Geringde wormsalamander
| Geringde wormsalamander IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2010) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Geringde wormsalamander (Siphonops annulatus) | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Siphonops annulatus Mikan, 1820 | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Geringde wormsalamander op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De geringde wormsalamander[2] (Siphonops annulatus) is een amfibie uit de familie Siphonopidae.[3] De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Johann Christian Mikan in 1820. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Caecilia annulata gebruikt.
Uiterlijke kenmerken
Zijn relatief kort, gedrongen lichaam is donkerblauw met lichtblauwe ringgroeven. Het lichaam vertoont uiterlijk veel gelijkenis met een regenworm. De lichaamslengte bedraagt 20 tot 40 centimeter.
Levenswijze
Het voedsel van deze volledig terrestrische wormsalamander bestaat hoofdzakelijk uit wormen en andere ongewervelden, die hij vindt op reukzin dankzij zijn tentakels. Bij bedreiging scheidt hij een smerig smakend goedje af.
Voortplanting
De eieren worden in de grond afgezet. De jongen lijken al direct op de ouderdieren maar zijn een stuk kleiner.
Verspreiding en leefgebied
Deze soort komt voor in het noorden van Zuid-Amerika.[4]
Referenties
- ↑ (en) Geringde wormsalamander op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ Grzimek, Bernhard (1971). Het leven der dieren deel V: Vissen (II) en amfibieën. Kindler Verlag AG, Pagina 411. ISBN 90 274 8625 5.
- ↑ American Museum of Natural History, Siphonops annulatus.
- ↑ Amphibia Web, Siphonops annulatus.
Bronnen
- (en) - American Museum of Natural History - Siphonops annulatus - Website Geconsulteerd 13 maart 2016
- (en) - Amphibiaweb - Siphonops annulatus - Website
- (nl) - David Burnie (2001) - Animals, Dorling Kindersley Limited, London. ISBN 90-18-01564-4 (naar het Nederlands vertaald door Jaap Bouwman en Henk J. Nieuwenkamp).