Ethyleencarbonaat

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ethyleencarbonaat
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van ethyleencarbonaat
Algemeen
Molecuulformule C3H4O3
IUPAC-naam 1,3-dioxolan-2-on
Molmassa 88,06 g/mol
SMILES
O=C1OCCO1
CAS-nummer 96-49-1
EG-nummer 202-510-0
PubChem 7303
Wikidata Q421145
Vergelijkbaar met propyleencarbonaat, vinyleencarbonaat
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Schadelijk
Waarschuwing
H-zinnen H315 - H319 - H335
EUH-zinnen geen
P-zinnen P261 - P305+P351+P338
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur kleurloos
Dichtheid (bij 40°C) 1,32 g/cm³
Smeltpunt 36 °C
Kookpunt (ontleedt) 248 °C
Dampdruk (bij 20°C) 21 Pa
Oplosbaarheid in water (bij 20°C) 214 g/L
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Ethyleencarbonaat is een cyclische ester van koolzuur en ethyleenglycol. De stof komt voor als een kristallijne, bijna kleurloze vaste stof.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Ethyleencarbonaat wordt bereid door de reactie van etheenoxide met koolstofdioxide in aanwezigheid van een katalysator:

Synthese van ethyleencarbonaat
Synthese van ethyleencarbonaat

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Ethyleencarbonaat wordt toegepast als oplosmiddel. Het is een polair oplosmiddel: de diëlektrische constante is iets minder hoog dan die van propyleencarbonaat. Het is tevens een component van de elektrolyt in lithium-ion-accu's.

Ethyleencarbonaat wordt ook aangewend als reagens in organische syntheses (bijvoorbeeld van thiiraan), waaronder selectieve alkoxylering en transesterificatie. Het is een precursor van vinyleencarbonaat.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]