Europese kampioenschappen wielrennen 2017

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Europese kampioenschappen wielrennen 2017
Parcours in en rond Herning
Gehouden in Vlag van Denemarken Herning
Jaar 2017
Data 2 t/m 6 augustus
Sport Wegwielrennen
Organisator UEC
Evenementen 12
Navigatie
2016     2018
Portaal  Portaalicoon   Sport

De Europese kampioenschappen wielrennen 2017 waren de 23e editie van de Europese kampioenschappen wielrennen die georganiseerd werden door de Union Européenne de Cyclisme (UEC). Ze werden van woensdag 2 tot en met zondag 6 augustus 2017 gehouden in en rond Herning (Denemarken). Het was het 21e kampioenschap met tijdrit, het 13e kampioenschap voor junioren en het tweede Europees kampioenschap voor elite mannen en vrouwen.

Wedstrijdschema[bewerken | brontekst bewerken]

De wedstrijden voor vrouwen elite en beloften werden gezamenlijk gehouden.

Discipline Datum Tijd Categorie Afstand
Tijdrit Woensdag 2 augustus 10:30u Vrouwen junioren 18,2 km
12:45u Mannen junioren 31,5 km
15:15u Vrouwen beloften
Donderdag 3 augustus 9:30u Vrouwen elite
12:15u Mannen beloften
15:00u Mannen elite 46,0 km
Wegrit Vrijdag 4 augustus 9:00u Vrouwen junioren 60,3 km (3)[1]
12:00u Vrouwen beloften 100,5 km (5)
16:00u Mannen junioren 120,6 km (6)
Zaterdag 5 augustus 9:00u Mannen beloften 160,8 km (8)
14:00u Vrouwen elite 120,6 km (6)
Zondag 6 augustus 11:00u Mannen elite 241,2 km (12)

Medaillewinnaars[bewerken | brontekst bewerken]

Victor Campenaerts met de mascotte van het Europese kampioenschap wielrennen na winst in de tijdrit voor mannen elite.
Marianne Vos won de wegwedstrijd voor vrouwen elite.
Mannen elite Goud Zilver Brons
Wegrit Vlag van Noorwegen Alexander Kristoff Vlag van Italië Elia Viviani Vlag van Nederland Moreno Hofland
Tijdrit Vlag van België Victor Campenaerts Vlag van Polen Maciej Bodnar Vlag van Ierland Ryan Mullen
Vrouwen elite Goud Zilver Brons
Wegrit Vlag van Nederland Marianne Vos Vlag van Italië Giorgia Bronzini Vlag van Rusland Olga Zabelinskaya
Tijdrit Vlag van Nederland Ellen van Dijk Vlag van België Ann-Sophie Duyck Vlag van Nederland Anna van der Breggen
Mannen beloften Goud Zilver Brons
Wegrit Vlag van Denemarken Casper Pedersen Vlag van Frankrijk Benoit Cosnefroy Vlag van Zwitserland Marc Hirschi
Tijdrit Vlag van Denemarken Kasper Asgreen Vlag van Denemarken Mikkel Bjerg Vlag van Frankrijk Corentin Ermenault
Vrouwen beloften Goud Zilver Brons
Wegrit Vlag van Denemarken Pernille Mathiesen Vlag van Noorwegen Susanne Andersen Vlag van Verenigd Koninkrijk Alice Barnes
Tijdrit Vlag van Denemarken Pernille Mathiesen Vlag van Denemarken Cecilie Uttrup Ludwig Vlag van Duitsland Lisa Klein
Mannen junioren Goud Zilver Brons
Wegrit Vlag van Italië Michele Gazzoli Vlag van Noorwegen Søren Wærenskjold Vlag van Duitsland Niklas Märkl
Tijdrit Vlag van Noorwegen Andreas Leknessund Vlag van Denemarken Julius Johansen Vlag van België Sébastien Grignard
Vrouwen junioren Goud Zilver Brons
Wegrit Vlag van Nederland Lorena Wiebes Vlag van Denemarken Emma Norsgaard Vlag van Italië Letizia Paternoster
Tijdrit Vlag van Italië Elena Pirrone Vlag van Italië Letizia Paternoster Vlag van Denemarken Emma Norsgaard

Medaillespiegel[bewerken | brontekst bewerken]

# Land Goud Zilver Brons Totaal
1 Vlag van Denemarken Denemarken 4 4 1 9
2 Vlag van Nederland Nederland 3 0 2 5
3 Vlag van Italië Italië 2 3 1 6
4 Vlag van Noorwegen Noorwegen 2 2 0 4
5 Vlag van België België 1 1 1 3
6 Vlag van Frankrijk Frankrijk 0 1 1 2
7 Vlag van Polen Polen 0 1 0 1
8 Vlag van Duitsland Duitsland 0 0 2 2
9 Vlag van Ierland Ierland 0 0 1 1
Vlag van Rusland Rusland 0 0 1 1
Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 0 0 1 1
Vlag van Zwitserland Zwitserland 0 0 1 1
Totaal 12 12 12 36

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]