European Darts Championship

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
European Darts Championship
Toernooi-informatie
Land Vlag van Duitsland Duitsland
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Organisatie(s) PDC
Systeem Legs
Prijzengeld £500,000 (2023)
Maand(en) gespeeld Verschillend
Titelhouder
Vlag van Schotland Peter Wright (2023) (2e titel)
Portaal  Portaalicoon   Darten
PDC-televisietoernooien
World Darts Championship
UK Open
World Matchplay
World Grand Prix
Premier League
Grand Slam of Darts
European Darts Championship
Players Championship Finals
World Cup of Darts
The Masters
World Series of Darts Finals
Champions League of Darts

Het European Darts Championship, het Europese dartskampioenschap, is een van de belangrijke PDC-dartstoernooien van het jaar. Het toernooi wordt sinds 2008 gehouden. De beste 32 spelers van de PDC European Tour Order of Merit spelen mee. Deze ranglijst bestaat uit het verdiende prijzengeld van de European Tour evenementen die gedurende het jaar door heel Europa gehouden worden.

Het is een open kampioenschap: ook spelers van buiten Europa kunnen meedoen.

Het toernooi werd vaak in Duitsland georganiseerd. Vanaf 2011 tot en met 2014 werd het toernooi gehouden in de RWE-Sporthalle, Mülheim. Phil Taylor won de eerste vier edities gevolgd door Simon Whitlock in 2012 en Adrian Lewis in 2013. Michael van Gerwen was in 2014 de eerste Nederlander die het toernooi wist te winnen en prolongeerde zijn titel in 2015, 2016 en 2017.

Sponsors[bewerken | brontekst bewerken]

Sponsor Jaren
PartyPoker.net 2008 – 2013
888.com 2014
Unibet 2015 – 2020
Cazoo 2021 – 2022
Machineseeker 2023

Finales[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Winnaar (gemiddelde in finale) Legs Runner-up (gemiddelde in finale) Prijzenpot Winnaar Runner-up Locatie Tijdsduur
2008 Vlag van Engeland Phil Taylor (104.35) 11 – 5 Vlag van Engeland Adrian Lewis (96.56) £ 200.000 £ 50.000 £ 25.000 Vlag van Duitsland Südbahnhof, Frankfurt 30 oktober – 2 november (3 dagen)
2009 Vlag van Engeland Phil Taylor (109.35) 11 – 3 Vlag van Engeland Steve Beaton (97.16) £ 200.000 Vlag van Nederland Claus Event Center, Hoofddorp 29 oktober – 1 november (4 dagen)
2010 Vlag van Engeland Phil Taylor (105.75) 11 – 1 Vlag van Engeland Wayne Jones (94.64) Vlag van Duitsland Stadthalle Dinslaken, Dinslaken 29 juli – 1 augustus (4 dagen)
2011 Vlag van Engeland Phil Taylor (109.29) 11 – 8 Vlag van Engeland Adrian Lewis (98.72) Vlag van Duitsland Maritim Hotel, Düsseldorf 28 – 31 juli (4 dagen)
2012 Vlag van Australië Simon Whitlock (94.91) 11 – 5 Vlag van Engeland Wes Newton (89.47) Vlag van Duitsland RWE-Sporthalle, Mülheim 20 – 23 september (4 dagen)
2013 Vlag van Engeland Adrian Lewis (103.34) 11 – 6 Vlag van Australië Simon Whitlock (99.59) 4 – 7 juli (4 dagen)
2014 Vlag van Nederland Michael van Gerwen (98.16) 11 – 4 Vlag van Engeland Terry Jenkins (92.90) £ 250.000 £ 55.000 £ 25.000 24 – 26 oktober (3 dagen)
2015 Vlag van Nederland Michael van Gerwen (107.28) 11 – 10 Vlag van Schotland Gary Anderson (102.42) £ 300.000 £ 65.000 £ 35.000 Vlag van België Ethias Arena, Hasselt 30 oktober – 1 november (3 dagen)
2016 Vlag van Nederland Michael van Gerwen (111.62) 11 – 1 Vlag van Oostenrijk Mensur Suljović (85.91) £ 400.000 £ 100.000 £ 40.000 28 – 30 oktober (3 dagen)
2017 Vlag van Nederland Michael van Gerwen (108.91) 11 – 7 Vlag van Engeland Rob Cross (102.39) 26 – 29 oktober (4 dagen)
2018 Vlag van Engeland James Wade (91.44) 11 – 8 Vlag van Australië Simon Whitlock (88.81) Vlag van Duitsland Westfalenhallen, Dortmund 25 – 28 oktober (4 dagen)
2019 Vlag van Engeland Rob Cross (95.21) 11 – 9 Vlag van Wales Gerwyn Price (94.56) £ 500.000 £ 120.000 £ 60.000 Vlag van Duitsland Lokhalle, Göttingen 24 – 27 oktober (4 dagen)
2020 Vlag van Schotland Peter Wright (104.33) 11 – 4 Vlag van Engeland James Wade (95.28) Vlag van Duitsland König Pilsener Arena, Oberhausen 29 oktober – 1 november (4 dagen)
2021 Vlag van Engeland Rob Cross (92.91) 11 – 8 Vlag van Nederland Michael van Gerwen (93.66) Vlag van Oostenrijk Salzburgarena, Salzburg 14 oktober – 17 oktober (4 dagen)
2022 Vlag van Engeland Ross Smith (101.32) 11 – 8 Vlag van Engeland Michael Smith (100.47) Vlag van Duitsland Westfalenhallen, Dortmund 27 oktober – 30 oktober (4 dagen)
2023 Vlag van Schotland Peter Wright (97.39) 11 – 6 Vlag van Engeland James Wade (92.09) 26 oktober – 29 oktober (4 dagen)
2024 24 oktober – 27 oktober (4 dagen)

Finalisten[bewerken | brontekst bewerken]

Speler Gewonnen Runner-up
Vlag van Nederland Michael van Gerwen 4 1
Vlag van Engeland Phil Taylor 4 0
Vlag van Engeland Rob Cross 2 1
Vlag van Schotland Peter Wright 2 0
Vlag van Engeland Adrian Lewis 1 2
Vlag van Australië Simon Whitlock 1 2
Vlag van Engeland James Wade 1 2
Vlag van Engeland Ross Smith 1 0
Vlag van Engeland Steve Beaton 0 1
Vlag van Engeland Wayne Jones 0 1
Vlag van Engeland Wes Newton 0 1
Vlag van Engeland Terry Jenkins 0 1
Vlag van Schotland Gary Anderson 0 1
Vlag van Oostenrijk Mensur Suljović 0 1
Vlag van Noord-Ierland Daryl Gurney 0 1
Vlag van Engeland Michael Smith 0 1

Nine-dart finishes[bewerken | brontekst bewerken]

Speler Jaar Ronde Resultaat Tegenstander
Vlag van Portugal José de Sousa 2020 Eerste ronde 6 – 3 Vlag van Nederland Jeffrey de Zwaan
Vlag van Australië Kyle Anderson 2017 Halve finale 10 – 11 Vlag van Nederland Michael van Gerwen
Vlag van Nederland Michael van Gerwen 2014 Halve finale 11 – 6 Vlag van Nederland Raymond van Barneveld
Vlag van Engeland Adrian Lewis 2011 Halve finale 11 – 10 Vlag van Nederland Raymond van Barneveld