E3 Harelbeke 2013

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van België E3 Harelbeke 2013
56e editie
Datum 22 maart 2013
Startplaats Harelbeke
Finishplaats Harelbeke
Totale afstand 211 km
Gem. snelheid 38,9 km/u
Deelnemers 200
Eindklassementen
Eerste Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara
Tweede Vlag van Slowakije Peter Sagan
Derde Vlag van Italië Daniel Oss
Navigatie
E3 Harelbeke 2012     E3 Harelbeke 2014
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De E3 Harelbeke 2013 is de 56e editie van de wielerklassieker E3 Harelbeke en werd verreden op 22 maart 2013 met als start- en finishplaats het Vlaamse stadje Harelbeke. De Belg Tom Boonen wist de editie van 2012 te winnen. De klassieker werd gewonnen door de Zwitser Fabian Cancellara.

Parcours[bewerken | brontekst bewerken]

De wedstrijd start in het Vlaamse stadje Harelbeke waar het 209 kilometer later ook eindigt. Gedurende de rit volgden er een totaal van vijftien beklimmingen, twee meer dan in 2012. Er werd begonnen met de Leberg op 55 kilometer van de start en de laatste klim was de Tiegemberg op 15 kilometer van de streep. De bestrating van verschillende beklimming was kasseien.

Nummer Naam Kilometer Bestrating Lengte (m) Gemiddelde helling Maximale helling
1 Leberg 55 asfalt 900 4,0% 15%
2 Oude Steenweg 98 asfalt 900 9,3% 19,8%
3 La Houppe 118 asfalt 3440 3,32% 10%
4 Berg Stene 130 asfalt 1560 7,3% 10%
5 Boigneberg 135 beton 2180 5,8% 15%
6 Eikenberg 141 kasseien 1200 5,5% 11%
7 Stationsberg 145 kasseien 460 3,2% 5,7%
8 Taaienberg 149 kasseien 1250 9,5% 18%
9 Berg ten Houte 152 asfalt 1100 6,3% 18%
10 Kanarieberg 157 asfalt 1.000 7,7% 14%
11 Kapelberg 168 asfalt 1260 7,14% 13,8%
12 Paterberg 172 kasseien 362 12% 12%
13 Kwaremont 175 kasseien 2200 4,2% 11%
14 Knokteberg 184 asfalt 1530 5,3% 13,3%
15 Tiegemberg 196 asfalt 1000 6,5% 9%

Deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]

Alle negentien UCI World Tour ploegen hebben het recht en de plicht om deel te nemen aan de E3 Harelbeke 2013. Daarnaast heeft de organisatie nog aan zes pro-continentale ploegen een wildcard uitgedeeld. Dit waren Accent-Wanty, Crelan-Euphony, Topsport Vlaanderen-Baloise, Cofidis, Europcar en IAM Cycling.

19 UCI World Tour-ploegen 6 wildcards
Vlag van Frankrijk AG2R-La Mondiale Vlag van Frankrijk FDJ Vlag van België Omega Pharma-Quick Step Vlag van België Accent-Wanty
Vlag van Nederland Argos-Shimano Vlag van Verenigde Staten Team Garmin-Sharp Vlag van Australië Orica-GreenEdge Vlag van Frankrijk Cofidis
Vlag van Kazachstan Astana Pro Team Vlag van Italië Lampre-Merida Vlag van Luxemburg RadioShack-Leopard Vlag van België Crelan-Euphony
Vlag van Nederland Blanco Pro Cycling Vlag van België Lotto-Belisol Vlag van Denemarken Saxo-Tinkoff Vlag van Frankrijk Europcar
Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team Vlag van Rusland Katjoesja Team Vlag van Verenigd Koninkrijk Sky ProCycling Vlag van Zwitserland IAM Cycling
Vlag van Italië Cannondale Pro Cycling Vlag van Spanje Team Movistar Vlag van Nederland Vacansoleil-DCM Vlag van België Topsport Vlaanderen-Baloise
Vlag van Spanje Euskaltel-Euskadi

Wedstrijd[bewerken | brontekst bewerken]

Verloop[bewerken | brontekst bewerken]

Na veertig kilometer vormden Wouter Mol, Stefan van Dijk, Koen Barbé, Eloy Teruel, Anders Lund en Ruslan Tleulbayev de eerste kopgroep. Zij werden echter al voor de finale teruggepakt. Op de Taaienberg testte Tom Boonen de benen. Er ontstond een kopgroep met onder andere Tom Boonen, Fabian Cancellara, Daniel Oss, Sebastian Langeveld en Zdeněk Štybar. Even verder sloten ook onder andere Stijn Vandenbergh en Lars Boom aan. Peter Sagan had in eerst instantie de slag gemist en zette zijn ploegmaats aan het werk. Boven op de Kapelberg kwamen zij, samen met een grote groep, weer aansluiten. Op de Paterberg viel de groep opnieuw uiteen toen Tom Boonen zich op kop zette. Op de Oude Kwaremont plaatste de Zwitser Fabian Cancellara de beslissende demarrage. Toen was het nog 35 kilometer tot aan de finish in Harelbeke. Hij reed echter al snel een minuut voorsprong bijeen. Een groep van vijf renners zette de achtervolging in op de Zwitser. De groep, met daarin Sebastian Langeveld, Daniel Oss, Peter Sagan, Geraint Thomas en Sylvain Chavanel, wist de achterstand te verkleinen tot veertig seconden. Toen zette Cancellara echter nog een tand bij en ging het verschil opnieuw de hoogte in. Hij had ruimschoots de tijd om zijn derde overwinning in Harelbeke te vieren. Ruim een minuut later sprintte de Slowaak Peter Sagan naar de tweede plaats, net voor de Italiaan Daniel Oss.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Ploeg tijd
Winnaar Vlag van Zwitserland Fabian Cancellara RadioShack-Leopard 5u08'28"
2 Vlag van Slowakije Peter Sagan Cannondale Pro Cycling Team +1'05"
3 Vlag van Italië Daniel Oss BMC Racing Team z.t.
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geraint Thomas Sky Procycling z.t.
5 Vlag van Nederland Sebastian Langeveld Orica-GreenEdge + 1'08"
6 Vlag van Frankrijk Sylvain Chavanel Omega Pharma-Quickstep z.t.
7 Vlag van België Tom Boonen Omega Pharma-Quickstep + 1'50"
8 Vlag van Italië Luca Paolini Katusha z.t.
9 Vlag van Noorwegen Edvald Boasson Hagen Sky Procycling z.t.
10 Vlag van Frankrijk Sébastien Turgot Team Europcar z.t.