Ed Löhrer

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ed Löhrer
Sint-Franciscuskerk (Oudewater)
Persoonsgegevens
Volledige naam Franz Eduard Löhrer
Geboren Floßdorf, 14 februari 1853
Overleden Utrecht, 12 maart 1918
Geboorteland Duitsland
Beroep(en) glazenier
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Franz Eduard (Ed) Löhrer (Floßdorf, 14 februari 1853Utrecht, 12 maart 1918) was een Duits-Nederlands glazenier.

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Löhrer vestigde zich in 1882 in Utrecht, waar hij een atelier voor gebrandschilderd glas oprichtte. Van 1899 tot 1902 had hij een vennootschap met Carel Wilhelm Lersch, met vestigingen in Utrecht en Den Haag. Löhrer noemde zich wel hofglasschilder.[1][2] In 1912 ging hij een vennootschap aan met glasschilder Frits Geuer en loodzetter Johannes van Kleef onder de naam Firma E. Löhrer. Rond 1915 verliet Geuer het bedrijf en richtte een eigen atelier op in Soest. Het atelier Löhrer verhuisde rond die tijd naar het Stationsplein. Er werden gebrandschilderde ramen gemaakt voor particulieren en kerken. In Löhrers ontwerpen, vaak in laatgotische stijl, is in het vorm- en kleurgebruik de invloed van de prerafaëlieten zichtbaar. Er werden in het atelier ook werken van anderen uitgevoerd, onder wie Jan Oosterman.[1]

Löhrer overleed in 1918, op 65-jarige leeftijd. Hij werd begraven op begraafplaats Sint Barbara. Het atelier Löhrer werd voortgezet door Otto en diens zoon Willem Mengelberg. Zij bleven de naam Löhrer in elk geval gebruiken tot Willem het atelier in 1933 verhuisde naar Zeist.

Werken (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

Afbeeldingen[bewerken | brontekst bewerken]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Ed Löhrer van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.