Gebruiker:Mateo Chavez/Matthias De Groof

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Matthias De Groof[bewerken | brontekst bewerken]

Dr. Matthias De Groof is een Belgische filmmaker, onderzoeker en professor in de filmstudies en visuele culturen.[1][ Hij behaalde zijn diploma's in Filosofie aan het Hoger Instituut voor Wijsbegeerte van de KU Leuven, Internationale Betrekkingen aan de UCL en Filmstudies aan de UA.[1] Zijn doctoraat richtte zich op Afrikaanse cinema.[1]

Matthias De Groof is een academicus en filmmaker wiens werk internationaal erkend is. Zijn filmografie omvat werken zoals "Palimpsest," dat beschikbaar is op platforms zoals Dalton, AVA-Library, Rai Film en Kanopy. Een andere productie van De Groof is "Onder het Witte Masker," De film belicht thema's zoals kolonialisme en de perceptie van gekoloniseerden op bezetters.[2] De Groof regisseerde ook de film "Lobi Kuna" geregisseerd, beschikbaar op Arts.film, een platform dat toegewijd is aan kunstzinnige films.

Zijn films hebben de aandacht getrokken van internationale filmfestivals zoals het International Film Festival Rotterdam (IFFR), het Festival International du Film sur l'Art (FIFA) en de Berlinale.

De Groof draagt tevens bij aan het discours over Afrikaanse cinema en postkoloniale filmtheorie door zijn publicaties in tijdschriften en boeken, waaronder een boek over Patrice Lumumba in de kunsten.[1]

Filmografie[bewerken | brontekst bewerken]

2008: Jerusalem, The Adulterous Wife

2010: Lobi (Hier/Demain)

2018: Lobi Kuna (avant-hier/après-demain)

2018: Diorama

2019:Palimpsest of the Africa Museum

2021: Under The White Mask

2023: Pauline Lumumba

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  1. a b c d (en) De Groof, Matthias, Matthias de Groof. University of Antwerp. Geraadpleegd op 27 februari 2024.
  2. (en) Matthias De Groof, Onder Het Witte Masker. IMDB. Geraadpleegd op 28 maart 2024.

Palimpsest of the Africa Museum (film)[bewerken | brontekst bewerken]

Palimpsest of the Africa Museum is een documentairefilm geregisseerd door Matthias De Groof, die het evacuatie- en renovatieproces van het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika (RMCA) belicht.

Palimpsest
Regie Matthias De Groof
Producent Daniel De Valck
Scenario Matthias De Groof
Voice-over Jean Bofane
Muziek Ernst Reijseger
Montage Sebastien Demeffe
Cinematografie Matthias De Groof
Productiebedrijf Cobra-Films, Atelier Graphoui
Speelduur 69 minuten
Taal Frans, Nederlands (Nederlandse ondertitels)
Land België
Opnamelocaties Afrika Museum
Gewonnen prijzen Zilveren FILAF
Portaal  Portaalicoon   Film

Plot[bewerken | brontekst bewerken]

In 2013 sloot het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika de deuren voor renovatie. Naast fysieke verbeteringen aan het gebouw en de museumkasten, beoogde de renovatie de geest van het museum in lijn te brengen met hedendaagse waarden. Binnen COMRAF, een adviesraad, leidde het proces van dekolonisatie tot intense debatten.[1]

Terwijl het standbeeld van Leopold II werd ontmanteld, bleef zijn geest rondwaren door de gangen en zalen van het museum. De renovatie bood een kans om het bestaan en de missie van het Museum voor Midden-Afrika opnieuw te definiëren in een moderne context. Traditionele artefacten, opgezette dieren en stoffige objecten maakten plaats voor een meer allesomvattende, moderne kijk op Afrika.[1]

Het museum deed een beroep op de expertise van professionals en ging in dialoog met vertegenwoordigers van Afrikaanse organisaties verenigd onder de structuur van COMRAF. Het tentoonstellen van mineralen uit de Congolese bodem vereiste nu meer dan alleen een wetenschappelijke uitleg; het dwong tot reflectie op de gruwelijke omstandigheden waaronder deze hulpbronnen werden ontgonnen en hun ontwrichtende gevolgen voor de Congolese samenleving.[1]

Productie[bewerken | brontekst bewerken]

Palimpsest of the Africa Museum is een Belgische film geproduceerd door twee productiemaatschappijen, Cobra-Films en Atelier Graphoui.[2] De financiering van de film kwam van het Vlaams Audiovisueel Fonds. De productie werd afgerond op 15 mei 2019.[2]

Prijzen[bewerken | brontekst bewerken]

De film werd bekroond met een Zilveren FILAF op het Festival international du livre d'art et du film.[3]

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

De voice-over van de film werd ingesproken door de Congolese schrijver Jean Bofane.

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]
  1. a b c Palimpsest. DOCVILLE. Geraadpleegd op 29 februari 2024.
  2. a b (en) Palimpsest of the Africa Museum (2019). Geraadpleegd op 18 april 2024.
  3. (fr) FILAF 2020. filaf. Geraadpleegd op 18 april 2024.

Cobra-films[bewerken | brontekst bewerken]

Cobra-films
Rechtsvorm CVBA
Oprichting 1987
Oprichter(s) Anne Deligne

Daniel de Valck

Land Belgium
Hoofdkantoor Emile Bockstaellaan, 88 1020 Brussels
Sector Film
Website www.cobra-films.be/home.php
Portaal  Portaalicoon   Economie

COBRA Films is a film production company that resolutely chooses to produce auteur films, mainly within the realm of documentary and feature films. The production process covers all stages, from the initial idea to the complete completion of the project within an economically feasible framework.

History[bewerken | brontekst bewerken]

Founded in 1987 by Anne Deligne and Daniel De Valck, COBRA Films aims to support filmmakers in translating their personal vision into a true film project. Since 2015, Gilles De Valck and Francoise Hoste have been working within the company to develop their own film projects.

Vision[bewerken | brontekst bewerken]

The production house's focus is on guidance during all stages of a project's conception and realisation. In doing so, they recognise the fragility of this process and the importance of shared risk, especially in an often challenging economic context. COBRA Films aims to assist directors in conveying their experience and personal vision of the world through sincere film projects.

Filmography[bewerken | brontekst bewerken]

  • À contretemps
  • La Force diagonal
  • Une si longue marche
  • Les Lignes intérieures
  • Caught in the Rain
  • Palimpsest of the Africa Museum
  • Les Lunes rousses
  • Fahavalo, Madagascar, 1947
  • Lobi Kuna (Avant-hier/ après-demain)
  • Displaced
  • L’Histoire du cochon (et nous)
  • Saule Marceau
  • Tremor
  • The Horn
  • Les Éternels
  • Un petit tipota
  • Inside the Labyrinth
  • Battles
  • Depuis le retour
  • N – The Madness of Reason
  • See No Evil
  • Fierté nationale
  • Quand je serai dictateur
  • Les Tourmentes
  • L’Opéra du bout du monde
  • Standing Eagle
  • Dans le regard d’une bête
  • Spectres
  • Bruxelles-Kigali
  • Territoire perdu
  • Ex Voto
  • Ça rime et ça rame comme tartine et boterham
  • Parfum d’une fleur lointaine
  • Les Dormants
  • Chats errants
  • 56 fois et encore
  • Les Ballets de ci de là
  • Vous êtes ici
  • Au gré du temps
  • Le Cercle des noyés
  • Ms Völkerfreundschaft
  • Un pont sur la Drina
  • Mahaleo
  • Correspondances
  • Au-delà
  • Harimano
  • Kint
  • Tu seras communiste, mon fils !
  • Racines lointaines
  • L’Homme à moitié dégelé
  • Arbres
  • La Parenthèse et le retour en Bohême
  • Un passeport hongrois
  • L’Avant-Garde russe
  • L’Orient à petit feu
  • Saudade Do Futuro
  • Boma-Tervuren, le voyage
  • Roman de femmes
  • Pardevant notaire
  • Les Nouveaux Entrepreneurs russes
  • Vers la mer
  • Plutôt la vie
  • Mésanges aux boucles grises
  • Le Petit Bout du monde
  • Matamata et Pilipili
  • Le Bouillon d’Awara
  • Mon Pays au matin calme
  • Les Paysages croisés
  • La Sainteté Stéphane (1961-1986)
  • La Souris péremptoire
  • Maîtres de rues

Diorama (Film)[bewerken | brontekst bewerken]

"Diorama" is een kortfilm geregisseerd door Matthias de Groof. De film behandelt de renovaties in het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika in Tervuren, waar het personeel begon met het afbreken van de oude diorama's die tentoongesteld waren. Volgens de regisseur wordt deze handeling gepresenteerd als een allegorie voor de link tussen ecocide en kolonisatie.[1]

Diorama
Regie Matthias de Groof
Montage Matthias de Groof, Sebastien Demeffe
Productiebedrijf Cobra-films
Speelduur 34 minuten
Land België
Portaal  Portaalicoon   Film

Plot[bewerken | brontekst bewerken]

Het woord "diorama" betekent letterlijk "door datgene wat gezien wordt".[2] Het fungeert als een venster dat het leven zo waarheidsgetrouw mogelijk probeert weer te geven.

De film vindt plaats tijdens de renovaties van het Belgische koloniale museum.[1] Een van de opmerkelijke momenten in deze verandering is wanneer het museum personeel de diorama's vernietigt die ze al tientallen jaren hebben onderhouden.[1] Deze vernietiging dient als een allegorie van museologische en ecologische relaties, waarbij niet alleen de diorama's worden vernietigd, maar ook een koloniaal wereldbeeld.[1]

Productie[bewerken | brontekst bewerken]

De film werd geproduceerd door productiehuis Cobra-films.[3] De montage werd verricht door Matthias de Groof en Sebastien Demeffe.[4] Diorama werd gefilmd in het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika en was afgerond op 1 april 2018.[5]

Onder het Witte Masker: de film die Haesaerts had kunnen maken[bewerken | brontekst bewerken]

"Onder het witte masker: de film die Haesaerts had kunnen maken" is een film geregisseerd door Matthias de Groof. De film maakt gebruik van fragmenten uit "Under the Black Mask", een film uit 1958 over Congolese kunst, geregisseerd door de Belgische kunstenaar Paul Haesaerts en gekwalificeerd als koloniale propaganda.[6] Dit nieuwe werk stelt zich voor wat de maskers zouden hebben gezegd.[6]

Onder het Witte Masker: De film die Haesaerts had kunnen maken
Regie Matthias de Groof
Producent Daniel de Valck (Cobra-films)
Scenario Matthias de Groof
Voice-over Maravilha Munto
Muziek Neel Cockx
Cinematografie Art et Cinema
Productiebedrijf Cobra-films
Speelduur 9 minuten
Taal Lingala
Land België
Portaal  Portaalicoon   Film

Plot[bewerken | brontekst bewerken]

"Onder het Witte Masker" is een korte film die gebruikmaakt van fragmenten uit "Under The Black Mask", een film uit 1958 over Congolese kunst, geregisseerd door de Belgische kunstenaar Paul Haesaerts en beschouwd als koloniale propaganda.[7] Deze nieuwe film stelt zich voor wat de maskers, nu onderwerpen en niet langer objecten, zouden zeggen.[7] "Onder het Witte Masker" beperkt zich tot elementen die al bestonden in 1958.

Productie[bewerken | brontekst bewerken]

De film werd geproduceerd door Cobra-films met hulp van de Museum aan de Stroom.[7] De maskers die in de film worden gebruikt, zijn afkomstig uit het Museum aan de Stroom.[8] Daarnaast wordt Aimé Césaire's boek "Discourse on Colonialism" in het Lingala besproken.[9]

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

De film is te zien op de New York Times series genaamd Op-Docs.[10]

Lobi Kuna (The day before yesterday/day after tomorrow)[bewerken | brontekst bewerken]

"Lobi Kuna" is een film geregisseerd door Matthias de Groof, een filmmaker en academicus die al vaker werken heeft gemaakt over kolonialisme. De film vertelt het verhaal vanuit het perspectief van fotograaf Mekhar Kiyoso, die zich in het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika bevindt voor een fotoshoot.[11] Zijn blik wordt al snel verstoord wanneer hij door zijn lens het macabere museum aanschouwt als een mausoleum van zijn cultureel erfgoed.[11] Terwijl hij bezeten raakt door de artefacten, herinnert hij zich dat hij ervan vervreemd is geraakt.[11]

Lobi Kuna (the day before yesterday/day after tomorrow)
Regie Matthias de Groof
Scenario Mehkar Azari Kiyoso en Matthias De Groof
Hoofdrollen Mohamed Boujarra, Francis Mampuya, Bart Maris, Jean Katambayi Mukendi, Mekhar Azari Kiyoso, Kjell Bracke
Muziek Pol van Laer
Montage Sebastien Demeffe en Kwinten Gernay
Productiebedrijf Cobra-Films, Mutotu Films en l'atelier Graphoui
Speelduur 45 minuten
Taal Frans
Land België en D.R. Congo
Gewonnen prijzen Beste experimentele Film
Portaal  Portaalicoon   Film

Plot[bewerken | brontekst bewerken]

Fotograaf Mekhar Kiyoso is in het Afrika-museum voor een standaard fotoshoot. Zijn perspectief raakt echter verstoord wanneer hij door zijn lens het macabere museum ziet als een mausoleum van zijn cultureel erfgoed.[12] Naarmate hij hierdoor geleidelijk bezeten raakt, herinneren zijn gedachten hem aan zijn vervreemding van zijn erfgoed.[12] "Lobi Kuna", wat in het Lingala zowel overmorgen als eergisteren betekent, vertelt het verhaal van zijn omarming van het verleden om zichzelf in de toekomst te projecteren, dit terwijl het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika in Tervuren een metamorfose ondergaat door renovaties.[12]

Productie[bewerken | brontekst bewerken]

"Lobi Kuna" werd geproduceerd door verschillende productiehuizen. Cobra-films was hoofdzakelijk verantwoordelijk voor de productie, maar de productiehuizen l'Atelier Graphoui en Mutotu Films hebben ook aan dit project bijgedragen als co-producenten.[11] De financiering werd mede mogelijk gemaakt door het Vlaams Audiovisueel Fonds.[11] De opnames vonden zowel plaats in België als in de Democratische Republiek Congo.[11]

Prijzen[bewerken | brontekst bewerken]

Lobi Kuna heeft de prijs van "Beste Experimentele film" gewonnen op de Brussels Independent Film Festival.[13]

  1. a b c d Three films on the Africa Museum: PALIMPSEST, LOBI KUNA and DIORAMA | BUALA. www.buala.org. Geraadpleegd op 18 april 2024.
  2. (6 maart 2024). Diorama (model). Wikipedia.
  3. Diorama. Berlinale. Geraadpleegd op 18 april 2024.
  4. Three Films on the Africa Museum. Geraadpleegd op 18 april 2024.
  5. Volgens Matthias de Groof, (Matthias de Groof, persoonlijke communicatie, 4 april 2024).
  6. a b (en) Onder het witte masker: de film die Haesaerts had kunnen maken | Under the White Mask: The Film That Haesaerts Could Have Made - Forum Expanded 2022. www.berlinale.de. Geraadpleegd op 18 april 2024.
  7. a b c (en) Under The White Mask: The Film That Haesaerts Could Have Made. (2021). Geraadpleegd op 18 april 2024.
  8. Samenwerking | MAS | Museum aan de Stroom. mas.be. Geraadpleegd op 18 april 2024.
  9. (en) Onder Het Witte Masker: de Film Die Haesaerts Had Kunnen Maken (Short 2020) - Plot - IMDb. Geraadpleegd op 18 april 2024.
  10. (en) Groof, Matthias De, "Video: Opinion | Under the White Mask: The Film That Haesaerts Could Have Made", The New York Times, 9 januari 2024. Geraadpleegd op 18 april 2024.
  11. a b c d e f (en) Lobi Kuna (the day before yesterday / day after tomorrow) (2018). Geraadpleegd op 18 april 2024.
  12. a b c Matthias de Groof, Bart Maris, Kjell Bracke, Mehkar Azari Kiyoso, Lobi Kuna: The Day Before Yesterday/The Day After Tomorrow.
  13. (en) 2019 edition | Brussels Independent Film Festival. Brussels Independent. Geraadpleegd op 18 april 2024.