Dracaena trifasciata
Dracaena trifasciata | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
bloeiwijze | |||||||||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Soort | |||||||||||||||||||
Dracaena trifasciata (Prain) Mabb. (2017) | |||||||||||||||||||
bladwijze | |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||||||||
Dracaena trifasciata op Wikispecies | |||||||||||||||||||
|
Dracaena trifasciata is een succulente bloeiende plant uit de aspergefamilie die zich kenmerkt door de vrij lange lancetvormige succulente bladeren en weezoet geurende witte bloemen. De plant is bekend onder de namen vrouwentong(en) en sanseveria. De soort staat ook bekend onder het synoniem Sansevieria trifasciata.
Voorkomen en naamgeving
[bewerken | brontekst bewerken]De plant komt voor in het tropische deel van West-Afrika van het oosten van Nigeria tot Kongo. De plant staat bekend onder diverse namen als vrouwentong(en) en sanseveria. In 2017 werd de soort na DNA-onderzoek ingedeeld bij Dracaena.[1] De soortaanduiding bleef ongewijzigd. Deze aanduiding, trifasciata, betekent "met drie banden".[2]
Omschrijving
[bewerken | brontekst bewerken]De plant is groenblijvend en vormt dichtopeenstaande omhoogrijzende bladeren en verspreidt zichzelf door ondergronds en soms bovengronds kruipende wortelstokken. De bladeren zijn donkergroen met licht grijsgroene horizontaal lopende zigzaggende strepen. Het bladformaat varieert en kan tot 90 centimeter lang bij 6 centimeter breed worden. In optimale groeiomstandigheden zelfs tot meer dan een meter lengte.
De bloemwijze is in de vorm van aren die langer kunnen worden dan het blad waaruit ze ontspruiten aan de basis. De bloemsteel is groen met bleekgroene puntjes. De witte tot geelwitte bloemetjes vormen zich langs de stengel in bosjes. In de avond en nacht verspreiden de bloemen een zeer sterke weezoete geur. De toppen van de bloemen zijn voorzien van grote druppels nectar. In de huiskamer zullen de meeste exemplaren niet gauw gaan bloeien, in een zeer lichte warme kas of serre vol in de zon kan het soms wel lukken.
Metabolisme en kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]De plant wisselt zuurstof en koolzuur uit door middel van het Crassulacean Acid Metabolisme dat gevonden wordt bij een klein aantal soorten planten en dient om droogte te kunnen weerstaan. Hierbij openen de stomata (huidmondjes) zich enkel in de nacht en niet tijdens de droge dag. Het koolzuur wordt dan opgeslagen in de vorm van appelzuur. Via deze tussenstap voorkomt de plant uitdroging doordat de huidmondjes overdag gesloten blijven en verdamping wordt voorkomen.
De NASA Clean Air Study concludeerde dat de plant de mogelijkheid bezit om binnenshuis gehouden lucht te filteren doordat het vier van de vijf hoofdstoffen die "sick building syndrome" veroorzaken verwijdert.[3] De mate van filtrering is echter onvoldoende want te langzaam om veel praktisch nut te hebben. Daartoe zou men zeer vele planten per ruimte moeten plaatsen.[4]
De bladeren en wortelstokken van de plant bevatten saponine, een stof die giftig is bij inname en die kan leiden tot maag- en darmklachten wanneer plantdelen worden geconsumeerd. Dit is een natuurlijk beschermingsmechanisme van de plant in de natuurlijke habitat tegen aanvraat door herbivoren.[5]
Gebruik en verzorging
[bewerken | brontekst bewerken]Buiten het oorspronkelijke gebied kan de plant gevonden worden als tuinplant in warmere delen van de wereld en als kamerplant in koudere delen. In het noorden van Australië is de plant verwilderd als exoot en wordt soms beschouwd als onkruid.[6]
Vroeger werden de gedroogde bladeren gestript en de sterke delen gebruikt om boogpezen van te maken. Tegenwoordig wordt de plant vooral gekweekt als potplant vanwege de sierwaarde van de bladeren. De plant is makkelijk te houden aangezien de watergifte schaars dient te zijn dus enige "verwaarlozing" is gewenst. In de winter kan worden volstaan met slechts eenmaal per maand water te geven. Bij te veel watergift kan de plant wegrotten.[7]
De plant wordt vermeerderd via bladstekken te bewortelen in een zanderige stekgrond of door het scheuren van de wortelstokken. Indien er een bladstek wordt genomen van een bontbladige variëteit zal deze echter vaak terugkeren tot de oorspronkelijke groene soort.[8]
Variëteiten en cultivars
[bewerken | brontekst bewerken]De plant kent vele natuurlijk ontstane variëteiten en cultivars die zich onderscheiden van het origineel door de bonte bladeren met lichte strepen of witte randen of ook door een compactere groei. De meeste cultivars zijn ontstaan als ontdekte natuurlijke variatie op een kwekerij.[9]
- ↑ Benaming in World Checklist of Selected Plant Families. Gearchiveerd op 16 oktober 2022.
- ↑ Backer, C.A. (1936). Verklarend woordenboek der wetenschappelijke namen van de in Nederland en Nederlandsch-Indië in het wild groeiende en in tuinen en parken gekweekte varens en hoogere planten (Editie Nicoline van der Sijs).
- ↑ =A study of interior landscape plants for indoor air pollution abatement. Gearchiveerd op 7 april 2023.
- ↑ (en) Cummings, Bryan E., Waring, Michael S. (6 november 2019). Potted plants do not improve indoor air quality: a review and analysis of reported VOC removal efficiencies. Gearchiveerd op 25 februari 2023. Journal of Exposure Science & Environmental Epidemiology : 1–9. ISSN:1559-064X. DOI:10.1038/s41370-019-0175-9.
- ↑ Mother-in-Law’s Tongue ASPCA website. Gearchiveerd op 31 maart 2023.
- ↑ mother-in-law's tongue | Weed Identification – Brisbane City Council. weeds.brisbane.qld.gov.au. Gearchiveerd op 23 juni 2019. Geraadpleegd op 23 June 2019.
- ↑ Guide To Houseplants. Gearchiveerd op 4 februari 2023.
- ↑ Sansevieria Production Guide
- ↑ Beschrijvingen op Sanseverix