Goedamakarigebergte
| Goedamakarigebergte | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
De kop van het Goedamakarigebergte, het Tsjaoechi massief.
Links de Oost-Tsjaoechi top. | ||||
| Hoogste punt | Oost-Tsjaoechi (3644 m) | |||
| Lengte | 60 km | |||
| Breedte | 15 km | |||
| Land | Georgië, Rusland | |||
| Locatie | Ratsja-Letsjchoemi en Kvemo Svaneti, Zuid-Ossetië, Noord-Ossetië-Alanië | |||
| Coördinaten | 42° 24′ NB, 44° 49′ OL | |||
| Onderdeel van | Grote Kaukasus | |||
| Type | hooggebergte | |||
  | ||||
| ||||
Het Goedamakarigebergte (Georgisch: გუდამაყრის) is een circa 40 kilometer lange noord-zuid-georiënteerde sub-bergketen aan de zuidkant van de Grote Kaukasus in het noorden van Georgië met een breedte van maximaal 15 kilometer. Het ligt geheel in de gemeente Doesjeti in de regio (mchare) Mtscheta-Mtianeti.
Het gebergte vormt de waterscheiding tussen enerzijds de Witte (Mtioeleti) Aragvi en Zwarte (Goedamakari) Aragvi rivieren (samen Aragvi vanaf Pasanaoeri), en de Chevsoer Aragvi en Psjavi Aragvi anderzijds. De verschillende Aragvi-takken komen bij het Zhinvali-stuwmeer samen. Het stuwmeer is het zuidelijke uiteinde van de bergketen die in het noorden begint als aftakking van de Grote Kaukasus-hoofdkam in het prominente Tsjaoechi-massief. De Oost-Tsjaoechi (3644 m) is het hoogste punt van het Goedamakarigebergte.[1]
Vanaf het Tsjaoechi-massief daalt de hoogte van het gebergte geleidelijk tot de zuidelijkste berg Chmali (2144 m). Andere bergen zijn van noord naar zuid Satsjali (2910 m), Saorbe (2518 m), Laghismta (2602 m) en Sacharonosmta (2344 m). De Pchitoeri-pas (2653 m) is de noordelijkste wandelpas dwars over het gebergte tussen de historische (vallei)regio's Goedamakari en Chevsoeretië. Een zuidelijker pas is de Oekantba van 2334 meter boven zeeniveau. Er zijn geen wegen over het gebergte.
Het gesteente van de bergkam is gevormd in het Midden- en Late-Jura, waarbij het noorden bestaat uit leisteen, zandsteen, kalksteen en argilliet en het zuiden uit flysch. In de noordelijke gebieden boven 3000 meter zijn glaciale sporen van het laat-pleistoceen. De hellingen van het gebergte zijn begroeid met gemengde loofbossen, maar op de hoge delen zijn (sub)alpiene weiden te vinden.
- ↑ (en) Levan Tielidze, Ramin Gobejishvili, Levan Maruashvili en Nikoloz Astakhov (2019). Geomorphology of Georgia. Springer, "10 Eastern Greater Caucasus", 182,183. ISBN 978-3-319-77764-1. Gearchiveerd op 28 oktober 2021. Geraadpleegd op 17 november 2021.
