Gelobde heikorst
| Gelobde heikorst | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Baeomyces placophyllus Ach. (1803 [1]) | |||||||||||||||
Gelobde heikorst op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
De gelobde heikorst (Baeomyces placophyllus) is een korstmos behorend tot de familie Baeomycetaceae. Hij groeit op de grond.[2]
Determinatie[bewerken | brontekst bewerken]
Het thallus vormt rozetten, met een schubachtig centrum en lobvormige, bladachtige randen. De lobben liggen dicht op het substraat en alleen aan de uiteinden verhoogd. De hoofdlobben zijn tot 5 mm breed, grijsachtig groen, witachtig of okerkleurig wanneer droog, enigszins bedekt met een poederachtige laag. De randen hebben bleekwitte isidiën of papillen, die uitgroeien tot schubben. De kleur van het korstmos varieert afhankelijk van de vochtigheid. Het heeft kleine apotheciën, die een diameter tot 4 mm kunnen hebben. De kleur van de apotheciën kan variëren van licht okerkleurig bruin tot bruinrood. De structuur van het korstmos bestaat uit verschillende lagen, waaronder een cortex (buitenlaag) en een algenlaag.[3]
Het heeft de volgende kenmerkende kleurreacties: C-, K+ (geel), KC+ (oranje), P+ (oranje), UV+ (bleek geel).
De asci zijn 8-sporig, cilindrisch, dunwandig, de top afgeknot, met een slecht gedifferentieerde, niet-amyloïde tholus. De ascosporen zijn 1(-2)-cellig, hyaliene, spoelvormig en meten 8-14(-16) x (2-)3-4(-5,5) µm.[4] Conidiën (geslachtelijke sporen) zijn niet bekend voor deze soort.[3]
Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]
In Nederland staat de gelobde heikorst op de rode lijst in de categorie 'verdwenen'.[2]
| Bronnen, noten en/of referenties |