Genten (vogels)
Genten | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Sula dactylatra (Maskergent) | |||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||
| |||||||||
Familie | |||||||||
Sulidae Reichenbach, 1849 | |||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||
Genten op Wikispecies | |||||||||
(en) World Register of Marine Species | |||||||||
|
Genten (Sulidae), ook wel rotspelikanen genoemd, zijn een familie van 70-85 cm grote stootduikende zeevogels uit de orde van de Suliformes.[1] De familie telt 10 nog bestaande soorten.
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]Genten hebben een torpedovormig lichaam met een dicht verenkleed. De lange, forse snavel heeft gekartelde zijranden. Met de lange, puntige vleugels hebben genten een grote spanwijdte van 140 cm, zoals bij de roodpootgent (Sula sula) en de bruine gent (Sula leucogaster), tot 175 cm bij de soorten van het geslacht Morus (jan-van-genten). Genten hebben korte poten en zwemvliezen tussen alle vier de tenen.
Leefwijze
[bewerken | brontekst bewerken]Voedsel, vooral vis, wordt op zee gezocht. Vissen worden stootduikend vanuit de lucht gevangen. De bruine gent (Sula leucogaster) voedt zich ook met pijlinktvissen.
Voortplanting
[bewerken | brontekst bewerken]Het bultvormige nest is samengesteld uit allerlei planten, verstevigd met uitwerpselen, en wordt door de meeste soorten op de rotsen of op begroeide hellingen gebouwd. Alleen de roodpootgent (Sula sula) bouwt zijn nest niet op de grond, maar in een boom. Het legsel bestaat uit een enkel ei, dat door beide ouders zes weken lang wordt bebroed.
Verspreiding en leefgebied
[bewerken | brontekst bewerken]Genten zijn vooral in tropische streken te vinden, maar ook in Groot-Brittannië komen ze voor. De bruine gent (Sula leucogaster) leeft vooral op eilanden voor de kust, en op eilanden met een droog klimaat nestelen vaak grote groepen maskergenten (Sula dactylatra).
Taxonomie
[bewerken | brontekst bewerken]De volgende geslachten zijn bij de familie ingedeeld:[1]
Cladogram
[bewerken | brontekst bewerken]Sulidae (genten) |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Naar Friesen, V.L. (2002)[2]
- BirdLife International 2006. Sula tasmani. In: IUCN 2006. 2006 IUCN Red List of Threatened Species. <www.iucnredlist.org>. Downloaded on 11 May 2006.
- ↑ a b Gill, F. & D. Donsker (Eds). (2013). IOC World Bird List (v 3.5).
- ↑ (en) Friesen, V.L. et al, 2002. Molecular Support for Species Status of the Nazca Booby (Sula granti) The Auk 119(3):820–826 full text