Naar inhoud springen

Gebruiker:Lisa Roeland/Kladblok

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Geraardsbergen
Plaats in België Vlag van België
Geraardsbergen map detailed
Situering
Provincie Oost-Vlaanderen
Portaal  Portaalicoon   België

Oorlogsmonumenten in Geraardsbergen[bewerken | brontekst bewerken]

De oorlogsmonumenten in Geraardsbergen herdenkt mensen die inwonend of op het grondgebied aanwezig waren op de moment dat zij door het oorlogsgebeuren gesneuveld zijn. Ook de inwoners die sneuvelden op andere plaatsen worden niet vergeten.

Geraardsbergen zelf acht gedenktekens die een verwijzing maken naar slachtoffers uit zowel de Eerste Wereldoorlog als de Tweede Wereldoorlog. Buiten Geraardsbergen zijn er v wat deelgemeentes die een gedenkteken ter nagedachtenis van de oorlogsslachtoffers staan hebben. De verschillende monumenten zijn terug te vinden in diverse vormen. Zo hebben we bijvoorbeeld standbeelden, begraafplaatsen, gedenkplaatjes en meer. Deze vinden we verspreid terug in de straten van Geraardsbergen. Als wandelende burger of een gehaaste shopper merkt men deze monumenten vaak niet op en staat men niet stil bij de betekenis ervan. Dit komt omdat deze zodanig met het straatbeeld verweven zijn.








































Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste Wereldoorlog (1914-1918)[bewerken | brontekst bewerken]

31 juli 1914 was de dag waarop de Belgische regering de algemene mobilisatie afkondigde.

Op 4 augustus, datzelfde jaar, startte de ochtend met een Duitse inval. Zij kwamen België binnen bij Gemmenich, ter hoogte van Verviers. onder leiding van generaal Alexander von Kluck doortrok vervolgens op 22 augustus een deel van het Duitse 1ste leger langs Ninove, Geraardsbergen en Péruwelz onze streek door naar Condé. Echter stopte het oorlogsgeweld hier niet, zo trok het door tot over het gehele land. Tegen oktober 1914 was België in zijn geheel bezet, enkel een klein stukje gelegen aan de IJzer wist ongedeerd te blijven. Deze bezetting heeft dan ook vier jaar geduurd waarbij 44684 Belgische militairen gekwetst waren en er 13716 gesneuveld zijn.

Tweede Wereldoorlog (1940-1945)[bewerken | brontekst bewerken]

De tweede wereldoorlog staat vooral bekend als de Luchtoorlog. In Geraardsbergen bestonden de gesneuvelden en gewonden vooral uit bemanning van bommenwerpers die bij ons neergehaald zijn. Echter werden aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, 22 mei 1944, drie bommen van ongeveer 750 kilo boven Geraardsbergen los gelaten. Precies één bom vernielde vijftien huizen waarbij twaalf inwoners om het leven kwamen.

Ook deze oorlog heeft heel wat slachtoffers met zich meegebracht. Zo zijn er, samen met de vijftien gebombardeerde, 21 bemanningsleden van de bommenwerpers gesneuveld nadat drie vliegtuigen neergehaald zijn.

Wapenstilstand[bewerken | brontekst bewerken]

Na vier jaar bezet geweest te zijn was het moment daar. 11 november 1918 om 11 uur was namelijk het moment waarop de wapenstilstand ondertekend werd.

Slechts circa vijf minuten daarvoor, 10:55 uur Franse tijd, kwam de 15de en de 4de groep "auto canons" binnengereden, deze werden voorgegaan door het peloton Logelin van de Huzaren. Zij escorteerden de Franse generaal Lavigne-Delville, bevelhebber van de 4de cavaleriedivisie, Geraardsbergen binnen. Vervolgens maakten ook generaal Sarlange, commandant van het 4de regiment Huzaren, en kolonel Parrot, commandant van het 2de regiment Huzaren, hun intrede. Al deze troepen waren onderdeel van het Franse leger in België dat bestond onder Koning Albert als commandant van de legergroep van Vlaanderen.

Nadat iedereen aanwezig was, werd elk van deze drie verklaringen ondertekend. HIj moest ondertekend worden door generaal Lavigne-Delville samen de burgerlijke en geestelijke overheid van de stad, ook elke krijgsheer en deze zijn luitenants plaatsten hun handtekeningen. Deze gebeurtenis werd in het stadhuis te boeken gesteld.

Oorlogsgedenkteken Stationsplein[bewerken | brontekst bewerken]

Voorgeschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

In de eerste weken na de wapenstilstand ontstond het 'Komiteit tot het oprichten van een Gedenkmaal der slachtoffers van den Oorlog'. Hun wens om een herdenkingsmonument op het Stationsplein op te richten kwam voor in een brief gericht aan het Stadsbestuur. Deze brief was namelijk opgesteld na hun eerste vergadering op 16 december 1919, zij lieten er geen gras over groeien en maakten dit duidelijke door de volgende dag de brief al op de post te doen.

Een voorloper hierop, en dus ook een eerste herdenking, werd echter pas bijna een jaar later uitgevoerd. Zo ging op zaterdag 22 november de plechtige planting van een vrijheidsboom op de Markt door, hiermee probeerden men om de eeuwige gedachtenis aan de oorlogsslachtoffers te symboliseren.

Op 5 augustus 1920 dienden de leden van het Komiteit een verzoek tot onderhoud in bij de burgemeester en schepenen , hiervoor werd zo'n 15.000 fr. gevraagd. De Gemeenteraad gaf alvast zijn goedkeuring, en na de periode van één maand volgde ook de goedkeuring van de "Hoogere Overheid". Dit bedrag mochten ze besteden aan het oprichten van het monument.

De delegatie van de "Commission Royale des Monuments et des Sites" startten op 13 december 1920 een onderzoek op naar de meest geschikte plaats om dit monument te vestigen. In dit onderzoek kwamen twee voorstellen naar voren. Een eerste voorstel was dat van Paul Guillemin, lid van het Komiteit, om het monument bovenop de heuven van de Oudenberg te plaatsen. Dit voorstel werd afgewezen na een unanieme beslissing. Men vond namelijk dat dit geen geschikte plaats was om een Oorlogsmonument te plaatsen gezien de stad en het monument te ver elkaar zouden liggen en het dus enkel opgemerkt zou worden door zeldzame bezoekers. Het bescheidener voorstel kwam echter van Guillemin die het Stationsplein de ideale plaats vond. Het comité richtte enkele maanden later een prijskamp-tentoonstelling in het Stadhuis in. Een jury maakten aan de hand van ingebrachte ontwerpen een lijst op met de beste resultaten. Ondanks de uitslag van deze jury, koos "La Commission Royale des Monuments et des sites" voor de beeldhouwer Jules Vits en zijn maquette. Na het definitief aanvaarden van het voorstel met de laatste wijzigingen op 12 januari 1922, mocht Vits ijverig starten aan de uitvoering. Op Sint-Niklaasdag 1922 was het monument in zijn geheel afgewerkt.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

Het gedenkteken bevindt zich achter de waterbassin die al op het plein te zien is sedert 1894. Hiervoor had deze namelijk de functie om de brandweer voldoende water te kunnen bieden.

Dit oorlogsmonument is onthuld op 17 september 1922. De onthulling werd uitgevoerd door de Franse generaal Lavigne-Delville in de aanwezigheid van De Kerckhove als provinciegouverneur, diverse politici, geestelijk en burgerlijk overheden en enkele officieren. Hierna volgden dan ook enkele grootse feesten.

Het is overduidelijk dat de nationale trots enorm aanwezig was en iedereen er zich toe aangesproken voelde na de Eerste Wereldoorlog. Mensen konden de overwinning voelen en mee leven in de prestatie en heldenmoed van de soldaten. Het monument symboliseert he behoud van eigen volk, cultuur en de zelfstandigheid ervan, ook is de associatie met de gebeurtenissen errond sterk aanwezig.

Exterieur[bewerken | brontekst bewerken]

Het gedenkteken is verwerkt in de waterbassin van het Stationsplein. Op de voorzijde van het gedenkteken vinden we een vrouwenfiguur die de vrede weergeeft met aan haar linkerzijde een opgeëiste gesneuvelde en aan haar rechterzijde een gesneuvelde soldaat, beide liggend. Aan beide zijden van het voetstuk waar dit beeld op rust, ziet men een leeuw. Hiervoor bevindt zich dan de waterbassin met fontein in het midden. Op de achterzijde van dit gedenkteken is een lijst te vinden, deze lijst is een opsomming van alle gesneuvelden, burgerlijke slachtoffers, soldaten en opgeëisten tussen 1914-1918. Later werden ook de namen van de gesneuvelden en weerstanders tussen 1940-1945 hieraan toegevoegd. Ook de slachtoffers van het luchtbombardement op 22 mei 1944 mochten niet vergeten worden en zijn hier dus ook op terug te vinden. Boven hun hoofden vinden we de beschrijving "PAX 1914-1918" terug en onderaan hun voeten de bedanking "AAN ONZE HELDEN".

Ligging[bewerken | brontekst bewerken]

Stationsplein Geraardsbergen, Oost-Vlaanderen.

Bescherming[bewerken | brontekst bewerken]

Beschermd monument[bewerken | brontekst bewerken]

Dit monument is gekwalificeerd als beschermd monument "oorlogsmonument met waterbassin" en is geldig sedert 24 november 2011.

Vastgesteld bouwkundig erfgoed[bewerken | brontekst bewerken]

Dit monument is gekwalificeerd als vastgesteld bouwkundig erfgoed "waterbassin met oorlogsmonument, deze vaststelling wordt erkend sedert 09 november 2011.

Gedenkplaat Pro Patria[bewerken | brontekst bewerken]

Voorgeschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Om genoeg kracht te hebben en een stevig front te vormen tegen de Duitsers, had België voldoende soldaten nodig. Zo werden de mannelijke studenten in augustus 1914, van de schoolbanken gehaald om een korte opleiding te volgen als officier. Zij werden op pad gestuurd naar de vijand samen met de piotten.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

Deze gedenkplaat is dan ook een eerbetoon aan alle gesneuvelde oud-leerlingen van het Sint-Jozefsinstituut. De marmeren plaat is aangebracht aan een van de muren van het kloosterpand. Het ontwerp bestaat dan ook uit ideeën en uitvoeringen van enkele oud-leerlingen die tien jaar na de feiten de kans kregen hier mee aan te werken.

het gedenkteken werd dan ook op een feest in 1928 onthuld in het bijzijn van oud-leerling van het College van de Jozefieten in Melle alsook bekend als generaal Sellier de Moranville, minister Moyersoen, geestelijke en burgerlijke overheid en de familieleden van de slachtoffers.

De gedenkplaat heeft als basis een donkermarmeren steen met de namen van de oud-leerlingen gebeiteld op twee witmarmeren plaatjes, een ontwerp van oud-leerling Nestor Lequine. Floris De Cuyper uit Antwerpen was de oud-leerling die er een bronzen medaillon bijvoegde, deze kwam vervolgens in het midden van de steen. In dit medaillon zien we een voorstelling van de Heilige Jozef die een gesneuvelde soldaat de genade van het Heilig Hart aanbeveelt. De afwerking van de plaat is de bronzen omlijsting die samen met alle elementen een volmaakt geheel vormt.

Ligging[bewerken | brontekst bewerken]

Deze gedenkplaat hangt tot op de dag van vandaag nog steeds aan de muur van het Sint-Jozefsinstituut in Geraardsbergen.

Gedenkplaat van de gebroeders Van Raemdonck[bewerken | brontekst bewerken]

Voorgeschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Edward en Frans Van Raemdonck waren het symbool van broederschap voor de Vlaamse beweging. Beiden waren ze sergeant van de 6de Compagnie van het 24ste Linieregiment. De twee broers zijn samen met de Waalse korporaal Amé Fievez gesneuveld bij een nachtaanval in Steenstrate op 26 maart 1917. Er bestaan diverse monumenten en gedenkstenen voor deze broers, ze waren dan ook heel belangrijk voor heel Vlaanderen.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

Deze gedenkplaat hangt net onder de Pro Patria gedenkplaat. Deze bestaat uit een stuk steen met daarin de namen van deze twee gesneuvelde oud-leerlingen. De onthulling van de gedenkplaat nam plaats op 24 juli 1934.

Ligging[bewerken | brontekst bewerken]

We vinden de gedenkplaat dus ook terug op het Sint-Jozefsinstituut van Geraardsbergen, net onder het Pro Patria.

Isabelle Fischlowitz[bewerken | brontekst bewerken]

Voorgeschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Isabelle was de zus van pettenfabrikant en commandant van de Stedelijk Brandweer, Raphaël Fischlowitz. Isabelle was bekend als een beminnelijke dame en was bovenop ook een uitstekende pianiste en gaf hier ook les in. Zij is geboren in Geraardsbergen op 7 maart 1890. Men is niet zeker in welk jaar zij omgekomen is, maar naar alle waarschijnlijkheid zal dit in het jaar 1944 zijn. Zij is in gevangenschap genomen door de Duitsers. Deze hadden haar meegenomen naar Auschwitz, waar zijn dan ook omgekomen is.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

De gedenkplaat van Isabelle is een marmeren rechthoek met daarin de gegraveerde tekst "Hier meegenomen en weggevoerd door de Duitsers in het jaar 1941".

Ligging[bewerken | brontekst bewerken]

Voor haar gevangenschap heeft Isabelle altijd op de Vesten nummer 74 gewoond. Hier is dan ook deze gedenkplaat aan de huidgevel aangebracht.

Stedelijke Begraafplaats[bewerken | brontekst bewerken]

Voorgeschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft Geraardsbergen wederom heel wat slachtoffers gekend. Hier was dit dan vooral de bemanning doordat ze met drie van hun bommenwerpers neergehaald zijn. De Handley Page Halifax 426 Royal Canadian Aiforce werd neergehaald op 13 mei 1944 boven Schendelebeke door de Duitse nachtjager Hauptman. Een tweede vliegtuig was Lancaster Mki W4234 "DX-P"-57 Squadron ROYAL AIR FORCE, neergehaald boven Kakebeke nabij Sint-Maria-Lierde op 22 december 1942 door dezelfde nachtjager. Hierbij was slechts één persoon levend uit het voertuig gestapt, Sergeant Roden Pickford. Hij werd ontdekt en gewond gevangen genomen. Pas in 2000 werd er in Sint-Maria-Lierde een monument onthuld in het bijzijn van de betrokken families en leden van het 57 Squadron. Twee jaar later was er dan ook het derde voertuig, namelijk de Lancaster MK 2 LL652 "JI-C" Squadron. Deze is op 28 mei 1944 brandend neergestort in Schendelbeke.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

Wanneer je in Geraardsbergen de Stedelijk begraafplaats binnenwandelt zie je de eenentwintig gedenkstenen en graven van de bemanningsleden die zij toen verloren zijn. Deze zijn allemaal in dezelfde vorm en kleur gemaakt en hebben een gemeenschappelijke plaats in het begin van het kerkhof. De namen van de slachtoffers staan hier ook allemaal vermeld.

Ligging[bewerken | brontekst bewerken]

Deze gedenkstenen staan op de Stedelijke Begraafplaats van Geraardsbergen.

Halifax Motor[bewerken | brontekst bewerken]

Voorgeschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

BRISTOL HERCULES is een motor die afkomstig is van de HALIFAX LW 682. Dit is de bommenwerper die neergestort is in de nacht van 12 op 13 mei in 1944 om circa 01:00 uur 's nachts. Deze is neergehaald door Majoor Martin Drewes, nachtjager, in Schendelbeke.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

Het monument staat in het teken van de gevallen bemanning van deze bommenwerper. Het beeld is de motor van deze bommenwerper met hierrond een mooi afgewerkt kader met de tekst "Halifax". Ook vinden we aan de andere zijde van dit kader de namen terug van de gesneuvelden. Voor het monument kan men op een plaat de informatie over het vliegtuig en de bemanning terugvinden.

Ligging[bewerken | brontekst bewerken]

Het gedenkteken vinden we op de Astridlaan nummer 126, gelegen naast het tankstation en bandencentrale Dellanoit.

Priorij Hunnegem[bewerken | brontekst bewerken]

Voorgeschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Op 22 mei 1944, het einde van de Tweede Wereldoorlog waren daar de drie Engelse bombardementen. In de Hunnegem werd toen niemand verwond, even verderop was dit jammer genoeg wel het geval. De oude priorij was hierna een plaats waar slachtoffers wiens huis beschadigd was terecht konden voor eten, hier was een samenwerking actief van de zusters, het comité Winterhulp en enkele oud-leerlingen. Ook was het voorzien van kelders, velen van de buurtbewoners kwamen hier schuilen wanneer ze zich niet veilig voelden bij een alarmslag voor een nieuw bombardement.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

Het monument werd onthuld op de 75ste verjaardag van die donkere 22ste mei. De namen van de twaalf onschuldige slachtoffers staan gegrafeerd in dit monument zodat ze nooit vergeten zullen worden.

In samenwerking met de musea Hunnegem en Wings of Memory kwam dit monument, ontworpen en gerealiseerd door Stefaan Delannoit en Grafido, tot stand. Het monument is eigenlijk een beeld van een inslaande bom. Dit oorlogsmonument betekende dan ook direct de aanzet van een nieuw openluchtmuseum dat op het domein Hunnegem ingericht wordt. De naam "Priorij" is een verwijzing naar de zusters die er bijna 400 jaar verbleven hebben.

Ligging[bewerken | brontekst bewerken]

Dit monument samen met het museum vinden we terug in de Gasthuisstraat nummer 100 tot 106 te Geraardsbergen.

De Olifant[bewerken | brontekst bewerken]

Voorgeschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

In de Koloniale tijd zijn ook inwoners van Geraardsbergen naar Congo getrokken en zijn daar dan ook gesneuveld. Het beeld "De Olifant" is ontworpen geweest in opdracht van de Koloniale Kring. De uitvoering van dit gedenkteken werd toevertrouwd aan Theofiel L'Haire, hij was namelijk een uitstekende fotograaf en was heel erg begaan met architecturale versieringen.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

Dit monument werd in juni 1949 onthuld aan het stadspark van Geraardsbergen. Het is geen oorlogsgedenkteken zoals we de andere monumenten kennen. De trompende olifant op een stenen sokkel is een buitenbeetje omdat het een dubbel gevoel weergeeft. Met dit standbeeld is het nooit de bedoeling geweest om de koloniale tijd te verheerlijken, maar wel om de slachtoffers die Geraardsbergen toen verloren heeft te kunnen herdenken en hen nooit te vergeten. Hun namen staan dan ook vermeld op de plaat, samen met het citaat "gevallen in dienst van de beschaving".

Ligging[bewerken | brontekst bewerken]

Het monument bevindt zich echter ergens aan de stadsrand van Geraardsbergen, meer specifiek bovenaan de Vesten.

Deelgemeenten en hun gedenkplaten[bewerken | brontekst bewerken]

·        Goeferdinge: Gedenkmonument met namen van de gesneuvelden en opgeëisten (1914-1918) aan de ingang van het kerkhof.

·        Idegem: Gedenkplaat met namen van de soldaten en opgeëisten (1914-1918) aan de buitenmuur van de kerk.

·        Grimminge: Gedenkmonument met namen van de gesneuvelde inwoners (1914-1918) op de begraafplaats.

·        Moerbeke-Atembeke: Gedenkmonument met namen van de soldaten en inwoners (1914-1918) naast de kerk.

·        Onkerzele: Gedenkplaat met namen van de gesneuvelde inwoners (1914-1918) en een man uit de Luchtoorlog (1940-1945) in de kerk.

·        Nederboelare: Gedenkmonument met namen van de gesneuvelde soldaten en gemartelde opgeëisten (1914-1918) en Felicien Cauwel, een veldwachter van Nederboelare die door Duitsers meegenomen is en door het hoofd geschoten is voor het fort van Breendonck (1943) aan de kerk.

·        Ophasselt: Gedenkmonument met namen van gesneuvelde soldaten (1914-1918).

·        Overboelare:

o    a) Herinneringsplaat met namen van de gesneuvelden en opgeëisten (1914-1918) en de gesneuvelden van de Luchtoorlog (1940-194), aan de huisgevel van het pand nummer 238 aan de Groteweg en in de kerk.

o    b) "Hollands Monument": Gedenkteken van Nederlanders met het citaat "Hollandse Geëvacueerden danken hun Belgische vrienden". Een bedanking aan België voor de gastvrijheid (1940-1945) aan de hoek van de Groteweg en Kloosterstraat

o    c) Majoor Van Lierdelaan: Gedenkplaat en straatnaam die verwijst naar de piloot Remi Van Lierde die na zijn opleiding deelnam aan de oorlog (1940-1945) Groteweg.

·        Viane: Gedenkplaat met namen van de soldaten en slachtoffers van een brandbom in Moerbeke (1914-1918) aan de kerk.

·        Schendelbeke: Gedenkmonument met namen van de gesneuvelden, opgeëisten, Vaandel en Oudstrijdersbon (1914-1918)

·        Vloerzegem: Gedenkplaat met namen van de gesneuvelden (1914-1918) aan de buitenmuur van de kerk.

·        Smeerebbe: Gedenkplaat met namen van gesneuvelden (1914-1918) aan de buitenmuur van de kerk.

·        Waarbeke: Gedenkplaat met namen van de gesneuvelde inwoners (1914-1918) aan de buitenmuur van de kerk.

·        Zandbergen: Gedenkmonument met namen van de gesneuvelde soldaten en gestorven opgeëisten (1914-1918) en de achttien slachtoffers die elders gestorven zijn (1940-1945) aan de kerk.

·        Zarlardinge: Gedenkplaat met namen van de slachtoffers (1914-1918) in de lambrisering van de kerk.

·        Nieuwenhove: Arduinen gedenkplaat met de tekst "Uit dank; Nieuwenhove gespaard onder de oorlogen 1914-18 1940-45". Nieuwenhove was dan ook de enigste deelgemeente waar geen oorlogsslachtoffers gevallen waren.

Bronnenlijst[bewerken | brontekst bewerken]

Bronnen, noten en/of referenties

1. Gerardimontium. (2018, 30 april). Monumenten en oorlogsherinneringen in Geraardsbergen. Geraadpleegd op 22 december 2020, van https://www.gerardimontium.be/artikel/monumenten-en-oorlogsherinneringen-in-geraardsbergen/

2. Van Branden, G. (2010b). Oorlogsmonument met waterbassin. Geraadpleegd op 17 december 2020, van https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/212461

3. Editiepajot. (2018, 3 oktober). GERAARDSBERGEN - Oorlogsmonument ter nagedachtenis van 12 slachtoffers bombardement onthuld. Geraadpleegd op 23 december 2020, van https://editiepajot.com/regios/43/articles/61623

4. Wikipedia-bijdragers. (2020, 6 september). Lijst van onroerend erfgoed in Geraardsbergen. Geraadpleegd op 15 december 2020, van https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_onroerend_erfgoed_in_Geraardsbergen

5. Actueel. (z.d.). Geraadpleegd op 27 december 2020, van https://www.museahunnegem.be/actueel-2

6. Wikipedia-bijdragers. (2020a, 20 juni). Gebroeders Van Raemdonck. Geraadpleegd op 27 december 2020, van https://nl.wikipedia.org/wiki/Gebroeders_Van_Raemdonck

7. Stedelijke Culturele Raad Geraardsbergen. (1995). Burgerlijke openbare gebouwen van het stationsplein Geraardsbergen. In Burgerlijke openbare gebouwen van het stationsplein Geraardsbergen (pp. 35–40). Geraardsbergen, België: Ann De Backer.

8. Lion, J. (2017, 9 januari). Den Olifant ligt onder vuur, “heronthulling” monument zwengelt debat aan. Het Nieuwsblad. Geraadpleegd van https://www.nieuwsblad.be

9. W. (2020, 1 april). Monument voor bemanning Halifax LW682 OW-M, Bristol Herculesmotor. Geraadpleegd op 28 december 2020, van https://www.hangarflying.eu/erfgoedsites/monument-voor-bemanning-halifax-lw682-ow-m-bristol-herculesmotor/

10. Humbeek, F. (2019, 10 juni). Museum Luchtoorlog Wereldoorlog II in Geraardsbergen. Geraadpleegd op 27 december 2020, van https://www.hangarflying.eu/2019/06/museum-luchtoorlog-wereldoorlog-ii-in-geraardsbergen/

Afbeeldingen[bewerken | brontekst bewerken]

De grafzerken op de begraafplaats van Geraardsbergen ter ere van de gesneuvelde soldaten in Wereldoorlog 2.
Dit zijn de grafzerken met gegraveerde tekst voor de gesneuvelde soldaten uit de luchtoorlog in Geraardsbergen 1940-1945.
Dit is een marmeren gedenkplaat met de namen van de gesneuvelden door de luchtbombardementen tussen 1940-1945.
Dit is een symbool dat aan beide eindes van de voetstukken van de achterzijde van het monument te vinden zijn. Hierop staat het citaat "Oudstrijders aan Hunne wapenbroeders".
Zijaanzicht van de grafzerken van de gesneuvelde soldaten in 1940-1945 te Geraardsbergen.
Hier vinden we de voorkant van het oorlogsmonument met de bestaande waterbassin.
Dit is het gedeelte van de waterbassin dat pas toegevoegd is na de Eerste Wereldoorlog als gedenkteken.
Dit is een close-up van de achterzijde van het monument, hier zijn de namen te lezen van de gesneuvelden.
Dit is de achterzijde van het oorlogsmonument met waterbassin te Geraardsbergen
Dit is het gedenkteken ter ere van de gesneuvelden in Congo in zijn geheel.
Hierop vinden we de gesneuvelde inwoners terug die het leven gelaten hebben in Congo.
Op deze plaat kan men de uitleg en geschiedenis van het monument terugvinden.
Hier hebben de nonnen heel lang gewoond en ook zorg gedragen voor de families nadat ze getroffen waren door de bombardementen.
Dit is het gedenkmonument ter ere van de slachtoffers van de Halifax. De motor is origineel en in het monument verwerk na de vinding.
Dit zijn de namen van de gesneuvelde soldaten die zich in het vliegtuig bevonden op het moment dat het neergehaald is.
Dit is een informatieplaat dat plaatsvindt net voor het monument van de Halifax. Het legt uit wat er precies gebeurt is tijdens dit drama te Schendelbeke.
Dit is de gedenkplaat ter ere van Isabelle Fitschlowitz met het bijschrijft "Hier meegenomen en weggevoerd door de Duitsers in het jaar 1941.
Dit is de buitenkant van het gebouw waar de stukken van het musea opgeslagen zijn.
De aanduiding naar de musea van de Hunnegem met al zijn organisaties erop vermeld.
Dit is een gedenksteen ter ere van Walter-Willy Martens, soldaat-dienstplichtige inwoner van Geraardsbergen.
Dit is het huis waar Isabelle Fischlowitz gewoond heeft tot net voor ze meegenomen werd door de Duitsers.

Categorie:Monument historique Categorie:Geraardsbergen Categorie:Wereldoorlog België