Emine Uğur
| Emine Uğur | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||
| Achtergrondinformatie | ||||
| Geboren | 1978 | |||
| Geboorteplaats | Gaziantep | |||
| Opleiding | Nederlands recht, Universiteit Leiden | |||
| ||||
Emine Uğur (Gaziantep, 1978)[1][2] is een Turks-Nederlandse columnist en sociaal dienstverlener.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Uğur is geboren in Gaziantep, een stad in het zuidoosten van Turkijke aan de grens met Syrië. Op tweeëneenhalf-jarige leeftijd is ze in Nederland komen wonen. Ze groeide op in een arm gezin.[3] Op haar zestiende is ze begonnen met het dragen van een hoofddoek.[4] Tijdens haar studie Nederlands recht aan de Universiteit Leiden was ze politiek actief en nam deel aan paneldiscussies. Hier stopte ze mee toen na aanslagen op 11 september 2001 in haar beleving het publieke debat verhardde. Ze trouwde, kreeg een zoon en ging in 2006 als sociaal dienstverlener bij de gemeente Den Haag werken.[5][6] Daar verwijst ze mensen in armoede door naar verdere hulpverlening.[7] Door haar echtscheiding in 2013 kreeg ze als alleenstaande moeder zelf te maken met schuldproblemen. Dat heeft zeven jaar geduurd,[3] drie daarvan zat ze in de schuldhulpverlening.[7] Zij en haar zus waren ook slachtoffer van de toeslagenaffaire.[8] Juist omdat ze overdag mensen hielp met schulden en uit schaamte was het voor haar moeilijk aan haarzelf en haar eigen familie toe te geven dat ze zelf in dezelfde situatie zat.[9]
Na de verkiezing van Donald Trump tot president van de Verenigde Staten in 2016 heeft Uğur haar Twitter-account met de gebruikersnaam Overlistener aangemaakt om de actualiteiten rond die verkiezingen te kunnen volgen. Dit is een verwijzing naar het vele luisteren dat zij deed op haar werk en onder vrienden. Toen het Forum voor Democratie bij de Provinciale Statenverkiezingen van 2019 de grootste partij werd was dit voor haar de aanleiding om haar account te gebruiken om zich weer te mengen in het Nederlandse debat. Ze zag in deze verkiezingsoverwinning een weerlegging van haar eerdere geloof dat het voor moslims als haar in de loop der tijd makkelijker zou worden dat te zijn. Door te laten zien wat het effect van dehumaniserend taalgebruik is hoopt ze dat het debat over moslims en de islam op een respectvolle manier gevoerd gaat worden.[5] Ze wil ook bereiken dat er met minder stigma gekeken gaat worden naar mensen met een uitkering, met schulden of die in armoede leven. Omdat ze zelf met discriminatie te maken heeft voor het dragen van een hoofddoek ziet ze het als een plicht ook voor andere groepen op te komen, waaronder Lgbt-mensen.[3] Op basis van haar populariteit op Twitter kreeg ze in de zomer van 2021 een tweewekelijkse column in het dagblad Trouw.[8]
In 2023 won ze de Vrouw in de Media Award Zuid-Holland.[1] Veel stemmers spraken hun bewondering uit voor de manier waarop zij met de beschrijving van alledaagse situaties de samenleving een spiegel voorhoudt en dit blijft doen, ondanks het trollenleger waar zij herhaaldelijk mee te maken krijgt.[6]
Bronnen, noten en/of referenties
|