Finale UEFA Women's Champions League 2023

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Finale UEFA Women's Champions League 2023
De finale wordt gespeeld in het Philips Stadion.
Verslag
Competitie UEFA Women's Champions League 2022–23
Datum 3 juni 2023
Stadion Philips Stadion
Locatie Eindhoven, Vlag van Nederland Nederland
Scheidsrechter Vlag van Wales Cheryl Foster
Toeschouwers 33.147
Vrouw van de wedstrijd Vlag van Spanje Patricia Guijarro
Weer Heldere avond
23 °C
25% luchtvochtigheid[1]
← Vorige     Volgende →
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

De UEFA Women's Champions Leaguefinale van het seizoen 2022/23 was de 22ste eindstrijd van het primaire toernooi van het Europees clubvoetbal voor vrouwen en de 14de sinds de naamsverandering. De voetbalwedstrijd werd op zaterdag 3 juni 2023 gespeeld tussen het Spaanse FC Barcelona en het Duitse VfL Wolfsburg in het Philips Stadion te Eindhoven met Cheryl Foster als scheidsrechter. FC Barcelona draaide een 0–2 achterstand na de rust om tot een 3–2 overwinning, won voor een tweede keer het toernooi, nam de titel over van Olympique Lyonnais en kwalificeerde zich voor de groepsfase van de UEFA Women's Champions League 2023/24.[2]

Organisatie[bewerken | brontekst bewerken]

Stadion[bewerken | brontekst bewerken]

De UEFA wees het Philips Stadion te Eindhoven in maart 2020 aan als stadion om de UEFA Women's Champions Leaguefinale van 2023 in te laten spelen.[3] Dat stadion werd in 1910 geopend en sinds 1916 bespeeld door PSV. Het biedt plaats aan 35.000 toeschouwers.[4] Nooit eerder werd de finale van de UEFA Women's Champions Leaguefinale in Nederland gespeeld. In het Philips Stadion werden eerder de UEFA Cupfinale van 2006 en drie wedstrijden op het EK 2000 gespeeld. Op 16 mei 2023 werd bekend dat deze finale de eerste sinds de naamsverandering van het toernooi is die uitverkocht is. Ook werd de wedstrijd de best bezochte vrouwenvoetbalwedstrijd in Nederland.[5]

Scheidsrechter[bewerken | brontekst bewerken]

De UEFA maakte op 22 mei 2023 bekend dat de Welshe Cheryl Foster was aangesteld als scheidsrechter voor de finale.[6] Eerder floot zij drie wedstrijden op het EK 2022. In het UEFA Women's Champions Leagueseizoen 2022/23 had zij al drie wedstrijden gefloten, waaronder de terugwedstrijd van de kwartfinale tussen VfL Wolfsburg en Paris Saint-Germain. De Ier Michelle O'Neill en de Nederlander Franca Overtoom aangesteld als haar assistent-scheidsrechters en de Engelse Rebecca Welch als vierde official. De Italiaan Massimiliano Irrati werd aangewezen als videoscheidsrechter en de Engelse Sian Massey-Ellis als zijn assistent.

Voorgeschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

FC Barcelona stond drie keer eerder in de finale van de UEFA Women's Champions League. Het won in 2021 van Chelsea LFC en verloor in 2019 en 2022 van Olympique Lyonnais. VfL Wolfsburg stond vijf keer eerder in de UEFA Women's Champions Leaguefinale. Het won in 2013 van Olympique Lyonnais en in 2014 van Tyresö FF. Het verloor in 2016, 2018 en 2020 van Olympique Lyonnais.

FC Barcelona en VfL Wolfsburg speelden vijf keer eerder tegen elkaar in de UEFA Women's Champions League. In de kwartfinales in 2014 won VfL Wolfsburg met 3–0 en 0–2, in de halve finales in 2020 won VfL Wolfsburg met 1–0 en in de halve finales in 2022 werd de heenwedstrijd door FC Barcelona met 5–1 gewonnen en werd de terugwedstrijd door VfL Wolfsburg met 2–0 gewonnen.[7]

FC Barcelona won elk van zijn voorgaande drie wedstrijden in de UEFA Women's Champions League in Nederland, waarvan één keer in Eindhoven, met 1–4 van PSV in de zestiende finales in 2020/21. Daarnaast won FC Barcelona in Enschede van FC Twente in de achtste finales in 2016 en 2017. VfL Wolfsburg speelde één eerdere UEFA Women's Champions Leaguewedstrijd in Nederland, die met 0–1 gewonnen werd van FC Twente in Enschede in de achtste finales in 2019/20.

Weg naar de finale[bewerken | brontekst bewerken]

Zie UEFA Women's Champions League 2022/23 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Vlag van Spanje FC Barcelona Route naar de finale Vlag van Duitsland VfL Wolfsburg
Groepsfase
FC Barcelona 9 – 0 Vlag van Portugal SL Benfica
FC Rosengård Vlag van Zweden 1 – 4 FC Barcelona
FC Barcelona 3 – 0 Vlag van Duitsland Bayern München
Bayern München Vlag van Duitsland 1 – 3 FC Barcelona
SL Benfica Vlag van Portugal 2 – 6 FC Barcelona
FC Barcelona 6 – 0 Vlag van Zweden FC Rosengård
Wedstrijden VfL Wolfsburg 4 – 0 Vlag van Oostenrijk Sankt Pölten
Slavia Praag Vlag van Tsjechië 0 – 2 VfL Wolfsburg
AS Roma Vlag van Italië 1 – 1 VfL Wolfsburg
VfL Wolfsburg 4 – 2 Vlag van Italië AS Roma
VfL Wolfsburg 0 – 0 Vlag van Tsjechië Slavia Praag
Sankt Pölten Vlag van Oostenrijk 2 – 8 VfL Wolfsburg
Pos Team Wed Ptn
1 Vlag van Spanje FC Barcelona 6 15
2 Vlag van Duitsland Bayern München 6 15
3 Vlag van Portugal SL Benfica 6 6
4 Vlag van Zweden FC Rosengård 6 0
Bron: UEFA
Kleuren: groen - winst thuisploeg; blauw - gelijkspel; rood - verlies thuisploeg.
Eindstand
Pos Team Wed Ptn
1 Vlag van Duitsland VfL Wolfsburg 6 14
2 Vlag van Italië AS Roma 6 13
3 Vlag van Oostenrijk Sankt Pölten 6 4
4 Vlag van Tsjechië Slavia Praag 6 2
Bron: UEFA
Kleuren: groen - winst thuisploeg; blauw - gelijkspel; rood - verlies thuisploeg.
Knock-outfase
AS Roma Vlag van Italië 0 – 1 FC Barcelona
FC Barcelona 5 – 1 Vlag van Italië AS Roma
FC Barcelona won over twee wedstrijden met 6–1
Kwartfinales Paris Saint-Germain Vlag van Frankrijk 0 – 1 VfL Wolfsburg
VfL Wolfsburg 1 – 1 Vlag van Frankrijk Paris Saint-Germain
VfL Wolfsburg won over twee wedstrijden met 2–1
Chelsea LFC Vlag van Engeland 0 – 1 FC Barcelona
FC Barcelona 1 – 1 Vlag van Engeland Chelsea LFC
FC Barcelona won over twee wedstrijden met 2–1
Halve finales VfL Wolfsburg 2 – 2 Vlag van Engeland Arsenal WFC
Arsenal WFC Vlag van Engeland 2 – 3 n.v. VfL Wolfsburg
VfL Wolfsburg won over twee wedstrijden met 5–4

FC Barcelona[bewerken | brontekst bewerken]

Caroline Graham Hansen maakte beide doelpunten van FC Barcelona in de halve finales.

FC Barcelona kwalificeerde zich voor de groepsfase van de UEFA Women's Champions League als kampioen van de Primera División en werd ingedeeld in een groep met Bayern München, FC Rosengård en SL Benfica. De eerste wedstrijd, in het Estadi Johan Cruyff tegen SL Benfica, leverde FC Barcelona een grote zege op. Binnen een minuut schoot Patricia Guijarro raak en een doelpunt van Aitana Bonmatí en een afstandsschot van Asisat Oshoala zorgden voor een 3–0 ruststand. Doelpunten van Mariona Caldentey, Ana-Maria Crnogorčević, tweemaal Geyse, Clàudia Pina en Oshoala verzorgden een eindstand van 9–0. Op bezoek bij FC Rosengård hielpen doelpunten van Bonmatí FC Barcelona aan een 0–2 voorsprong, maar in de blessuretijd van de eerste helft deed Olivia Holdt wat terug namens de Zweden. In de tweede helft schoot Caldentey FC Barcelona vanaf de middencirkel en uit de rebound naar een 1–4 overwinning. De eerste helft tegen Bayern München in Camp Nou bleef doelpuntloos, maar in de tweede helft kopte Geyse en schoten Bonmatí en Pina raak, waardoor FC Barcelona met 3–0 won. Twee weken later werd FC Barcelona in de Allianz Arena binnen tien minuten op een 2–0 achterstand gezet door Klara Bühl en Lina Magull. Lea Schüller vergrootte in de tweede helft de marge met een kopbal tot drie doelpunten. Geyse profiteerde vijf minuten later van balverlies van Maria Luisa Grohs, maar FC Barcelona's eerste nederlaag van het seizoen was een feit. FC Barcelona herstelde zich uit bij SL Benfica. Bij de start van de eerste helft kopte Irene Paredes raak en aan het eind van de eerste helft scoorde Pina. Binnen een uur kwam FC Barcelona op een 0–4 voorsprong via Bonmatí en Crnogorčević. Jéssica Silva en Cloé Lacasse scoorden vervolgens voor de thuisclub, maar tussendoor maakte Ana Seiça een eigen doelpunt en in de slotfase maakte Caldentey de 2–6. Dankzij deze zege plaatste FC Barcelona zich voor de knock-outfase. In de slotwedstrijd van de groepsfase won FC Barcelona met 6–0 van FC Rosengård, dankzij treffers van tweemaal Oshoala van dichtbij en Mapi León vanuit een vrije trap in de eerste helft en Fridolina Rolfö, Marta Torrejón en Paredes in de tweede helft, waardoor FC Barcelona de groep won.

In de kwartfinales werd FC Barcelona gekoppeld aan AS Roma. In het Olympisch Stadion maakte Salma Paralluelo het enige doelpunt. In de thuiswedstrijd kwam FC Barcelona op een 5–0 voorsprong door rake schoten van Rolfö, Léon, Oshoala en Guijarro en een kopbal van Rolfö. Een doelpunt van Annamaria Serturini voor AS Roma was niet genoeg om FC Barcelona uit te schakelen en dus trof FC Barcelona in de halve finales Chelsea LFC. Op Stamford Bridge werd een rake afstandsschot van Caroline Graham Hansen in de vierde minuut gevolgd door kansen voor beide teams, maar niet door doelpunten. In de terugwedstrijd in Camp Nou werd een nieuw vroeg doelpunt van Graham Hansen afgekeurd om een handsbal, maar in de tweede helft opende zij alsnog de score. Vier minuten later zette Guro Reiten Chelsea LFC weer op gelijke hoogte in de terugwedstrijd, maar de gelijkmaker van het tweeluik volgde niet. Zodoende kwalificeerde FC Barcelona voor zich de finale.

VfL Wolfsburg[bewerken | brontekst bewerken]

Ewa Pajor scoorde op weg naar de finale acht keer, waarvan zeven keer in de groepsfase.

VfL Wolfsburg kwalificeerde zich voor de groepsfase van de UEFA Women's Champions League als kampioen van de Bundesliga en werd ingedeeld in een groep met Slavia Praag, Sankt Pölten en AS Roma. VfL Wolfsburg opende de campagne met twee treffers van Ewa Pajor in het eerste kwartier met Sankt Pölten op bezoek. In de tweede helft schoot Lena Lattwein uit een rebound de 3–0 binnen en in de slotfase tekende Jill Roord voor de 4–0. Uit bij Slavia Praag won VfL Wolfsburg met 0–2, dankzij doelpunten van Jule Brand in de eerste helft en Pajor in de tweede helft, terwijl VfL Wolfsburg nog veel kansen onbenut liet. Op bezoek bij AS Roma scoorde Valentina Giacinti binnen drie minuten voor de thuisploeg. Pajor trok de stand een half uur later gelijk, maar geen van beide teams vond een winnende treffer. In de thuiswedstrijd kopte Pajor de openingstreffer binnen, waarna Sveindís Jane Jónsdóttir de voorsprong verdubbelde, maar nog in de eerste helft maakte Andressa Alves de aansluitingstreffer van grote afstand. In de tweede helft vergrootten kopballen van Lena Lattwein en Pajor vlak achter elkaar de score tot 4–1. AS Roma deed vervolgens wat terug via Sophie Roman Haug, maar kon de wedstrijd niet meer spannend maken. Met de zege plaatste VfL Wolfsburg zich voortijdig voor de knock-outfase. Het thuisduel met Slavia Praag bleef mede door een aantal reddingen van Olivie Lukášová doelpuntloos. VfL Wolfsburg sloot de groepsfase af als groepswinnaar na een doelpuntrijke uitzege tegen Sankt Pölten. In de rust had VfL Wolfsburg een 0–3 voorsprong, dankzij schoten van Lattwein en Marina Hegering van buiten het strafschopgebied en van Svenja Huth uit een rebound. In de tweede helft kwamen daar treffers van Pajor, Tabea Sellner, tweemaal Pia-Sophie Wolter en Pauline Bremer. Mateja Zver en Rita Schumacher.

In de kwartfinales werd VfL Wolfsburg gekoppeld aan Paris Saint-Germain. In het Parc des Princes maakte Dominique Janssen vanaf de penaltystip het enige doelpunt van de wedstrijd. Die strafschop werd toegekend na een handsbal van Élisa De Almeida, die daarvoor haar tweede gele kaart kreeg. In de terugwedstrijd werd een openingsdoelpunt van Kadidiatou Diani na ingrijpen van de videoscheidsrechter in de twaalfde minuut afgekeurd wegens handsbal. Acht minuten later maakte Alexandra Popp aan de andere kant wel het openingsdoelpunt. Weer tien minuten later maakte Diani de gelijkmaker. Later raakte VfL Wolfsburg tweemaal het houtwerk en kon Paris Saint-Germain geen gelijkmaker over twee wedstrijd maken, waardoor VfL Wolfsburg het in de halve finales mocht opnemen tegen Arsenal WFC. In de Volkswagen-Arena hadden Pajor en Jónsdóttir de Duitsers binnen 25 minuten aan een 2–0 voorsprong geholpen. Door een kopbal van Rafaelle Souza en een inglijder van Stina Blackstenius was het tweeluik echter in evenwicht voorafgaand aan de terugwedstrijd. In het Emirates Stadium opende Blackstenius de score, maar Roord bepaalde de ruststand op 1–1. Nadat een tweede doelpunt van Blackstenius door de videoscheidsrechter werd afgekeurd wegens buitenspel, kopte Popp VfL Wolfsburg naar een voorsprong. Een kopbal aan de andere kant van Jen Beattie zorgde voor een verlenging. In die verlenging raakte Katie McCabe de lat en in de slotfase maakte Bremer aan de andere kant het winnende doelpunt, Zodoende plaatste VfL Wolfsburg zich voor de finale.

Wedstrijd[bewerken | brontekst bewerken]

Verloop[bewerken | brontekst bewerken]

Binnen een minuut loste Patricia Guijarro het eerste schot op doel, maar Merle Frohms hield dat schot eenvoudig tegen. Twee minuten later profiteerde Ewa Pajor van balverlies van Lucy Bronze door de bal binnen te schieten van buiten het strafschopgebied. Nadat Irene Paredes en Caroline Graham Hansen op jacht naar een gelijkmaker de bal van dichtbij niet op doel konden krijgen, kopte Alexandra Popp aan de andere kant de 0–2 binnen uit een voorzet van Pajor. Vlak voor de rust voorkwam Merle Frohms een aansluitingstreffer van Salma Paralluelo. Binnen vijf minuten na de rust kwam FC Barcelona terug tot een 2–2 tussenstand. Guijarro schoot van afstand in eerste instantie nog in de handen van Frohms, maar vervolgens schoot zij raak na terugleggen van Graham Hansen en kopte zij raak uit een voorzet van Aitana Bonmatí. In de minuten die volgden, dwong Pajor Sandra Paños tweemaal tot een redding. In de zeventigste minuut bracht Fridolina Rolfö FC Barcelona op een 3–2 voorsprong, nadat Lynn Wilms de bal tegen het hoofd van Kathrin Hendrich aanschoot, Mariona Caldentey kapte en de bal passte naar Rolfö, die in een kansrijke positie stond. Zes minuten later werd een doelpoging van Bonmatí gevangen oor Frohms. In de laatste seconden kopte Pauline Bremer uit een hoekschop in de handen van Paños, waarna scheidsrechter Foster floot voor het eindsignaal.

Details[bewerken | brontekst bewerken]

3 juni 2023
16:00 (UTC+2)
FC Barcelona Vlag van Spanje 3 – 2 (0 – 2) Vlag van Duitsland VfL Wolfsburg Stadion: Philips Stadion, Vlag van Nederland Eindhoven
Toeschouwers: 33.147[2]
Scheidsrechter: Vlag van Wales Cheryl Foster
Assistenten: Vlag van Ierland Michelle O'Neill
Assistenten: Vlag van Nederland Franca Overtoom
Vierde official: Vlag van Engeland Rebecca Welch
Video-assistent: Vlag van Italië Massimiliano Irrati
AVAR: Vlag van Engeland Sian Massey-Ellis
Speler van de wedstrijd: Vlag van Spanje Patricia Guijarro[8]
Guijarro Goal 48'Goal 50'
Rolfö Goal 70'
Verslag Goal 3' Pajor
Goal 37' Popp
   
 
FC Barcelona
VfL Wolfsburg
DM 1 Vlag van Spanje Sandra Paños Aanvoerder
RA 15 Vlag van Engeland Lucy Bronze
CV 2 Vlag van Spanje Irene Paredes Kreeg in de 90+4e minuut geel 90+4'
CV 4 Vlag van Spanje Mapi León
LA 16 Vlag van Zweden Fridolina Rolfö
CM 14 Vlag van Spanje Aitana Bonmatí Kreeg in de 33e minuut geel 33' Werd na 90 minuten van het veld gehaald 90'
CM 21 Vlag van Engeland Keira Walsh Werd na 90 minuten van het veld gehaald 90'
CM 12 Vlag van Spanje Patricia Guijarro
RB 10 Vlag van Noorwegen Caroline Graham Hansen Werd na 79 minuten van het veld gehaald 79'
SP 17 Vlag van Spanje Salma Paralluelo Werd na 70 minuten van het veld gehaald 70'
LB 9 Vlag van Spanje Mariona Caldentey Werd na 79 minuten van het veld gehaald 79'
Wisselspelers:
DM 13 Vlag van Spanje Cata Coll
VD 3 Vlag van Spanje Laia Codina
VD 5 Vlag van Spanje Jana Fernández
VD 8 Vlag van Spanje Marta Torrejón
VD 22 Vlag van Spanje Nuria Rábano
MV 11 Vlag van Spanje Alèxia Putellas Werd na 90 minuten in het veld gebracht 90'
MV 23 Vlag van Noorwegen Ingrid Syrstad Engen Werd na 90 minuten in het veld gebracht 90'
MV 30 Vlag van Spanje Vicky López
AV 6 Vlag van Spanje Clàudia Pina Werd na 79 minuten in het veld gebracht 79'
AV 7 Vlag van Zwitserland Ana-Maria Crnogorčević Werd na 79 minuten in het veld gebracht 79'
AV 18 Vlag van Brazilië Geyse Werd na 70 minuten in het veld gebracht 70'
AV 19 Vlag van Spanje Bruna Vilamala
Coach:
Vlag van Spanje Jonatan Giráldez
DM 1 Vlag van Duitsland Merle Frohms
RA 2 Vlag van Nederland Lynn Wilms Werd na 84 minuten van het veld gehaald 84'
CV 4 Vlag van Duitsland Kathrin Hendrich Kreeg in de 21e minuut geel 21'
CV 6 Vlag van Nederland Dominique Janssen
LA 13 Vlag van Duitsland Felicitas Rauch
CM 5 Vlag van Duitsland Lena Oberdorf
CM 14 Vlag van Nederland Jill Roord Werd na 71 minuten van het veld gehaald 71'
AM 10 Vlag van Duitsland Svenja Huth Aanvoerder
RB 23 Vlag van IJsland Sveindís Jane Jónsdóttir Kreeg in de 77e minuut geel 77'
SP 9 Vlag van Polen Ewa Pajor Werd na 84 minuten van het veld gehaald 84'
LB 11 Vlag van Duitsland Alexandra Popp Kreeg in de 90+4e minuut geel 90+4'
Wisselspelers:
DM 30 Vlag van Duitsland Lisa Weiß
DM 77 Vlag van Polen Katarzyna Kiedrzynek
VD 3 Vlag van Slovenië Sara Agrež
VD 17 Vlag van Duitsland Kristin Demann
VD 24 Vlag van Duitsland Joelle Wedemeyer
VD 29 Vlag van Duitsland Jule Brand
VD 31 Vlag van Duitsland Marina Hegering Werd na 84 minuten in het veld gebracht 84'
MV 7 Vlag van Duitsland Pauline Bremer Werd na 84 minuten in het veld gebracht 84'
MV 8 Vlag van Duitsland Lena Lattwein Werd na 71 minuten in het veld gebracht 71'
MV 20 Vlag van Duitsland Pia-Sophie Wolter
AV 21 Vlag van Zweden Rebecka Blomqvist
AV 28 Vlag van Duitsland Tabea Sellner
Coach:
Vlag van Duitsland Tommy Stroot

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Spanje FC Barcelona Vlag van Duitsland VfL Wolfsburg
Doelpunten 3 2
Gele kaarten 2 3
Rode kaarten 0 0
Wissels 5 3
Schoten op doel 7 6
Schoten naast doel 10 1
Overtredingen 7 13
Hoekschoppen 5 1
Buitenspel 2 1
Geslaagde passes 503 231
Passnauwkeurigheid (%) 84 73
Balbezit (%) 61 39
Gelopen kilometers 112,1 114,8

Nasleep[bewerken | brontekst bewerken]

FC Barcelona werd na de eerdere eindzege in 2021 door de overwinning de zesde club die de UEFA Women's Champions League meerdere keren won, na Olympique Lyonnais, Eintracht Frankfurt, Umeå IK, VfL Wolfsburg en Turbine Potsdam. VfL Wolfsburg werd, na de eerdere verloren finales van 2016, 2018 en 2020, de eerste club die vier keer de finale verloor in de UEFA Women's Champions League. FC Barcelona werd het tweede team ooit dat een UEFA Women's Champions Leaguefinale won waarin het met twee doelpunten achter stond, nadat VfL Wolfsburg dat eerder deed in 2014. Popp werd na Ada Hegerberg de tweede speler die scoorde in vier verschillende finales van de UEFA Women's Champions League, nadat zij eerder had gescoord in de finales van 2014, 2016 en 2020.[9]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]