Greer Stevens

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Greer Stevens
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Bijnaam Cat
Nationaliteit Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Zuid-Afrikaanse
Geboorteplaats Pietermaritzburg
Geboortedatum 15 februari 1957
Lengte 1,68 m
Profdebuut 1974
Met pensioen december 1980
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld geen waarde
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Titels 4
Hoogste positie 7e (7 juli 1980)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (1980)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon kwartfinale (1980)
Vlag van Verenigde Staten US Open 4e ronde (1979)
Dubbelspel
Titels 5
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (1980)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon kwartfinale (1977, 1980)
Vlag van Verenigde Staten US Open halve finale (1977)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 26–6
Titels 3
Grandslamresultaten
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon winst (1977, 1979)
Vlag van Verenigde Staten US Open winst (1979)
Laatst bijgewerkt op: 22 april 2021
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Posities op de WTA-ranglijst
Positie per einde seizoen:
jaar rang
enkelspel
1975 [1] 48
1976 [2] 17
1977 [3] 13
1978 [4] 17
1979 [5] 12
1980 [6] 10

Greer Ruth Stevens (Pietermaritzburg, 15 februari 1957) is een voormalig tennisspeelster uit Zuid-Afrika. Stevens speelt rechts­handig. Zij was actief in het inter­na­tio­nale tennis van 1974 tot en met 1980.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Stevens maakte al in 1973 een reis door Engeland, waarbij zij twee toernooien won: South Northumberland Championships in juni[7] en East of England (Felixstowe) in juli.[8] Een jaar later, op zeventienjarige leeftijd, speelde zij op Wimbledon 1974, waar zij de derde ronde bereikte.

In 1975 stond Stevens voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Surbiton – hier veroverde zij haar eerste titel, door de Amerikaanse Patti Hogan te verslaan. In totaal won zij vier WTA-titels, de laatste in 1979 in Hollywood (Florida). Dat zij daarbij in de eerste ronde Chris Evert versloeg,[9] was een nieuwsfeit dat de kranten haalde.[10] Evert werd namelijk uiterst zelden in de eerste ronde verslagen – de laatste keer was in maart 1976 geweest, toen de Amerikaanse op het Virginia Slims of Boston in de eerste ronde door Dianne Fromholtz was geklopt.[11][12][13][14]

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de kwartfinale. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 7e plaats, die zij bereikte in juli 1980,[15] na haar kwartfinale op Wimbledon.

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens haar reis door Engeland in 1973 bereikte Stevens beide finales van de Essex Championships in Frinton-on-Sea[16] – na verlies van de enkelspelfinale van Corinne Molesworth, meldde zij zich af voor de dubbelspelfinale; omen? Een jaar later nam zij, ter voorbereiding op Wimbledon, deel aan het grastoernooi Green Shield Kent Championships in Beckenham – samen met landgenote Rowena Whitehouse bereikte zij daar haar eerste WTA-finale, die zij wonnen van Sally Greer en Betsy Nagelsen. Anderhalve week later speelde Stevens op Wimbledon 1974, waar zij de derde ronde bereikte met de Amerikaanse Kathy May aan haar zijde.

Op het toernooi van Surbiton in 1975, waar zij al de enkelspeltitel won, ging zij ook met de dubbelspeltitel weg, aan de zijde van de Amerikaanse Patti Hogan die zij in de enkelspelfinale versloeg. In totaal won Stevens vijf WTA-titels, de laatste in 1979 in Chichester, samen met de Australische Wendy Turnbull.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de halve finale, op het US Open 1977 samen met de Australische Kerry Reid.

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

In deze discipline won Stevens drie grandslamtitels: Wimbledon 1977, Wimbledon 1979 en US Open 1979, steeds met landgenoot Bob Hewitt aan haar zijde. In alle drie gevallen zegevierden zij in de finale over Betty Stöve en Frew McMillan.

Tennis in teamverband[bewerken | brontekst bewerken]

In 1977 maakte Stevens deel uit van het Zuid-Afrikaanse Fed Cup-team – zij behaalde daar een winst/verlies-balans van 3–1, waarbij zij onder meer de Nederlandse Elly Vessies versloeg.

Einde van de tenniscarrière[bewerken | brontekst bewerken]

In 1978 kreeg Stevens een ernstige knieblessure, waaraan zij werd geopereerd, met meer dan 300 hechtingen.[17] Nadien droeg zij een kniebrace.[18] Op 20 juli 1980, de finaledag van het Player's Challenge Classic-toernooi in Montreal, ging zij zowel in het enkel- als in het dubbelspel de finale spelen. Vanwege regen werd de finale driemaal uitgesteld. Door de vochtige omstandigheden en door de harde ondergrond begonnen haar knieën problemen te geven, en zij verloor de enkelspelfinale van de (toen nog) Tsjechische Martina Navrátilová met 2–6 en 1–6. Tijdens de dubbelspelfinale, met de Amerikaanse Ann Kiyomura aan haar zijde, werden de pijn en vochtophoping in haar onderbenen (shin splints[19]) progressief erger, waardoor zij bij een stand van 6–3 en 6–63–6 de strijd moest staken.[20] Na het US Open eind augustus (verloren openingspartij) nam zij twee maanden rust alvorens in november, voor het eerst en voor het laatst, deel te nemen aan het Australian Open – als vijfde geplaatst bereikte zij daar de kwartfinale, waarin Navrátilová wederom een onneem­bare barrière bleek.[21] De week erna speelde Stevens nog op het New South Wales Open, maar vervolgens besloot zij met tennis te stoppen, zowel vanwege de aanhoudende blessure als vanwege haar ophanden zijnde huwelijk.[20] Zij stond toen nog steeds in de top-10.[6]

Op 14 februari[22] 1981 trad Stevens in het huwelijk met Kevin Leo-Smith.[23] Zij runden jarenlang een safari-organisatie. In de periode 2009–2011 was zij captain van het Zuid-Afrikaanse Fed Cup-team. Sinds 2009 heeft zij in Johannesburg een tennisschool, de Greer Stevens International Tennis Academy.[24]

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score
gewonnen finales
1. 1975-05-31 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Surbiton gras Vlag van Verenigde Staten Patti Hogan 6-1, 6-4 [25]
2. 1975-06-07 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Chichester gras Vlag van Verenigde Staten Terry Holladay 6-7, 6-4, 6-3 [26]
3. 1975-06-14 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Beckenham gras Vlag van Verenigde Staten Patti Hogan 4-6, 6-3, 6-4 [27]
4. 1979-01-28 Vlag van Verenigde Staten WTA Hollywood tapijt (i) Vlag van Australië Dianne Fromholtz 6-4, 2-6, 6-4 [9]
verloren finales
1. 1980-01-20 Vlag van Verenigde Staten WTA Kansas City tapijt (i) Vlag van Tsjecho-Slowakije Martina Navrátilová 0-6, 2-6 [28]
2. 1980-07-20 Vlag van Canada WTA Montreal hardcourt Vlag van Tsjecho-Slowakije Martina Navrátilová 2-6, 1-6 [20]

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 1974-06-15 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Beckenham gras Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Rowena Whitehouse Vlag van Verenigde Staten Sally Greer
Vlag van Verenigde Staten Betsy Nagelsen
6-2, 6-4 [29]
2. 1975-05-31 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Surbiton gras Vlag van Verenigde Staten Patti Hogan Vlag van Verenigd Koninkrijk Lindsay Blachford
Vlag van Australië Judy Dalton
7-9, 6-1, 9-7 [25]
3. 1975-08-26 Vlag van Verenigde Staten WTA South Orange gravel Vlag van Verenigde Staten Kristien Shaw Vlag van Verenigde Staten Kathleen Harter
Vlag van Verenigde Staten Kathy May
walk-over [30]
4. 1977-03-06 Vlag van Verenigde Staten WTA San Francisco tapijt (i) Vlag van Australië Kerry Reid Vlag van Verenigd Koninkrijk Sue Barker
Vlag van Verenigde Staten Ann Kiyomura
6-3, 6-1 [31]
5. 1979-06-16 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Chichester gras Vlag van Australië Wendy Turnbull Vlag van Verenigde Staten Billie Jean King
Vlag van Tsjecho-Slowakije Martina Navrátilová
6-3, 1-6, 7-5 [32]
verloren finales
1. 1975-05-17 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Bournemouth gravel Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Delina Boshoff Vlag van Verenigd Koninkrijk Lesley Charles
Vlag van Verenigd Koninkrijk Sue Mappin
3-6, 3-6 [33]
2. 1975-06-08 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Chichester gras Vlag van Verenigde Staten Patti Hogan Vlag van Australië Judy Dalton
Vlag van Australië Karen Krantzcke
6-4, 1-6, 4-6 [26]
3. 1976-03-21 Vlag van Verenigde Staten WTA Dallas tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Marita Redondo Vlag van Verenigde Staten Mona Guerrant
Vlag van Verenigde Staten Ann Kiyomura
3-6, 6-4, 4-6 [34]
4. 1977-03-13 Vlag van Verenigde Staten WTA Dallas tapijt (i) Vlag van Australië Kerry Reid Vlag van Tsjecho-Slowakije Martina Navrátilová
Vlag van Nederland Betty Stöve
2-6, 4-6 [35]
5. 1977-11-20 Vlag van Australië WTA Sydney gras Vlag van Australië Kerry Reid Vlag van Australië Evonne Goolagong
Vlag van Nederland Betty Stöve
regen [36]
6. 1978-01-22 Vlag van Verenigde Staten WTA Houston tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Mona Guerrant Vlag van Verenigde Staten Billie Jean King
Vlag van Tsjecho-Slowakije Martina Navrátilová
6-7, 6-4, 6-7 [37]
7. 1978-01-29 Vlag van Verenigde Staten WTA Los Angeles hardcourt (i) Vlag van Verenigde Staten Pam Teeguarden Vlag van Nederland Betty Stöve
Vlag van Verenigd Koninkrijk Virginia Wade
3-6, 2-6 [38]
8. 1978-04-16 Vlag van Verenigde Staten WTA Hilton Head gravel Vlag van Verenigde Staten Mona Guerrant Vlag van Verenigde Staten Billie Jean King
Vlag van Tsjecho-Slowakije Martina Navrátilová
3-6, 5-7 [39]
9. 1979-02-04 Vlag van Verenigde Staten WTA Chicago tapijt (i) Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Ilana Kloss Vlag van Verenigde Staten Rosie Casals
Vlag van Verenigde Staten Betty-Ann Stuart
6-3, 5-7, 5-7 [40]
10. 1980-02-03 Vlag van Verenigde Staten WTA Seattle tapijt (i) Vlag van Verenigd Koninkrijk Virginia Wade Vlag van Verenigde Staten Rosie Casals
Vlag van Australië Wendy Turnbull
4-6, 6-2, 5-7 [41]
11. 1980-02-17 Vlag van Verenigde Staten WTA Oakland tapijt (i) Vlag van Verenigd Koninkrijk Virginia Wade Vlag van Verenigd Koninkrijk Sue Barker
Vlag van Verenigde Staten Ann Kiyomura
0-6, 4-6 [42]
12. 1980-07-20 Vlag van Canada WTA Montreal hardcourt Vlag van Verenigde Staten Ann Kiyomura Vlag van Verenigde Staten Pam Shriver
Vlag van Verenigde Staten Anne Smith
6-3, 6-6, opg. [20]

Finaleplaatsen gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstanders score
gewonnen finales
1. 1977-07-03 Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon gras Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Bob Hewitt Vlag van Nederland Betty Stöve
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Frew McMillan
3-6, 7-5, 6-4 details
2. 1979-07-08 Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon gras Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Bob Hewitt Vlag van Nederland Betty Stöve
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Frew McMillan
7-5, 7-6 details
3. 1979-09-09 Vlag van Verenigde Staten US Open hardcourt Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Bob Hewitt Vlag van Nederland Betty Stöve
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Frew McMillan
6-3, 7-5 details
verloren finales
geen

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1974 1975 1976 1977 1979 1980
Vlag van Australië Australian Open KF
Vlag van Frankrijk Roland Garros
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3R 3R 4R 4R 4R KF
Vlag van Verenigde Staten US Open 3R 2R 2R 4R 1R

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1974 1975 1976 1977 1979 1980
Vlag van Australië Australian Open 2R
Vlag van Frankrijk Roland Garros
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3R 1R 3R KF 2R KF
Vlag van Verenigde Staten US Open KF HF 2R KF

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1974 1975 1976 1977 1979 1980  w-v 
Vlag van Australië Australian Open g.t. g.t. g.t. g. t. g.t. g.t. 0-0
Vlag van Frankrijk Roland Garros 0-0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 1R HF W W KF 15-3
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R HF W KF 11-3

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]