Francesc Masriera

Francesc (of Francisco) Masriera i Manovens (Barcelona, 21 oktober 1842 - aldaar, 15 maart 1902) was een Spaans kunstschilder en keramist. Hij werkte in een academische stijl en maakte ook naam met een aantal oriëntalistische werken.

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Masrierawas de zoon van kunstschilder en goudsmid Josep Masriera, die hem al vroeg stimuleerde in zijn voetsporen te treden. In 1867 vertrok hij samen met zijn oudste broer Josep naar Parijs, waar ze onder andere studeerden bij Alexandre Cabanel. Ook bezocht hij Londen, waar hij onder de indruk kwam van het werk van James McNeill Whistler. Hij maakte snel naam als portrettist en werkte in een door het estheticisme beïnvloedde academische stijl. In 1870 verbleef hij een poos in Genève, opnieuw samen met zijn broer, waar ze de kunst van het glazuren verder perfectioneerden. Later vestigde hij zich een tijdlang in Rome, waar hij aandacht trok met een aantal oriëntalistische werken. Rond 1880 keerde hij terug naar Spanje, waar hij belangrijke opdrachten kreeg en onder andere leden van de Koninklijke familie portretteerde.

In 1889 won Masriera een medaille tijdens de wereldtentoonstelling in Parijs. In zijn latere leven speelde hij een vooraanstaande rol in het Catalaanse culturele leven. Hij overleed in 1902, 59 jaar oud. Zijn werk is onder andere te zien in het Museu Nacional d'Art de Catalunya te Barcelona en het Museo Nacional del Prado te Madrid. Zijn zoon Lluís Masriera i Rosés (1872-1958) werd later een vooraanstaande Postimpressionistisch kunstschilder.^[1]