Dominique D'Onofrio

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dominique D'Onofrio
Dominique D'Onofrio
Persoonlijke informatie
Volledige naam Dominique Nicolas D'Onofrio
Geboortedatum 18 april 1953
Geboorteplaats Castelforte, Italië
Overlijdensdatum 12 februari 2016
Overlijdensplaats Buenos Aires, Argentinië
Senioren
Seizoen Club W (G)
1961–1974
1974–1975
1975–1976
1976–1977
1977–1982
Vlag van België Ans FC
Vlag van België RFC Montegnée
Vlag van België Ans FC
Vlag van België Bas-Oha
Vlag van België Ans FC
Getrainde teams
1990–1991
1991–1994
1994–1995
1995–1996
1996–1997
1997–1998
1998–2002
2002–2006
2006–2010
2010–2011
2011–2015
2015–2016
Vlag van België Seraing FC
Vlag van België Club Luik
Vlag van België Tilleur Saint-Nicolas
Vlag van België RFC Union La Calamine
Vlag van België RFC Montegnée
Vlag van België Seraing RUL
Vlag van België Standard Luik (jeugd / scout)
Vlag van België Standard Luik
Vlag van België Standard Luik (tech. dir.)
Vlag van België Standard Luik
Vlag van Frankrijk FC Metz (sportief directeur)
Vlag van Frankrijk FC Metz (raadgever)
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Dominique Nicolas D'Onofrio (Castelforte, 18 april 1953Buenos Aires, 12 februari 2016) was een Belgische voetbaltrainer van Italiaanse afkomst. Hij was als trainer en technisch directeur veertien jaar lang actief bij Standard Luik.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Dominique D'Onofrio werd geboren in Castelforte in Italië, maar verhuisde in 1958 samen met zijn ouders en zijn jongere broer Luciano D'Onofrio naar België. In de buurt van Luik ging vader D'Onofrio aan de slag als mijnwerker, terwijl de zonen zich aansloten bij de plaatselijke voetbalploegen. Naast meerdere seizoenen bij Ans FC speelde D'Onofrio ook voor RFC Montegnée en Bas-Oha. Een talentrijke speler was hij niet, maar toch bleef hij net als zijn broer ook na de spelerscarrière actief in het voetbalmilieu.

In 1998 belandde Dominique D'Onofrio, na enkele omzwervingen bij kleinere Luikse voetbalclubs, bij Standard Luik. In eerste instantie ontfermde hij zich over de jeugd en de scouting van de club. Later werd hij de assistent van hoofdtrainer Tomislav Ivić. Na diens ontslag in december 2000 werd D'Onofrio voor het eerst hoofdtrainer. Maar na reeds drie speeldagen werd hij opgevolgd door Michel Preud'homme. D'Onofrio werd vervolgens de assistent van Preud'homme.

In 2002 werd Preud'homme bij de Rouches benoemd tot technisch directeur. Gewezen bondscoach Robert Waseige werd zijn opvolger. D'Onofrio bleef nog steeds hulptrainer. Maar de resultaten bleven uit en na enkele weken werd D'Onofrio de opvolger van Waseige. De Italo-Belg bleef meerdere seizoenen aan de leiding van het eerste elftal staan. In het seizoen 2005/06 greep hij net naast de landstitel. Standard kon kampioen worden indien concurrent RSC Anderlecht op de laatste speeldag verloor en Standard zelf won. Maar Anderlecht won overtuigend en Standard verloor in eigen huis van AA Gent. Na afloop wierpen de supporters van Standard met graszoden naar zijn hoofd. Een seizoen later werd hij vervangen door Johan Boskamp.

Maar D'Onofrio bleef aan de slag bij de Rouches. Na de aanstelling van Boskamp werd hij benoemd tot sportief directeur. Maar toen Boskamp door technisch directeur Preud'homme vervangen werd, kreeg D'Onofrio de oude functie van Preud'homme. Sindsdien vormde hij samen met zijn broer Luciano D'Onofrio en directeur Pierre François het sterke trio achter de schermen van de club. Hij zag hoe Preud'homme de club in 2008 naar de titel loodste en hoe diens opvolger László Bölöni dat een jaar later nog eens overdeed. In februari 2010 stapte Bölöni na een hele reeks slechte resultaten op en werd D'Onofrio opnieuw hoofdtrainer van Standard. Ditmaal veroverde hij met de Luikenaars de beker van België. In 2011 werd hij sportief directeur bij het Franse FC Metz, dat twee jaar later de Belgische eersteprovincialer RFC Sérésien overnam. Vanaf dan was D'Onofrio betrokken bij het bestuur van beide clubs. In 2015 werd hij bij Metz opgevolgd door de Portugees Carlos Freitas. Hij bleef nadien binnen de Franse club actief als een vertrouweling en raadgever van voorzitter Bernard Serin.

Op 12 februari 2016 overleed D'Onofrio ten gevolge van een hartstilstand tijdens een vakantie in Argentinië.[1]

Spelerscarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Trainerscarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Dominique D'Onofrio.
Voorganger:
Robert Waseige
Trainer van Standard
2002-2006
Opvolger:
Johan Boskamp
Voorganger:
László Bölöni
Trainer van Standard
2010-2011
Opvolger:
José Riga