Filipijns stekelvarken
| Filipijns stekelvarken IUCN-status: Kwetsbaar[1] (2018) Fossiel voorkomen: Laat-Pleistoceen tot heden | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Hystrix pumila (Günther, 1879) | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Filipijns stekelvarken op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Het Filipijnse stekelvarken (Hystrix pumila) is een stekelvarken.
Leefwijze
Deze soort is gevonden in bossen, aan bosranden en in graslanden. Soms worden oude mijnschachten als schuilplaats gebruikt. Wetenschappers hebben gezien dat het dier fruit eet. De leden van de Tagbanua-stam op Palawan maken veel jacht op dit dier; het stekelvarken wordt dan vaak uit zijn ondergrondse hol uitgegraven.
Verspreiding
Deze soort komt voor op de Filipijnse eilanden Palawan en Busuanga.
Verwantschap
Deze soort behoort samen met het Sumatraanse stekelvarken (H. sumatrae) en het Borneostekelvarken (H. crassispinis) tot het ondergeslacht Thecurus. Er zijn drie exemplaren bekend uit sedimenten uit het Laat-Pleistoceen (ruim 11000 jaar geleden). Hoewel dit dier op de Rode Lijst staat als "Veilig" (LC), is de status "Gevoelig" (NT) of "Onzeker" (DD) mogelijk beker op zijn plaats volgens wetenschappers die het dier op Palawan onderzocht hebben.[2]
Literatuur
- Esselstyn, J.A., Widmann, P. & Heaney, L.R. 2004. The mammals of Palawan Island, Philippines. Proceedings of the Biological Society of Washington 117(3):271-302.
- Woods, C.A. & Kilpatrick, C.W. 2005. Infraorder Hystricognathi. Pp. 1538-1600 in Wilson, D.E. & Reeder, D.M. (eds.). Mammal Species of the World: a taxonomic and geographic reference. 3rd ed. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2 vols., 2142 pp. ISBN 978-0-8018-8221-0
Bronnen, noten en/of referenties
|