Terry Holladay

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Terry Holladay
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Geboorteplaats Charlotte, NC, VS
Geboortedatum 28 november 1955
Lengte 1,80 m[1]
Profdebuut 1974
Met pensioen 1987
Slaghand links, backhand tweehandig[1]
Totaal prijzengeld 241.905 US dollar
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 102–132
Titels 1
Hoogste positie 10e (1976)[2]
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (1985, 1987)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1e ronde (1985–1987)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 4e ronde (1977, 1980)
Vlag van Verenigde Staten US Open 4e ronde (1976)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 94–122
Titels 3
Hoogste positie 36e (1985)[3]
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (1985)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (1985)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (1975, 1985)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (1976)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 1–5
Grandslamresultaten
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (1975)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (1978)
Laatst bijgewerkt op: 16 maart 2023
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Anne Therese (Terry) Holladay (Charlotte,[2][4][5] 28 november 1955[6]) is een voormalig tennis­speelster uit de Verenigde Staten van Amerika. Holladay begon met tennis toen zij zeven jaar oud was.[4] Zij speelt links­handig.[4][5] Zij was actief in het inter­na­tio­nale tennis van 1974 tot en met 1987.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

In 1973 werd Holladay, zeventien jaar oud en nog studerend, al gesignaleerd op het Southern California-kampioenschap in Los Angeles – zij bereikte er de kwartfinale.[7]

In 1975 had zij haar grandslamdebuut op Wimbledon. In de weken die daaraan voorafgingen, bereikte zij in het Verenigd Koninkrijk al twee WTA-finales: in Bournemouth (verloor van de Amerikaanse Janet Newberry) en in Chichester (verloor van de Zuid-Afrikaanse Greer Stevens).

Holladay beschouwt 1976 als haar beste jaar.[8] Haar eerste titel (de enige in het enkel­spel) won zij dat jaar op het WTA-toernooi van Portland, waar zij de Amerikaanse Mona Guerrant in de finale versloeg.[9] In 1976 won zij een partij van Martina Navrátilová.[10] Datzelfde jaar vertegenwoordigde Holladay haar vaderland bij de Wightman Cup – zij droeg bij aan de winst van het Amerikaanse team door Glynis Coles te verslaan.[11] Haar hoogste notering op de wereldranglijst is de tiende plaats, op de eindejaarsranglijst 1976 van het tijd­schrift World Tennis[2] en op die van het Tennis Magazine[12] – bij de WTA stond zij op 5 december 1976 op de dertiende plek.[13][14]

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de vierde ronde: eenmaal op het US Open 1976, nogmaals op Wimbledon 1977 en ten slotte op Wimbledon 1980. In 1980 won zij een partij van Billie Jean King.[15][16]

In het dubbelspel won zij in de tachtiger jaren drie titels.

Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]

Hoewel geboren in Charlotte (North Carolina), groeide Holladay op in La Jolla, nabij San Diego (Californië). Zij leerde tennissen op de La Jolla Beach and Tennis Club en op de La Jolla Tennis Club. Zij slaagde in 1973 voor de La Jolla High School, en startte in 1974 met haar professionele tennisloopbaan.[4]

In 1982 speelde zij weinig, vanwege de geboorte van haar eerste kind. Op 26 september 1982 trad zij in San Diego in het huwelijk met de vijf jaar jongere Steve T. Waszak, van wie zij in 1985 weer scheidde.[2] In verband met haar verlies van ranglijstpositie door haar zwangerschapsreces, verleende de WTA haar toegang tot zes toernooien om weer ranglijstpunten te kunnen verdienen. Deze regel werd vervolgens veralgemeniseerd tot een zwangerschapsverlofbeleid dat de "Terry Holladay Rule" ging heten.[2][17]

Na haar actieve tennisloopbaan werd Holladay makelaar in onroerend goed. In 2000 overleefde zij borstkanker.[8] Met haar tweede echtgenoot Dr Philip Arthur Higginbottom, arts aan het Scripps Green-ziekenhuis, richtte zij de Dina Humanitarian Foundation op, om artsen-in-opleiding praktijkervaring te laten opdoen.[4] In augustus 2012 werd zij opgenomen in de San Diego Tennis Hall of Fame.[18]

Posities op de WTA-ranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
1975 [19] 26
1976 [13] 13
1977 [20] 14
1978 [21] 88
1979 [22] 26
1980 [23] 20
1981 [24] 135
1982 zwangerschapsreces
1983 75
1984 50 [25] 62
1985 109 [3] 36
1986 103 54
1987 315 109

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Tier I
Tier II
Tier III
Tier IV & V

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score ref
gewonnen finales
1. 1976-01-11 Vlag van Verenigde Staten WTA Portland hardcourt (i) Vlag van Verenigde Staten Mona Guerrant 6-3, 6-4 [9]
verloren finales
1. 1975-05-18 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Bournemouth gravel Vlag van Verenigde Staten Janet Newberry 9-7, 5-7, 3-6 [26]
2. 1975-06-08 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Chichester gras Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Greer Stevens 7-6, 4-6, 3-6 [27]
3. 1977-03-13 Vlag van Verenigde Staten WTA Dallas tapijt (i) Vlag van Verenigd Koninkrijk Sue Barker 1-6, 6-7 [28]
4. 1980-09-14 Vlag van Japan WTA Tokio hardcourt Vlag van Verenigde Staten Billie Jean King 5-7, 4-6 [29]
5. 1984-09-16 Vlag van Verenigde Staten WTA Salt Lake City hardcourt Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Yvonne Vermaak 1-6, 2-6 [30]
6. 1985-01-06 Vlag van Verenigde Staten Tournament of Champions hardcourt (i) Vlag van Zweden Catarina Lindqvist 3-6, 1-6 [31]

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score ref
gewonnen finales
1. 1981-06-06 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Beckenham gras Vlag van Verenigde Staten Pam Shriver Vlag van Australië Elizabeth Little
Vlag van Australië Sue Saliba
7-5, 6-4 [32]
2. 1985-06-16 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Birmingham gras Vlag van Verenigde Staten Sharon Walsh-Pete Vlag van Verenigde Staten Elise Burgin
Vlag van Verenigde Staten Alycia Moulton
6-4, 5-7, 6-3 [33]
3. 1986-07-20 Vlag van Verenigde Staten WTA Newport (VS) gras Vlag van Verenigde Staten Heather Ludloff Vlag van Verenigde Staten Cammy MacGregor
Vlag van Verenigde Staten Gretchen Rush
6-1, 6-7, 6-3 [34]
verloren finales
1. 1984-09-24 Vlag van Verenigde Staten WTA San Diego hardcourt Vlag van Polen Iwona Kuczyńska Vlag van Verenigde Staten Betsy Nagelsen
Vlag van Verenigde Staten Paula Smith
2-6, 4-6 [35]

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1975 1976 1977 1978 1979 1980 1981 1983 1984 1985 1986 1987
Vlag van Australië Australian Open 1R g.t. 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 1R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 3R 4R 3R 4R 1R 1R 2R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 4R 2R 1R 3R 3R 2R 1R 1R

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1975 1976 1977 1978 1980 1982 1983 1984 1985 1986 1987
Vlag van Australië Australian Open 2R g.t. 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2R 1R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3R 1R 1R 2R 2R 1R 1R 3R
Vlag van Verenigde Staten US Open 3R 2R 2R 2R 2R 1R 1R 1R

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1975 1976 1977 1978
Vlag van Australië Australian Open g.t. g.t. g.t. g.t. g.t.
Vlag van Frankrijk Roland Garros
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 1R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 2R

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]