinds 2010 uitkomt voor het Nederlands elftal. Van de Donk speelt doorgaans als aanvallende middenvelder.

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Van de Donk begon haar voetbalcarrière op 4-jarige leeftijd bij SV Valkenswaard. Later maakte ze de overstap naar UNA. In de zomer van 2008 maakte ze op 16-jarige leeftijd de overstap naar Willem II om te gaan spelen in de Eredivisie. In haar eerste seizoen speelde ze achttien van de 24 duels en maakte één doelpunt. In haar tweede seizoen kreeg ze echter een blessure aan haar kruisband, waardoor haar inbreng beperkt bleef.[3] In het derde seizoen kwam Van de Donk weer veelvuldig aan spelen toe. Willem II stopte echter na dat seizoen met vrouwenvoetbal. Daarop besloot Van de Donk over te stappen naar VVV-Venlo.[4] Na een jaar keerde ze terug naar Brabant, naar het nieuwe team van PSV/FC Eindhoven. In 2015 maakte ze na het wereldkampioenschap voetbal een transfer naar het Zweedse Kopparbergs/Göteborg FC,[5] vanwaaruit ze na een half seizoen al de overstap maakte richting de Engelse top door te tekenen bij Arsenal WFC.[6] In haar eerste seizoen won Van de Donk met Arsenal het Engelse bekertoernooi.[7]

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Begin september 2008 debuteerde Van de Donk in het Nederlands elftal onder 19 jaar tegen Denemarken. Ze wist die wedstrijd ook tot scoren te komen. Later die maand werd ze door bondscoach Vera Pauw ook opgeroepen voor het Nederlands A-elftal, voor het beslissende EK-kwalificatieduel tegen België. Ze kwam daarin echter niet in actie. Op 15 december 2010 maakte ze wel haar debuut voor het Nederlands vrouwenvoetbalelftal; in een vriendschappelijke interland tegen Mexico mocht Van de Donk vijf minuten voor tijd invallen.

In 2015 behoorde ze tot de selectie voor het wereldkampioenschap voetbal 2015 en twee jaar later speelde ze met het Nederland op het Europees kampioenschap in eigen land. Op dit toernooi stond Van de Donk iedere wedstrijd in de basisopstelling van Nederland. Tevens maakte ze de 2-0 in de halve finale tegen Engeland. Vanwege haar prestaties in die halve finale werd Van de Donk door de UEFA uitgeroepen tot 'Speelster van de wedstrijd'.[8] Nederland won uiteindelijk met 3-0 van Engeland waardoor de finale van het EK werd bereikt. Op 6 augustus 2017 werd Nederland, met Van de Donk wederom in de basisopstelling, Europees kampioen door in de finale Denemarken met 4-2 te verslaan.[9]

Interlandgoals
Goal Datum Locatie Tegenstander Score Uitslag Competitie
1. 22 augustus 2011 Hohhot City Stadium, Hohhot, China Vlag van China China 1–0 1–1 Vriendschappelijk
(2.)* 1 juni 2012 Woezik, Wijchen, Nederland Vlag van Noord-Korea Noord-Korea 2–1 4–1 Vriendschappelijk
2. 20 juni 2012 Stadion Srem Jakovo, Jakovo, Servië Vlag van Servië Servië 4–0 4–0 EK-kwalificatie 2013
3. 6 maart 2013 GSZ Stadium, Larnaca, Cyprus Vlag van Finland Finland 1–1 1–1 Cyprus Cup 2013
4. 17 september 2014 Nadderud Stadion, Bekkestua, Noorwegen Vlag van Noorwegen Noorwegen 2–0 2–0 WK-kwalificatie 2015
5. 20 mei 2015 Sparta Stadion, Rotterdam, Nederland Vlag van Estland Estland 2–0 7–0 Vriendschappelijk
6. 4–0
7. 17 september 2015 De Vijverberg, Doetinchem Nederland Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland 3–0 8–0
8. 23 oktober 2015 Stade Jean-Bouin, Parijs, Frankrijk Vlag van Frankrijk Frankrijk 1–0 2–1
9. 25 januari 2016 Spice Hotel, Belek, Turkije Vlag van Denemarken Denemarken 2–1 2–1
10. 8 juli 2017 Sparta Stadion, Rotterdam, Nederland Vlag van Wales Wales 2–0 5–0
11. 3 augustus 2017 De Grolsch Veste, Enschede, Nederland Vlag van Engeland Engeland 2–0 3–0 EK Vrouwen 2017
12. 8 juni 2018 Shamrock Park, Portadown, Noord-Ierland Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland 2–0 5–0 WK-kwalificatie 2019
13. 9 april 2019 AFAS Stadion, Alkmaar, Nederland Vlag van Chili Chili 1-0 7-0 Vriendschappelijk
14. 3-0
15. 4-0
16. 7-0
17. 3 september 2019 Abe Lenstra Stadion, Heerenveen Vlag van Turkije Turkije 2-0 3-0 EK-kwalificatie
18. 8 October 2019 Philips Stadion, Eindhoven, Nederland Vlag van Rusland Rusland 1–0 2–0
19. 8 November 2019 Doğanlar Stadium, İzmir, Turkije Vlag van Turkije Turkije 4–0 8–0
20. 6–0
21. 7–0
22. 23 Oktober 2020 Euroborg, Groningen, Nederland Vlag van Estland Estland 1–0 7–0
23. 2–0
24. 27 Oktober 2020 Fadil Vokrri Stadium, Pristina, Kosovo Vlag van Kosovo Kosovo 1-0 6-0
25. 18 februari 2021 Koning Boudewijnstadion, Brussel, België Vlag van België België 1-5 1-6 Vriendschappelijk
26. 24 februari 2021 Covebo stadion - De Koel, Venlo, Nederland Vlag van Duitsland Duitsland 2-1 2-1
27. 13 april 2021 Goffertstadion, Nijmegen, Nederland Vlag van Australië Australië 5-0 5-0
28. 15 juni 2021 De Grolsch Veste, Enschede, Nederland Vlag van Noorwegen Noorwegen 7-0 7-0
29. 21 september 2021 Laugardalsvöllur, Reykjavik, IJsland Vlag van IJsland IJsland 0-1 0-2 WK-kwalificatie
30. 22 oktober 2021 AEK Arena, Larnaca, Cyprus Vlag van Cyprus Cyprus 0-2 0-8
31. 26 oktober 2021 Dinamo,Minsk, Wit-Rusland Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland 0-2 0-2
32. 27 november 2021 Městský Stadion, Ostrava, Tsjechië Vlag van Tsjechië Tsjechië 1-1 2-2
33. 13 juli 2022 Leigh Sports Village, Leigh, Verenigd Koninkrijk Vlag van Portugal Portugal 3-2 3-2 EK 2022
34. 11 november 2022 Stadion Galgenwaard, Utrecht, Nederland Vlag van Costa Rica Costa Rica 1-0 4-0 Vriendschappelijk
35. 1 augustus 2023 Dunedin Stadium, Dunedin, Nieuw-Zeeland Vlag van Vietnam Vietnam 0-5 0-7 WK 2023
36. 27 oktober 2023 Goffertstadion, Nijmegen, Nederland Vlag van Schotland Schotland 1-0 4-0 Nations League 2023/24
* Werd niet erkend als officiële interland

Privé[bewerken | brontekst bewerken]

Van de Donk is verloofd met voetbalster Ellie Carpenter.[10]

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club Land Competitie Wedstrijden Doelpunten
2008/09 Willem II Vlag van Nederland Nederland Eredivisie 18 1
2009/10 8 0
2010/11 21 4
2011/12 VVV-Venlo 18 8
2012/13 PSV/FC Eindhoven Women's BeNe League 22 14
2013/14 24 31
2014/15 18 10
2015/16 Kopparbergs/Göteborg FC Vlag van Zweden Zweden Damallsvenskan 13 4
2016 Arsenal WFC Vlag van Engeland Engeland WSL 15 3
2017 8 2
2017/18 18 5
2018/19 19 11
2019/20 15 5
2020/21 21 2
2021/22 Olympique Lyonnais Vlag van Frankrijk Frankrijk FD1 9 3
2022/23 19 4
Totaal 257 104

Bijgewerkt op 6 augustus 2023.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Engeland Arsenal WFC
  • FA Women's Cup: 2015/16[11]
  • FA WSL Cup: 2017/18
  • FA WSL: 2018/19
Vlag van Nederland Nederland

🇫🇷Olympique lyonnais

  • Division 1 féminine kampioen: 2021/2022, 2022/2023
  • champions league: 2021/2022
  • Coupe de France féminine: 2022/2023
  • Trophée des championnes féminine: 2022, 2023
Individueel

Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]

Van de Donk heeft een relatie met haar Australische ploeggenoot Ellie Carpenter.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Daniëlle_van_de_Donk&oldid=67328381"