Gebruiker:Flipper39/Kladblok
| Golf op de Olympische Zomerspelen 2020 | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Gehouden in |  Tokio
| ||||||
| Jaar | 2021 | ||||||
| Data | 29 juli tot en met 7 augustus 2021 | ||||||
| Sport | Golf | ||||||
| Accommodatie(s) | Kasumigaseki Country Club | ||||||
| Deelnemers | 120 | ||||||
| Evenementen | 2 | ||||||
| |||||||
| |||||||
Golf is een van de sporten die beoefend worden op de Olympische Zomerspelen 2020 in Tokio, Japan. De onderdelen worden van 29 juli tot en met 7 augustus afgewerkt. Bij zowel de mannen als de vrouwen doen er zestig deelnemers mee.
Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]
De kwalificatiecriteria waren hetzelfde als in 2016. Het werd gebaseerd op de wereldranglijst van 21 juni bij de mannen en 28 juni 2021 bij de vrouwen. In totaal konden 60 deelnemers zich kwalificeren in zowel het mannen- als het vrouwentoernooi. De top-15 van beide seksen kwalificeerde zich, met een maximum van vier deelnemers per land. De overige plaatsen gingen naar de hoogst geplaatste golfers uit landen die nog niet twee deelnemers hadden. De IGF garandeerde minimaal een quotumplaats voor het gastland en voor elk continent (Afrika, Amerika, Azië, Europa en Oceanië).
Wedstrijdschema[bewerken | brontekst bewerken]
 Tafeltennis op de Olympische Zomerspelen 2020
| |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Gehouden in | Tokio
| ||||||
| Jaar | 2021 | ||||||
| Data | 24 juli tot en met 6 augustus 2021 | ||||||
| Sport | Tafeltennis | ||||||
| Accommodatie(s) | Tokyo Metropolitan Gymnasium | ||||||
| Landen | 24 | ||||||
| Deelnemers | 172 | ||||||
| Evenementen | 5 | ||||||
| |||||||
| |||||||
Tafeltennis is een van de sporten die beoefend worden op de Olympische Zomerspelen 2020 in Tokio, Japan. De onderdelen worden van 24 juli tot en met 6 augustus 2021 afgewerkt. Voor zowel de mannen als de vrouwen bestaat er een enkel- en dubbelspel. Ook is er een gemengd dubbelspel.
Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]
Als gastland kreeg Japan in totaal zes plaatsen toegewezen. Een team van drie spelers bij zowel de mannen als de vrouwen, waarvan er per geslacht ook nog één meedoet in de individuele onderdelen. Ook doen ze mee in het gemengd dubbelspel.[1]
Wedstrijdschema[bewerken | brontekst bewerken]
| Onderdeel↓ / Datum → | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Mannen enkel | V | ¼ | ½ | F | |||||||||||||
| Mannen team | V | ¼ | ½ | F | |||||||||||||
| Vrouwen enkel | V | ¼ | ½ | F | |||||||||||||
| Vrouwen team | V | ¼ | ½ | F | |||||||||||||
| Gemengd dubbel | V | ¼ | ½ | F | |||||||||||||
V Voorrondes ¼ Kwartfinales ½ Halve finales F Finale
Medaillewinnaars[bewerken | brontekst bewerken]
| Onderdeel |  Goud
|
 Zilver
|
 Brons
| |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Enkelspel (m) | ||||||
| Team (m) | ||||||
| Enkelspel (v) | ||||||
| Team (v) | ||||||
| Dubbel (gemengd) | ||||||
Medaillespiegel[bewerken | brontekst bewerken]
| Plaats | Land | NOC | Goud
|
Zilver
|
Brons
|
Totaal |
|---|
| Bronnen, noten en/of referenties
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Table Tennis at the 2020 Summer Olympics op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
|
Fort Sint Michiel is een van de acht forten op het eiland Curaçao en staat in het gelijknamige dorp Sint Michiel. Daarmee is het het enige fort dat niet in Willemstad staat.[1] Het ligt nabij de ingang van de Sint Michielsbaai op de zuidoever en is waarschijnlijk in 1701 gebouwd. Samen met eenzelfde geschutsbatterij aan de noordkant beschermde het de toegang tot de baai.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Jacques Cassard[bewerken | brontekst bewerken]
In 1717 werd Curaçao binnengevallen door boekanier Jacques Cassard. Pogingen van de Nederlanders om hem van het eiland te verjagen mislukten en ze moesten terugtrekken naar Willemstad. De kanonnen van het fort werden, vlak voor Jacques Cassard bij het fort aankwam, onbruikbaar gemaakt. Toen het niet lukte om hem van het eiland te krijgen werd er door de toenmalige gezaghebbers geld neergelegd, om hem alsnog weg te krijgen.[1][2][3] Het fort werd later niet veel meer gebruikt, maar verloor zijn waarde ook niet compleet, omdat het nog steeds gebruikt werd als ondersteuning van schepen die op de vlucht waren voor piraten.
Engelsen en Fransen op Curaçao[bewerken | brontekst bewerken]
In 1800 was het fort sterk bewapend, met twaalf kanonnen en diende zo als belangrijke verdediging.[3] Op 4 september werd het fort ingenomen door de Fransen die het tot 23 september behielden, waarna het weer in Nederlandse handen kwam. Deze hielden het fort nog ongeveer een maand vast, toen op 23 oktober het eiland aan de Engelsen werd gegeven. In 1802 werd, na de Vrede van Amiens het eiland teruggeven aan Nederland, die het fort opnieuw bewapenende. Toch werd in 1807 het fort opnieuw overgenomen door de Engelsen. Na de vele overnames werd het Verdrag van Londen in 1814 getekend en werd het fort in 1816 teruggegeven. Hierna is er met het fort op militair gebied niks meer gebeurd.[3]
Na 1816[bewerken | brontekst bewerken]
Het fort is na 1816 niet meer serieus gebruikt en het fort is tegenwoordig flink vervallen. Behalve planten, die het fort volledig hebben overwoekerd, en overgebleven banners en logo's van de Frente Obrero Liberashon, die er nog wel eens campagnebijeenkomsten hield, is er niet veel meer over.[2]
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 
| Sint-Martinus van Tourskerk | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||
De Sint-Martinus van Tourskerk in Philipsburg, Sint Maarten
| ||||
| Plaats | Philipsburg, Sint-Maarten | |||
| Gebouwd in | 1844 | |||
| ||||
De Sint-Martinus van Tourskerk is een rooms-katholieke kerk. De kerk staat op het Nederlandse deel van het eiland Sint-Maarten, op de Voorstraat 51 in Philipsburg.
De kerk werd in 1844 gebouwd. Door de groei van de stad moest de kerk meerdere keren uitgebreid worden en moesten er zelfs extra kerken bijgebouwd worden. Hierom werd er in 1933 geld gevraagd voor de uitbreiding van de kerk en werd deze uitbreiding op 30 mei 1952 gerealiseerd.[1]
De kerk is katholiek en valt daarmee onder het bisdom Willemstad. Naast de Sint-Martinus van Tourskerk zijn er nog twee andere rooms-katholieke kerk op het eiland; de Maria Sterre der Zeekerk in Simpson Bay en de Risen Christ Catholic Church in South Reward.[1]
-
Achterkant van de kerk -
Vooraanzicht van de kerk
.jpg)
| Bronnen, noten en/of referenties |
| Flipper39/Kladblok | ||||
|---|---|---|---|---|
.JPG)
| ||||
Fabio Mazzucco bij Parijs-Roubaix voor junioren in 2017
| ||||
| Persoonlijke informatie | ||||
| Geboortedatum | 14 april 1999 | |||
| Geboorteplaats | Este, Italië | |||
| Nationaliteit | Italiaanse | |||
| Lengte | 183 cm | |||
| Gewicht | 69 kg | |||
| Sportieve informatie | ||||
| Huidige ploeg | Bardiani CSF | |||
| Discipline(s) | Weg | |||
| Specialisatie(s) | sprinter | |||
| Ploegen | ||||
| 2018 2019 2020- |
Trevigiani Phonix-Hemus 1896 Sangemini Trevigiani Mg.k Vis Bardiani CSF | |||
| ||||
Fabio Mazzucco is een Italiaans wielrenner die anno 2020 voor Bardiani CSF rijdt. In 2020 reed hij voor het eerst een grote ronde, De Ronde van Italië.
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
In 2017 wan Mazzucco de Gran Premio dell'Arno en deed hij mee aan de wegwestrijd van de Wereldkampioenschappen wielrennen 2017 in Bergen en de Europese kampioenschappen wielrennen 2017 in Herning, waar hij bij het wereldkampioenschap 82e en bij het Europees kampioenschap 15e werd.
In 2018 reed hij bij Trevigiani Phonix-Hemus 1896 en in 2019 bij Sangemini Trevigiani Mg.k Vis. In 2019 won hij de derde etappe van de Baby Giro en de Grote Prijs van Poggiana.
In 2020 maakte Mazzucco de overstap naar Bardiani CSF. Hier reed hij grotere koersen, zoals Strade Bianche, Milaan-San Remo en de Ronde van Italië.
Palmares[bewerken | brontekst bewerken]
- 2017
- Gran Premio dell'Arno
- 2019
- Grote Prijs van Poggiana
- 3e etappe Baby Giro
Resultaten in voornaamste wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]
|
|
Ploegen[bewerken | brontekst bewerken]
- 2018 – Trevigiani Phonix-Hemus 1896
- 2019 – Sangemini Trevigiani Mg.k Vis
- 2020 – Bardiani CSF