Ellesse Andrews

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ellesse Andrews
Andrews op de baan in 2020.
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 31 december 1999
Geboorteplaats Christchurch, Nieuw-Zeeland
Nationaliteit Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland
Lengte 176[1] cm
Gewicht 72[2] kg
Sportieve informatie
Discipline(s) Baanwielrennen
Specialisatie(s) Sprint, keirin, achtervolging
Medailleoverzicht
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Ellesse Andrews (Christchurch, 31 december 1999) is een Nieuw-Zeelands baanwielrenner. Op de Olympische Zomerspelen 2020 in Tokio won ze een zilveren medaille op het onderdeel keirin.

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

Ellesse Andrews werd geboren in Christchurch en groeide op in Wanaka. Ze komt uit een sportfamilie. Haar vader Jon Andrews is een voormalig professioneel baanwielrenner en olympisch deelnemer in 1992 en haar moeder Angela Mote-Andrews is een voormalig professioneel mountainbikester.[1] Ze heeft nog een jongere zus, Zoe. Andrews ging naar de middelbare school in Cambridge, Nieuw-Zeeland.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Andrews begon op haar veertiende aanvankelijk met mountainbiken, maar stapte al snel over naar het baanwielrennen.[3] In 2016 deed ze voor het eerst mee aan de wereldkampioenschappen junioren in Aigle, Zwitserland en won daarbij direct eenmaal goud (teamsprint) en eenmaal brons (achtervolging). Op de WK junioren van 2017 in Montichiari, Italië stond Andrews nu bij de achtervolging op de hoogste trede, opgevolgd door een zilveren plak met de ploegenachtervolging. Daarna legde ze zich toe op de sprintonderdelen van het baanwielrennen.[1] Bovendien heeft ze twee gouden medailles behaald op de Oceanische kampioenschappen baanwielrennen. In 2017 werd ze nationaal kampioen junioren op de weg.[4]

Tijdens de Olympische Zomerspelen 2020 in 2021 in Tokio deed ze mee aan het individuele sprinttoernooi, waar ze in de tweede ronde van de Oekraïense Olena Starikova verloor. Daarna won ze een herkansing, maar in de derde ronde verloor ze opnieuw, van Kelsey Mitchell uit Canada, waarna ze een tweede herkansing van de Chinese Zhong Tianshi en Starikova verloor en definitief uitgeschakeld was. Op het onderdeel keirin werd ze na de eerste rit opnieuw veroordeeld tot de herkansingen, waarin ze kon doorstoten naar de kwartfinale. Uiteindelijk stootte ze door naar de finale. In de finale kwam ze als tweede over de streep en won ze daarbij een zilveren medaille achter de Nederlandse Shanne Braspennincx en voor de Canadese Lauriane Genest.[5]

In 2023 won ze haar eerste medailles op de Wereldkampioenschappen baanwielrennen. Ze won een gouden medaille op het onderdeel keirin en een bronzen medaille op het onderdeel sprint.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Vlag van Nieuw-Zeeland NK OK WK Overige
Als juniore
2016 Brons ploegenachtervolging Goud teamsprint
Brons achtervolging
2017 Goud achtervolging
Goud 500m tijdrit
Zilver teamsprint
Goud achtervolging
Als elite
2015 Brons ploegenachtervolging
2016
2017
2018 Goud achtervolging
Zilver ploegenachtervolging
2019 Goud keirin Goud keirin
Zilver teamsprint
Zilver 500m tijdrit
2020 Goud sprint
2021 Zilver sprint
Zilver 500m tijdrit
Brons keirin
Olympische Spelen:
Zilver keirin
2022 Goud keirin Goud keirin
Goud sprint
Goud teamsprint
Gemenebestspelen:
Goud keirin
Goud sprint
Goud teamsprint
Zilver ploegenachtervolging
2023 Goud sprint
Zilver keirin
Zilver teamsprint
Goud keirin
Brons sprint