Grand Prix Formule 1 van Duitsland 1976

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Grand Prix Formule 1 van Duitsland 1976 werd gehouden op 1 augustus 1976 op de Nürburgring. Dit was de laatste F1 Grand Prix op dit deel van het circuit (huidige Nordschleife). Tegen 1984 was de nieuwe Nürburgring (GP-Strecke) af. In de tussentijd nam de Duitse Grand Prix plaats op de Hockenheimring.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]

James Hunt pakte de pole-position, voor Niki Lauda, Patrick Depailler en Hans Stuck. Clay Regazzoni vertrok vanaf de vijfde plaats met achter zich Jacques Laffite, Carlos Pace, Jody Scheckter, Jochen Mass en Carlos Reutemann.

Race[bewerken | brontekst bewerken]

Net voor de race begon het te regenen, waardoor de meeste rijders, behalve Jochen Mass, op natweer-banden vertrokken. Bij de start nam Regazzoni de leiding, voor Hunt, Mass en Laffite. Regazzoni spinde in de eerste ronde, waardoor hij terugviel naar de vierde plaats. Bij het eind van de eerste ronde veranderde het weer opnieuw en werd het droog, waardoor alle rijders opnieuw binnenkwamen in de pits. Mass werd hierdoor tweede achter Ronnie Peterson, die besloot nog een ronde op natweer-banden te rijden. Aan het eind van de tweede ronde reed Mass voor Gunnar Nilsson, die besloot niet te stoppen, en Hunt.

Lauda was wel in de pits gegaan en probeerde de verloren tijd goed te maken. In de Bergwerk-bocht verloor Lauda de controle over zijn wagen en spinde door de vangrails. De wagen, die intussen in brand stond, botste terug op de baan. Guy Edwards kon de Ferrari net vermijden, terwijl Harald Ertl en Brett Lunger beiden tegen de wagen botsten. Alle drie de rijders stopten en probeerden Lauda uit de wagen te halen. Ook Arturo Merzario stopte nadat hij het wrak zag. Lauda had zware brandwonden opgelopen en vocht een aantal dagen voor zijn leven in het hospitaal.

De race werd stopgezet na het ongeval en opnieuw gestart met twintig wagens. Ertl en Lunger konden niet meer starten, Chris Amon wilde niet meer starten. Hunt nam de leiding voor Regazzoni, Scheckter, Depailler en Pace. Peterson crashte zwaar, terwijl ook Regazzoni nog eens spinde, waardoor Depailler van de baan ging. Pace ging voorbij Scheckter en eindigde de eerste ronde als tweede. In de tweede ronde ging Scheckter opnieuw voorbij de Braziliaan en ook Regazzoni ging hem voorbij. Vittorio Brambilla crashte door een remprobleem. Mass maakte hier gebruik van en ging voorbij Nilsson in de vijfde en Pace in de tiende ronde. In de twaalfde ronde spinde Regazzoni opnieuw en Mass en Pace pakten respectievelijk de derde en vierde plaats. Nilsson werd vijfde en Stommelen zesde.

Chris Amon beëindigde zijn carrière onmiddellijk na de race.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Nummer Rijder Team Ronden Tijd/Opgave Startplaats Punten
1 11 Vlag van Verenigd Koninkrijk James Hunt McLaren-Ford 14 1:41:42.7 1 9
2 3 Jody Scheckter Tyrrell-Ford 14 + 27.7 8 6
3 12 Vlag van Duitsland Jochen Mass McLaren-Ford 14 + 52.4 9 4
4 8 Vlag van Brazilië Carlos Pace Brabham-Alfa Romeo 14 + 54.2 7 3
5 6 Vlag van Zweden Gunnar Nilsson Lotus-Ford 14 + 1:57.3 16 2
6 77 Vlag van Duitsland Rolf Stommelen Brabham-Alfa Romeo 14 + 2:30.3 15 1
7 28 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Watson Penske-Ford 14 + 2:33.9 19
8 16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Pryce Shadow-Ford 14 + 2:48.2 18
9 2 Vlag van Zwitserland Clay Regazzoni Ferrari 14 + 3:46.0 5
10 19 Vlag van Australië Alan Jones Surtees-Ford 14 + 3:47.3 14
11 17 Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Jarier Shadow-Ford 14 + 4:51.7 23
12 5 Vlag van Verenigde Staten Mario Andretti Lotus-Ford 14 + 4:58.1 12
13 30 Vlag van Brazilië Emerson Fittipaldi Fittipaldi-Ford 14 + 5:25.2 20
14 40 Vlag van Italië Alessandro Pesenti-Rossi Tyrrell-Ford 13 + 1 Ronde 26
15 25 Vlag van Verenigd Koninkrijk Guy Edwards Hesketh-Ford 13 + 1 Ronde 25
DNF 20 Vlag van Italië Arturo Merzario Wolf-Ford 3 Remmen 21
DNF 9 Vlag van Italië Vittorio Brambilla March-Ford 1 Ongeluk 13
DNF 4 Vlag van Frankrijk Patrick Depailler Tyrrell-Ford 0 Ongeluk 3
DNF 7 Vlag van Argentinië Carlos Reutemann Brabham-Alfa Romeo 0 Benzinesysteem 10
DNF 10 Vlag van Zweden Ronnie Peterson March-Ford 0 Ongeluk 11
DNF 34 Vlag van Duitsland Hans Joachim Stuck March-Ford 0 Koppeling 4
DNF 26 Vlag van Frankrijk Jacques Laffite Ligier-Matra 0 Versnellingsbak 6
DNF 22 Vlag van Nieuw-Zeeland Chris Amon Ensign-Ford Teruggetrokken 17
DNF 1 Vlag van Oostenrijk Niki Lauda Ferrari Ongeluk 2
DNF 18 Vlag van Verenigde Staten Brett Lunger Surtees-Ford Ongeluk 24
DNF 24 Vlag van Duitsland Harald Ertl Hesketh-Ford Ongeluk 22
DNQ 33 Vlag van Italië Lella Lombardi Brabham-Ford
DNQ 38 Vlag van Frankrijk Henri Pescarolo Surtees-Ford

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Pole-position James Hunt McLaren-Ford 7:06.5
Snelste ronde Jody Scheckter Tyrrell-Ford 7:10.8


Vorige race:
Grand Prix van Groot-Brittannië 1976
FIA Formule 1 Wereldkampioenschap
27e seizoen (1976)
Volgende race:
Grand Prix van Oostenrijk 1976

Vorige race:
Grand Prix van Duitsland 1975
Grand Prix van Duitsland Volgende race:
Grand Prix van Duitsland 1977