Naar inhoud springen

Ernest Borgnine

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ernest Borgnine
Borgnine in 2009
Borgnine in 2009
Algemene informatie
Volledige naam Ermes Effron Borgnino
Geboren 24 januari 1917
Overleden 8 juli 2012
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Jaren actief 1951–2012
Handtekening
Handtekening
(en) IMDb-profiel
(en) IBDB-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film
Borgnine in 1962

Ermes Effron Borgnino (Hamden (Connecticut), 24 januari 1917Los Angeles, 8 juli 2012) was een Amerikaans acteur.

Borgnine werd geboren als de zoon van Carlo Borgnino en Anna Boselli die uit Italië naar Amerika waren geëmigreerd. Op tweejarige leeftijd scheidden zijn ouders waarna hij vijf jaar lang met zijn moeder in Italië verbleef alvorens zij naar Hamden terugkeerden. Na zijn schoolperiode in deze plaats besloot hij op achttienjarige leeftijd zich voor de marine op te geven. Hij bleef tien jaar onder de wapenen en nam in 1945 afscheid. Vervolgens ging hij aan de slag in enkele fabrieken. Op een dag vond zijn moeder dat hij het eens moest proberen als acteur, aangezien hij volgens haar een grote uitstraling had.

Hij begon acteerlessen te volgen en speelde in verscheidene toneelstukken. In 1949 kwam zijn doorbraak: hij schitterde in het Broadway-toneelstuk Harvey. Enkele jaren later trok hij naar Los Angeles en begon er te werken aan zijn filmcarrière. Zijn eerste rol kwam in 1951, hij speelde Bill Street in The Whistle at Eaton Falls. Na rollen in grote producties als From Here to Eternity en Vera Cruz, kreeg hij in 1955 de rol van Marty Piletti in de film Marty. Hij kreeg voor die vertolking de Academy Award in 1956 voor beste mannelijke hoofdrol – ook regisseur Delbert Mann en scenarist Paddy Chayefski kregen een Oscar – en dat terwijl de andere genomineerden dat jaar James Dean, James Cagney, Frank Sinatra en Spencer Tracy waren. Borgnine schitterde in The Dirty Dozen (1967), vooral in The Wild Bunch (1969) en in The Poseidon Adventure (1972). Ook in de film Convoy uit (1978) had hij een rol. Als één der weinigen speelde hij in alle drie matig succesvolle tv-opvolgers van The Dirty Dozen in de jaren tachtig.
Naarmate hij ouder werd, speelde Borgnine vaker rollen in tv-series of -films. Tot op hoge leeftijd was hij nog steeds in films te zien. Hij speelde 'Dominic Santini' in Airwolf en speelde gastrollen in onder meer Magnum, P.I., The Love Boat, Jake and the Fatman, JAG, Het kleine huis op de prairie en 7th Heaven.

Borgnine bleef als acteur actief tot bijna aan het eind van zijn leven. Op 92-jarige leeftijd werd hij nog genomineerd voor een Emmy Award voor zijn rol in het tv-drama ER.

In april 2012 kreeg hij voor zijn laatste rol in de film The Man Who Shook the Hand of Vicente Fernandez de prijs voor Beste Acteur, tijdens het Newport Beach Film Festival waar voornoemde film in première ging.

Borgnine overleed op 95-jarige leeftijd aan nierfalen.

Ernest Borgnine wordt door Bob Dylan genoemd in het nummer 'I Shall Be Free' op het album The Freewheelin' Bob Dylan (1963).

[bewerken | brontekst bewerken]
Voorganger:
Marlon Brando
voor On the Waterfront
Academy Award voor beste acteur
1955
voor Marty
Opvolger:
Yul Brynner
voor The King and I
Zie de categorie Ernest Borgnine van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.